Płonniki

Płonniki
Ilustracja
(c) James Lindsey at Ecology of Commanster, CC BY-SA 3.0

Płonnik pospolity
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadamchy
Klasapłonniki
Nazwa systematyczna
Polytrichopsida
Dawsonia superba

Płonniki (Polytrichopsida) – klasa roślin należąca do gromady mchów, obejmująca gatunki charakteryzujące się wysokim stopniem organizacji gametofitów.

Morfologia

Polytrichum juniperinum
Splątek
Drobny[3], w postaci silnie rozgałęziających się nici rozwijających się na powierzchni gleby. Nici zróżnicowane są na asymilacyjne zwane chloronemą i te, z których wyrastają łodyżki gametofitów, zwane kaulonemą. Z nici kontaktujących się z podłożem wyrastają chwytniki. Splątek często zachowuje się nawet po rozwinięciu się łodyżek gametofitów[4].
Gametofit
Rośliny osiągające znaczne jak na mchy rozmiary, w przypadku dousonii Dawsonia osiągające 60 cm[4]. Ich łodyżki są wzniesione i ulistnione, czasem też poza tym także bezlistne i płożące. Przez środek łodyżek przebiega wiązka przewodząca z hydroidami i leptoidami, w przypadku łodyżek bezlistnych wiązka otoczona jest cylindrem komórek przypominających endodermę. Rozgałęzienia wiązki przewodzącej wnikają do listków łącząc się z żebrami (wyjątek wśród mchów). Listki posiadają pochwiastą nasadę, a na górnej (doosiowej) powierzchni pokryte są wzdłuż blaszkowatymi wyrostkami (tzw. lamellami) tworzonymi przez komórki z licznymi chloroplastami[4].
Rośliny są dwupienne[3]. Gametangia, czyli plemnie i rodnie, powstają w odrębnych skupieniach. Perygonia, czyli skupienia plemni, wsparte są listkami większymi od innych, o zachodzących na siebie brzegach. Nadają one perygoniom kształt miseczki. W czasie deszczu krople wody uderzające w perygonia wyrzucają plemniki lub całe plemnie ułatwiając zapłodnienie. Skupienia rodni zwane są perychecjami, a liście je wspierające nazywa się perychecjalnymi. W skupieniach plemni i rodni często występują między gametangiami także płonne, nitkowate wstawki zwane parafizami[4].
Sporofit
Składa się z długiej sety, o budowie wewnętrznej podobnej do łodyżki gametofitu, oraz zarodni przykrytej okazałym czepkiem[4]. Zarodnia jest walcowata, od 2- do 6-kanciastej[3]. Perystom (ozębnia) jest typu komórkozębnego i składa się z 32 lub 64 ząbków (rzadko innej ich liczby). Czepek gęsto pokryty jest długimi włoskami[4].

Systematyka

Pozycja systematyczna płonników na drzewie filogenetycznym mchów[5]
mchy

Takakiopsida takakiowe




Sphagnopsida torfowce





Andreaeobryopsida



Andreaeopsida naleźliny






Oedipodiopsida




Tetraphidopsida



Polytrichopsida płonniki





Bryopsida prątniki






Systemetyka płonników

Płonniki Polytrichopsida są jedną z 8 klas wyróżnianych w obrębie współczesnych mchów Bryophyta[5][2]. W obrębie gromady zajmują pozycję siostrzaną względem Tetraphidopsida, a bazalną grupą dla tej pary jest monotypowa klasa Oedipodiopsida[5]. W części systemów klasyfikacyjnych ranga klas dla tych taksonów jest utrzymana[5][1] i wówczas wąsko ujmowana klasa płonników jest monotypowa i dzieli się następująco[5][1]:

klasa Polytrichopsida Doweld – płonniki

  • rząd Polytrichales M. Fleisch. – płonnikowce

Cała wymieniona wyżej grupa blisko spokrewnionych mchów bywa łączona w szeroko ujmowaną klasę Polytrichopsida i wówczas jej klasyfikacja wygląda następująco:

klasa Polytrichopsida Doweld – płonniki

  • rząd Oedipodiales Goffinet & W. R. Buck
    • rodzina Oedipodiaceae Schimp.
  • rząd Tetraphidales M. Fleisch. – czterozębowce
  • rząd Polytrichales M. Fleisch. – płonnikowce

Jeszcze na początku XXI wieku do klasy też włączano rząd bezlistowców Buxbaumiales[6], współcześnie zajmujących pozycję bazalną w obrębie prątników Bryopsida[5][2].

Przypisy

  1. a b c Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. a b c B. Goffinet, W.R. Buck, Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  3. a b c Jadwiga Mickiewicz, Dygna Sobotka: Zarys briologii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 104.
  4. a b c d e f Alicja Szweykowska, Systematyka, Jerzy Szweykowski (red.), wyd. 8, Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2003, s. 203–204, ISBN 83-01-13945-5.
  5. a b c d e f Yang Liu i inni, Resolution of the ordinal phylogeny of mosses using targeted exons from organellar and nuclear genomes, „Nature Communications”, 10 (1), 2019, s. 1485, DOI10.1038/s41467-019-09454-w, PMID30940807, PMCIDPMC6445109 [dostęp 2021-04-01] (ang.).
  6. Ryszard Ochyra, Jan Żarnowiec, Halina Bednarek-Ochyra: Census Catalogue of Polish Mosses. Kraków: Polish Academy of Sciences, Institute of Botany, 2003, s. 16-17. ISBN 83-85444-84-X.

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Polytrichum juniperinum kz03.jpg
Autor: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polytrichum juniperinum in Tomice, Wielkopolska, Poland
Polytrichum.commune.2.jpg
(c) James Lindsey at Ecology of Commanster, CC BY-SA 3.0

Picture taken in Commanster, Belgian High Ardennes .


Species:

Polytrichum commune
Dawsonia superba kz01.jpg
Autor: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dawsonia superba in Mount Ngongotaha Scenic Reserve by Rotoroa, New Zealand