Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – 100 m stylem grzbietowym mężczyzn
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 | |||
| |||
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Termin | |||
Liczba sportowców | 39 (18 wystartowało) | ||
Obiekt rozgrywek | Djurgårdsbrunnsviken | ||
Złoty medal | |||
Srebrny medal | |||
Brązowy medal |
Wyścig na 100 metrów stylem grzbietowym mężczyzn był jedną z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Do rywalizacji zgłoszonych zostało 39 zawodników, jednak ostatecznie w zawodach wystartowało 18 pływaków z siedmiu reprezentacji.
W czasie, gdy zawodnicy amerykańscy nie uczestniczyli w mistrzostwach rozgrywanych na otwartym basenie, Harry Hebner dominował wśród amerykańskich grzbiecistów. Na krytym basenie posiadał mistrza kraju na dystansie 150 jardów w latach 1910–1916. Amerykanin rzadko pływał na dystansach dłuższych niż 100 metrów, czy też odpowiedniku tego dystansu w jednostkach imperialnych, czyli 110 jardów, lecz był rekordzistą kraju zarówno na 100 i 150 jardów. Na początku 1912 roku rekord świata należał do Węgra Andrása Baronyi i został ustanowiony 17 lipca 1911 w Budapeszcie. Rekord Węgra został jednak dwukrotnie poprawiony w roku olimpijskim. Jako pierwszy dokonał tego 6 kwietnia 1912 z wynikiem 1:18,4 Oscar Schiele na zawodach w Brukseli, natomiast 29 kwietnia jego rodak Otto Fahr w Magdeburgu uzyskał wynik 1:15,6. Wszyscy rekordziści wzięli udział w zawodach w Sztokholmie – Schiele został zdyskwalifikowany w eliminacjach, Baronyi zajął 4. miejsce, a Fahr wywalczył srebrny medal.
Rekordy
Rekord świata | Otto Fahr (GER) | 1:15,6 | Magdeburg (GER) | 29 kwietnia 1912 |
Rekord olimpijski | Arno Bieberstein (GER) | 1:24,6 | Londyn (GBR) | 17 lipca 1908 |
Eliminacje
Początkowo rozlosowanych zostało 7 wyścigów eliminacyjnych, jednak z powodu ogromnej liczby wycofań, eliminacje zostały rozlosowane ponownie.
- Zawodnicy pierwotnie zgłoszeni, jednak wycofani przed ponownym losowaniem eliminacji
Zawodnik | Państwo | Wyścig |
---|---|---|
James Slane | Wielka Brytania | 1 |
Ivan Géczy | Węgry | 1 |
Aldo Cigheri | Włochy | 1 |
Victor Pierre Eggman | Francja | 2 |
Nikolaus Bartkó | Węgry | 2 |
Mario Massa | Włochy | 2 |
Wiktor Baranow | Rosja | 2 |
Émile Bangerter | Francja | 3 |
Josef Selmeczi | Węgry | 3 |
Davide Baiardo | Włochy | 3 |
Paudely Psycha | Grecja | 5 |
István Wendelin | Węgry | 5 |
George Godfrey | ZPA | 5 |
Daniel Lehu | Francja | 6 |
Mario Portolongo | Włochy | 6 |
Aleksey Andreyev | Rosja | 6 |
Ostatecznie do eliminacji rozegranych w dniach 9–10 lipca 1912 przystąpiło 18 zawodników, którzy zostali podzieleni na 5 wyścigów. Awans uzyskiwało dwóch najlepszych z każdego wyścigu (Q) oraz najszybszy z zawodników na trzecim miejscu (q).
