Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – 400 m stylem dowolnym mężczyzn
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 | |||
| |||
Miejsce | Szwecja Sztokholm | ||
---|---|---|---|
Termin | 11-14 lipca 1912 | ||
Liczba sportowców | 66 (26 wystartowało) | ||
Obiekt rozgrywek | Djurgårdsbrunnsviken | ||
Złoty medal | George Hodgson | ||
Srebrny medal | John Hatfield | ||
Brązowy medal | Harold Hardwick |
Wyścig na 400 metrów stylem dowolnym mężczyzn był jedną z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Wystartowało 26 (ze zgłoszonych początkowo 66) zawodników z trzynastu ekip narodowych.
Rekord świata na dystansie 440 jardów należał do Australijczyka Franka Beaurepaire'a, który zdobył na tym dystansie srebrny medal na IV Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Londynie cztery lata wcześniej. Beaurepaire nie startował na igrzyskach w Sztokholmie, gdyż rok wcześniej zadeklarował się jako profesjonalista by wziąć udział w kursie pływackim i ratowniczym. Beaurepaire powrócił do rywalizaji na igrzyskach w 1920 i 1924 roku. Największą nadzieją ekipy Australazji był Harold Hardwick, który w 1911 roku został amatorskim mistrzem Wielkiej Brytanii na dystansie 440 jardów. Hardwick po zakończeniu kariery pływackiej został zawodowym mistrzem kraju w boksie w wadze ciężkiej.
Przed igrzyskami rekord świata na tym dystansie należał do Węgra Béli von Las-Torresa, który 5 czerwca 1912 w Budapeszcie uzyskał wynik 5:28,4
Podczas igrzysk w Sztokholmie złoto przypadło jednak reprezentantowi Kanady. Mistrzem olimpijskim został George Hodgson, który zaledwie cztery dni wcześniej wygrał finał wyścigu na 1500 metrów. Hodgson stał się znany, gdy w 1910 roku na mistrzostwach kraju zwyciężył na każdym dystansie, w którym brał udział. W 1911 roku wygrał wyścig na jedną milę na Festiwalu Imperium w Londynie, a następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie w Montrealu. w 1912 roku zdominował zarówno mistrzostwa krajowe jak również dwa najdłuższe dystanse na igrzyskach. Po zakończeniu I wojny światowej Hondgson wystartował na igrzyskach w Antwerpii w 1920 roku, jednak nie zdołał się zakwalifikować do finału na żadnym z dystansów. Zdobywca srebrnego medalu, Brytyjczyk John Hatfield zdobył tytuł amatorskiego mistrza kraju w 1912 i 1913 roku.
Rekordy
Rekord świata | Béla von Las-Torres (HUN) | 5:28,4 | Budapeszt (HUN) | 5 czerwca 1912 |
Rekord olimpijski | Henry Taylor (GBR) | 5:36,8 | Londyn (GBR) | 16 lipca 1908 |
Wyniki
Eliminacje
Początkowo rozlosowanych zostało 11 wyścigów eliminacyjnych, jednak z powodu ogromnej liczby wycofań, eliminacje zostały rozlosowane ponownie.
- Zawodnicy pierwotnie zgłoszeni, jednak wycofani przed ponownym losowaniem eliminacji
Zawodnik | Państwo | Wyścig |
---|---|---|
Jean Rodier | Francja | 1 |
Isaac Bentham | Wielka Brytania | 1 |
John Shyrock | Stany Zjednoczone | 1 |
Wolfgang Siller | Austria | 2 |
Georges Hermant | Francja | 2 |
Robert Andersson | Szwecja | 2 |
Josef Scheibler | Austria | 3 |
Henri Decoin | Francja | 3 |
Attilio Bellezza | Włochy | 3 |
Gustav Collin | Szwecja | 3 |
Jack Mantell | Stany Zjednoczone | 3 |
Les Boardman | Australazja | 4 |
René Voisard | Francja | 4 |
Georges Rigal | Francja | 5 |
Virgilio Bellazza | Włochy | 5 |
Ilarion Borisovsky | Rosja | 5 |
Perry McGillivray | Stany Zjednoczone | 5 |
Marcel Pernot | Francja | 6 |
Harry Svendsen | Norwegia | 6 |
Viktor Baranov | Rosja | 6 |
Wille Andersson | Szwecja | 6 |
Richard Frizell | Stany Zjednoczone | 6 |
Bill Longworth | Australazja | 7 |
S. Matucha | Bohemia | 7 |
Émile Bangerter | Francja | 7 |
Aldo Cigheri | Włochy | 7 |
Joseph Pletinckx | Belgia | 10 |
Josef Černÿ | Bohemia | 10 |
Gérard Meister | Francja | 10 |
Mario Portolongo | Włochy | 10 |
Budd Goodwin | Stany Zjednoczone | 10 |
Henri Dubois | Francja | 11 |
Herbert Wetter | Norwegia | 11 |
Aleksey Andreyev | Rosja | 11 |
Lincoln Johnson | Stany Zjednoczone | 11 |
Ostatecznie do zawodów rozegranych 11 lipca 1912 o godzinie 12:10 przystąpiło 26 zawodników, których podzielono na 6 wyścigów. Awans uzyskiwało dwóch najlepszych z każdego wyścigu (Q) oraz najszybszy z zawodników z trzeciego miejsca (q).
- Wyścig 1
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Harold Hardwick | Australazja | 5:36,0 | Q, |
2. | Malcolm Champion | Australazja | 5:37,0 | Q |
3. | James Reilly | Stany Zjednoczone | 6:10,2 | |
4. | Nils-Erik Haglund | Szwecja | 6:23,4 | |
5. | Davide Baiardo | Włochy | ||
– | Mario Massa | Włochy | DNF |
- Wyścig 2
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Thomas Battersby | Wielka Brytania | 6:03,6 | Q |
2. | John Johnsen | Norwegia | 6:14,4 | Q |
3. | Eskil Wedholm | Szwecja | 6:29,8 | |
– | Pawieł Awksientjew | Rosja | DNF |
- Wyścig 3
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Max Ritter | Niemcy | 5:44,6 | Q |
2. | Alajos Kenyery | Węgry | 5:46,0 | Q |
3. | Nicholas Nerich | Stany Zjednoczone | 5:50,4 | q |
– | David Theander | Szwecja | DNF | |
Theodore Tartakover | Australazja |
- Wyścig 4
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Béla von Las-Torres | Węgry | 5:36,2 | Q |
2. | Henry Taylor | Wielka Brytania | 5:48,4 | Q |
– | Nikołaj Woronkow | Rosja | DNF | |
Otto Scheff | Austria | DNS | ||
Otto Fahr | Niemcy | |||
Harry Hebner | Stany Zjednoczone |
- Wyścig 5
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Cecil Healy | Australazja | 5:34,0 | Q, |
2. | John Hatfield | Wielka Brytania | 5:35,6 | Q |
3. | Franz Schuh | Austria | 6:09,4 | |
– | Andreas Asimakopoulos | Grecja | DNS | |
Imre Zachár | Węgry | |||
Kenneth Huszagh | Stany Zjednoczone |
- Wyścig 6
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | George Hodgson | Kanada | 5:50,6 | Q |
2. | William Foster | Wielka Brytania | 5:52,4 | Q |
3. | Oscar Schiele | Niemcy | 5:57,0 | |
4. | George Godfrey | ZPA | 6:30,6 | |
5. | Harry Hedegaard | Dania | 7:07,8 |
Półfinały
Półfinały rozegrano 13 lipca 1912 o godzinie 19:00. Awans uzyskiwało dwóch najlepszych z każdego wyścigu (Q) oraz najszybszy z zawodników na trzecim miejscu (q).
- Półfinał 1
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | George Hodgson | Kanada | 5:25,4 | Q, |
2. | John Hatfield | Wielka Brytania | 5:25,6 | Q |
3. | William Foster | Wielka Brytania | 5:49,0 | |
4. | Nicholas Nerich | Stany Zjednoczone | 5:51,0 | |
5. | Thomas Battersby | Wielka Brytania | 5:51,2 | |
6. | John Johnsen | Norwegia | ||
– | Max Ritter | Niemcy | DNS |
- Półfinał 2
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Harold Hardwick | Australazja | 5:31,0 | Q |
2. | Béla von Las-Torres | Węgry | 5:34,8 | Q |
3. | Cecil Healy | Australazja | 5:37,8 | q |
4. | Malcolm Champion | Australazja | 5:38,0 | |
5. | Henry Taylor | Wielka Brytania | 5:48,2 | |
– | Alajos Kenyery | Węgry | DNS |
Finał
Finał rozegrano 14 lipca 1912 o godzinie 19:00.
Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|
George Hodgson | Kanada | 5:24,4 | ||
John Hatfield | Wielka Brytania | 5:25,8 | ||
Harold Hardwick | Australazja | 5:31,2 | ||
4. | Cecil Healy | Australazja | 5:37,8 | |
5. | Béla von Las-Torres | Węgry | 5:42,0 |
Bibliografia
- Bill Mallon, Hilary Evans, Arild Gjerde, Jeroen Heijmans: Swimming at the 1912 Stockholm Summer Games: Men's 400 metres Freestyle (ang.). Sports-Reference.com. [dostęp 2014-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-06)].
- olyMADmen: 400 metres Freestyle, Men (ang.). olympedia.org. [dostęp 2020-06-10].
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Pictograms of Olympic sports - Swimming. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
An icon that represents a gold medal
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
Flag used in 1908–12 Olympic games to represent Australasian team
A variant of the flag of the Kingdom of Hungary used between 6 November 1915 to 29 November 1918.
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
↑ Civil flag or Landesfarben of the Habsburg monarchy (1700-1806)
↑ Merchant ensign of the Habsburg monarchy (from 1730 to 1750)
↑ Flag of the Austrian Empire (1804-1867)
↑ Civil flag used in Cisleithania part of Austria-Hungary (1867-1918)
House colours of the House of Habsburg
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Sport records icon to be used for Olympic records.
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Sport records icon to be used for world records.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
- The joining of the rings is not correct drawn.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a bronze medal, based on Olympic rings.svg.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Olympic Movement flag
Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.
- Colors as per http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
- blue: PMS 3005C
- yellow: PMS 137C
- black: PMS 426C
- green: PMS 355C
- red: PMS 192C
- Dimensions of the rings taken from http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: Fornax, Licencja: CC BY-SA 3.0
South African Red Ensign from 1912 until 1951.