Płukanie żołądka

Płukanie żołądka – jedna z procedur dekontaminacyjnych przewodu pokarmowego, polegająca na powtarzalnym podaniu do żołądka wody i następczym jej usunięciu.

Jest procedurą medyczną dość często stosowaną, jednakże nie udowodniono jej skuteczności (wykazano, że tą drogą można maksymalnie usunąć 10% zażytej trucizny[1]. Można ją wykonać w przypadkach, gdy od momentu dostania się trucizny do organizmu nie upłynęła 1 godzina, bezwzględnie jednak pamiętając o przeciwwskazaniach do stosowania tej metody. Jednakże według niektórych autorów, istnieją jednak pewne szczególne sytuacje, które uzasadniają wykonanie płukania żołądka po tym czasie:

  • spożycie dużej ilości substancji wyjątkowo toksycznej
  • spożycie substancji, która zwalnia perystaltykę przewodu pokarmowego (leki antycholinergiczne lub leki mające takie działanie)
  • spożycie substancji toksycznej w postaci leków o przedłużonym uwalnianiu
  • spożycie substancji, które tworzą złogi w przewodzie pokarmowym (salicylany)[2].

Wydaje się jednak, że nie ma uzasadnienia wykonania płukania żołądka powyżej czterech, maksymalnie sześciu, godzin od chwili zatrucia.

Technika wykonania

  1. Zabieg wykonuje się u osoby przytomnej w pozycji siedzącej, u osoby zamroczonej w pozycji bocznej ustalonej z głową położoną niżej, a u osoby nieprzytomnej tylko po uprzedniej intubacji.
  2. Gruby zgłębnik wprowadza się do żołądka po uprzednim posmarowaniu go lidokainą. Należy się upewnić, czy zgłębnik znajduje się w żołądku – odległość od linii zębów do wpustu żołądka wynosi 40 centymetrów. Ponadto należy podjąć próbę odciągnięcia i sprawdzić, czy uzyskana treść jest sokiem żołądkowym. Inną możliwością jest osłuchiwanie okolicy żołądka podczas próby wprowadzenia powietrza przez zgłębnik za pomocą strzykawki Janeta. Trzecim sposobem jest zanurzenie końcówki zgłębnika do pojemnika z wodą. W przypadku pojawienia się bąbelków należy niezwłocznie usunąć zgłębnik. Czwarty sposób to zdjęcie rentgenowskie.
  3. Następnie na zgłębnik umieszcza się lejek, przez który wlewa się porcję 200–300 mililitrów wody o temperaturze ciała. Istotnym momentem jest, aby opuścić lejek poniżej poziomu żołądka, zanim zniknie z niego woda – uzyskuje się wówczas zwrotny wypływ wody z treścią żołądkową.
  4. Procedurę powtarza się wielokrotnie, aż do uzyskania czystej treści. Do ostatniej porcji dodaje się 50–100 gramów węgla aktywowanego, choć według niektórych autorów węgiel powinien być podawany wielokrotnie[2].
  5. Uzyskanie w trakcie płukania w popłuczynach resztek tabletek lub grzybów świadczy o skuteczności procedury.

Przeciwwskazania

  • zatrucia substancjami żrącymi
  • zatrucie truciznami lotnymi, węglowodorami, detergentami (z uwagi na duże ryzyko zachłyśnięcia)
  • ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego
  • chory nieprzytomny, jeśli nie wykonano intubacji

Powikłania

Przypisy

Bibliografia

  • A. Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Podręcznik multimedialny oparty na zasadach EB. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2006, s. 2205–2206. ISBN 83-7430-069-8.

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.