Płużne (wieś)

	Płużno; Плужне
	Płużno; Плужне
	; Płużne. Widok ogólny.
	Herb
Państwo	Ukraina
Obwód	chmielnicki
Rejon	szepetowski
Powierzchnia	7,649 km²
Wysokość	255 m, max. 299,4 m n.p.m.
Populacja (2001); • liczba ludności	; 3297
Nr kierunkowy	+380 3852
Kod pocztowy	30320
Tablice rejestracyjne	BX
	Położenie na mapie obwodu chmielnickiego Płużno
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Płużno
	50°10′43″N 26°33′17″E/50,178611 26,554722
	Strona internetowa
	Portal Ukraina

Płużne lub Płużno (ukr. Плужне) – wieś w zachodniej części Ukrainy, w rejonie szepetowskim (do 19 lipca 2020 r., rejon zasławski)^[1]^[2] obwodu chmielnickiego, nad Ustią (dorzecze Wilii). W 2001 miejscowość liczyła 3297 mieszkańców^[3].

Historia

Pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z roku 1576^[4]. Wtedy Płużne było własnością Ostrogskich w Rzeczypospolitej. Następni jego właściciele to m.in. Koniecpolscy, Jabłonowscy, Tyszkiewiczowie. Od 1793 w zaborze rosyjskim, miasteczko powiatu ostrogskiego. Podczas wojny ukraińsko-radzieckej, w listopadzie 1920 zajęte przez Armię Czerwoną i włączone do marionetkowej Ukraińskiej SRR^[5]. W 1930 mieszkańcy Płużnego rozpoczęli powstanie przeciwko bolszewikom, które rozszerzyło się na okoliczne wioski i zostało stłumione przez wojska OGPU^[6]^[7].

Zabytki

pałac – ks. Stanisław Wincenty Jabłonowski, kasztelan krakowski w drugiej połowie XIX w. wybudował od podstawa willowy pałac na miejscu starego dworu. W obiekcie z wieżą widokową i loggiami znajdowało się przeniesione z Krzewina archiwum Jabłonowskich z bogatą kolekcją druków i obrazów. Zbiory te przepadły w 1919 r. Po pałacu pozostały dwa rysunki Napoleona Ordy oraz fotografie.

Demografia

Płużne liczy około 3 tysięcy mieszkańców. W 1978 miasteczko miało aż 5600 mieszkańców – najwięcej w historii Płużnego^[8] W ostatnich latach ludności zaczęło ubywać. Tendencja spadkowa charakteryzuje procesy migracji ze wsi do miast i za granicę, spowodowane głównie dużym bezrobociem i brakiem wyższych uczelni. Według danych z 2001 roku, wieś liczy 3297 mieszkańców^[3].

Osoby związane z Płużnem

Roman Bortnik
Ludgarda Jabłonowska
Antoni Barnaba Jabłonowski
Wacław Jabłonowski
Adela Elżbieta Tyszkiewicz
Benedykt Tyszkiewicz
Benedykt Henryk Tyszkiewicz
Edward Tyszkiewicz

Przypisy

↑ Міністерство розвитку громад та територій України: Нові райони: карти + склад (ukr.). 2020-07-17. [dostęp 2021-01-05]. Cytat: Мінрегіон
↑ Постанова Верховної Ради України про утворення та ліквідацію районів (ukr.). [dostęp 2021-01-05]. Cytat: zakon.rada.gov.ua
↑ ^a ^b Płużne na stronie Rady Najwyższej Ukrainy. RNU
↑ Атаманенко В. Острозька волость у кінці XVI – першій половині XVII ст. (ЦДІА України в м. Києві. — Ф.44. «Вінницький гродський суд.» — Оп.1. — Спр.1.-Арк.98-602.)
↑ Ярослав Кукуріка. Заславщина в національно-визвольних змаганнях 1917 – 1922 років
↑ Місінкевич Л. Опір духовенства та віруючих більшовицькій політиці: ствердження державного атеїзму 20-30-х рр. ХХ ст.
↑ Валерій Ковальчук, Юрій Корзун. Національні меншини на Заславщині у 20 – 30-ті роки ХХ століття
↑ Mapa Sztabu Generalnego M-35-XV z 1980 r.

Literatura

Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, Wrocław 1994, t. 5, s. 368-370.

Linki zewnętrzne

Płużne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 330 .
Płużne na stronie Rady Najwyższej Ukrainy

[Нові_райони-1] Міністерство розвитку громад та територій України: Нові райони: карти + склад (ukr.). 2020-07-17. [dostęp 2021-01-05]. Cytat: Мінрегіон

[zakon-2] Постанова Верховної Ради України про утворення та ліквідацію районів (ukr.). [dostęp 2021-01-05]. Cytat: zakon.rada.gov.ua

[rada-3] Płużne na stronie Rady Najwyższej Ukrainy. RNU

[4] Атаманенко В. Острозька волость у кінці XVI – першій половині XVII ст. (ЦДІА України в м. Києві. — Ф.44. «Вінницький гродський суд.» — Оп.1. — Спр.1.-Арк.98-602.)

[5] Ярослав Кукуріка. Заславщина в національно-визвольних змаганнях 1917 – 1922 років

[6] Місінкевич Л. Опір духовенства та віруючих більшовицькій політиці: ствердження державного атеїзму 20-30-х рр. ХХ ст.

[7] Валерій Ковальчук, Юрій Корзун. Національні меншини на Заславщині у 20 – 30-ті роки ХХ століття

[8] Mapa Sztabu Generalnego M-35-XV z 1980 r.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne