Płyta scytyjska
Płyta scytyjska – jednostka geotektoniczna Europy, do końca XX wieku uważana za część platformy scytyjskiej.
Płyta scytyjska rozciąga się od północnej części Półwyspu Krymskiego po Morze Kaspijskie na wschodzie oraz Góry Krymskie i Kaukaz na południu.
Platformowe podłoże płyty jest wieku późnowaryscyjskiego. Skały osadowe płyty są pocięte intruzjami z mineralizacją polimetaliczną. Osady mają miąższość kilku tysięcy metrów.
Płyta scytyjska graniczy z pozostałą częścią platformy wschodnioeuropejskiej przez strefę nasunięć nachylonych ku południowi. Skały płyty scytyjskiej wzdłuż tej płyty są nasunięte na platformę prekambryjską nawet do 50 km na północ.
Literatura
- Włodzimierz Mizerski, "Geologia regionalna kontynentów", Warszawa 2004, ISBN 83-01-14339-8