- Wyścig 1 – 9 lipca, 12:15
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Harry Hebner | Stany Zjednoczone | 1:21,0 | Q, |
2. | Otto Groß | Niemcy | 1:24,0 | Q |
3. | Åke Bergman | Szwecja | 1:33,8 | |
– | Oscar Schiele | Niemcy | DSQ |
- Wyścig 2 – 9 lipca, 12:25
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Otto Fahr | Niemcy | 1:22,0 | Q |
2. | George Webster | Wielka Brytania | 1:29,4 | Q |
3. | Hugo Lundevall | Szwecja | 1:46,8 | |
– | János Wenk | Węgry | (1:28,6) | DSQ |
Henri Dubois | Francja | DNS | ||
Andreas Asimakopoulos | Grecja |
- Wyścig 3 – 9 lipca, 12:30
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | András Baronyi | Węgry | 1:22,0 | Q |
2. | Paul Kellner | Niemcy | 1:26,0 | Q |
3. | Harry Svendsen | Norwegia | 1:47,2 | |
– | Oscar Grégoire | Belgia | (1:29,8) | DSQ |
- Wyścig 4 – 10 lipca, 13:00
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Herbert Haresnape | Wielka Brytania | 1:27,0 | Q |
2. | Erich Schultze | Niemcy | 1:27,2 | Q |
3. | Gunnar Sundman | Szwecja | 1:31,2 | q |
4. | John Johnsen | Norwegia | 1:34,2 |
- Wyścig 5 – 10 lipca, 13:05
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | László Szentgróthy | Węgry | 1:26,6 | Q |
2. | Frank Sandon | Wielka Brytania | 1:31,8 | Q |
– | Maurice Quintard | Francja | DNS | |
Virgilio Bellazza | Włochy | |||
Pontus Hanson | Szwecja |
Półfinały
Półfinały rozegrano 10 lipca, awans uzyskiwało dwóch najlepszych z każdego wyścigu (Q) oraz najszybszy z zawodników na trzecim miejscu (q).
- Półfinał 1 – 10 lipca, 19:00
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Harry Hebner | Stany Zjednoczone | 1:20,8 | Q, |
2. | Otto Fahr | Niemcy | 1:21,8 | Q |
3. | András Baronyi | Węgry | 1:26,2 | q |
4. | László Szentgróthy | Węgry | 1:26,4 | |
5. | Erich Schultze | Niemcy | ||
6. | George Webster | Wielka Brytania |
- Półfinał 2 – 10 lipca, 19:05
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Otto Groß | Niemcy | 1:26,0 | Q |
2. | Paul Kellner | Niemcy | 1:26,2 | Q |
3. | Herbert Haresnape | Wielka Brytania | 1:26,8 | |
4. | Frank Sandon | Wielka Brytania | 1:32,2 | |
5. | Gunnar Sundman | Szwecja | 1:35,0 |
Finał
Finał rozegrano 13 lipca 1912 o godzinie 19:40. Rekordzista świata, Fahr, był niepokonany w eliminacjach. Finał, który rozpoczął się falstartem miał być pojedynkiem Fahra z Hebnerem. Amerykanin objął prowadzenie na początku wyścigu i ostatecznie wygrał o ponad sekundę. W oficjalnym raporcie pojedynek między nimi został tak podsumowany: „Hebner, który trzymał głowę wysoko nad taflą wody i mógł obserwować swoich przeciwników, wygrał bez większych trudności”.
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
Harry Hebner | Stany Zjednoczone | 1:21,2 | ||
Otto Fahr | Niemcy | 1:22,4 | ||
Paul Kellner | Niemcy | 1:24,2 | ||
4. | András Baronyi | Węgry | 1:25,2 | |
5. | Otto Groß | Niemcy | 1:25,8 |
Bibliografia
- Bill Mallon, Hilary Evans, Arild Gjerde, Jeroen Heijmans: Swimming at the 1912 Stockholm Summer Games: Men’s 100 metres Backtstroke. Sports-reference.com. [dostęp 2013-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-06)]. (ang.).
- olyMADmen: 100 metres Backstroke, Men. olympedia.org. [dostęp 2020-06-13]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Pictograms of Olympic sports - Swimming. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
An icon that represents a gold medal
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
A variant of the flag of the Kingdom of Hungary used between 6 November 1915 to 29 November 1918.
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Sport records icon to be used for Olympic records.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
- The joining of the rings is not correct drawn.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a bronze medal, based on Olympic rings.svg.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of the unified Team of Germany for the Olympic Games, 1960–1968.
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Olympic Movement flag
Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.
- Colors as per http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
- blue: PMS 3005C
- yellow: PMS 137C
- black: PMS 426C
- green: PMS 355C
- red: PMS 192C
- Dimensions of the rings taken from http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
Autor: Fornax, Zscout370, Licencja: CC BY-SA 3.0
South African Red Ensign (without white roundel) from 1910 until 1912.
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)