Płoza ogonowa

Płoza ogonowa – element konstrukcyjny samolotu lub szybowca, montowany na końcu kadłuba, którego zadaniem jest zabezpieczyć maszynę przed silnym uderzeniem o ziemię w czasie lądowania lub dobiegu. W tym celu płozę wyposaża się w amortyzator. Płoza ogonowa jest częścią podwozia maszyny latającej[1].

Historycznie, płozy ogonowe były stosowane jako tylny punkt podparcia przy podwoziu w układzie klasycznym (później zastępowane przez kółko). W podwoziu trójkołowym (z kołem przednim) stosuje się płozę (lub inny element, jak podkadłubowa kierownica strug, czy stopka oporowa), jako zabezpieczenie ogona przed uszkodzeniem[2]

Przypisy

  1. Jerzy Domański: 1000 słów o samolocie i lotnictwie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1974, s. 278.
  2. E. Cichosz: Płoza samolotu. W: Encyklopedia techniki wojskowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978, s. 491.

Media użyte na tej stronie

Tailbumper Bombardier CRJ700.JPG
Autor: Superbass, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tailbumper Bombardier CRJ700
DFW C.V tail.jpg
Autor: Robin from Kraków, Poland, Licencja: CC BY 2.0
Tail of a DFW C.V displayed at museum.
Royal Military Museum Brussels 2007 416.JPG
Autor: Marcelloo, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Royal Military Museum Brussels, Musée Royal de l'Armée, Koninklijk Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis