Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1952 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1952 | |||
| |||
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Termin | 28 lipca 1952 (eliminacje) | ||
Liczba ekip | 17 | ||
Liczba sportowców | 74 | ||
Obiekt rozgrywek | Pływalnia Olimpijska w Helsinkach | ||
Złoty medal | Stany Zjednoczone | ||
Srebrny medal | |||
Brązowy medal | Francja |
Konkurencje pływackie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1952 | |||||
---|---|---|---|---|---|
Styl dowolny | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
400 m | mężczyźni | kobiety | |||
1500 m | mężczyźni | ||||
Styl grzbietowy | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
Styl klasyczny | |||||
200 m | mężczyźni | kobiety | |||
Sztafety – styl dowolny | |||||
4 × 100 m | kobiety | ||||
4 × 200 m | mężczyźni | ||||
Sztafeta 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – jedna z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XV Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach. Eliminacje odbyły się 28 lipca, a finał 29 lipca 1952 roku.
Tytuł mistrzów olimpijskich obronili reprezentanci Stanów Zjednoczonych. Sztafeta amerykańska w składzie: Wayne Moore, William Woolsey, Ford Konno, Jimmy McLane poprawiła rekord olimpijski ustanowiony przez Japończyków dzień wcześniej, uzyskawszy czas 8:31,1. Srebrny medal wywalczyła reprezentacja Japonii (8:33,5), która została wyprzedzona na ostatniej zmianie. Brąz zdobyli Francuzi (8:45,9).
Rekordy
Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:
Rekord | Reprezentacja | Czas | Miejsce | Data |
---|---|---|---|---|
Rekord świata | Stany Zjednoczone Wayne Moore Jimmy McLane Don Sheff Dick Thoman | 8:29,4 | New Haven | 16 lutego 1952 |
Rekord olimpijski | Stany Zjednoczone Wally Ris Jimmy McLane Wally Wolf Bill Smith | 8:46,0 | Londyn | 3 sierpnia 1948 |
W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:
Data | Etap konkurencji | Reprezentacja | Czas | Rekord |
---|---|---|---|---|
28 lipca | eliminacje | Japonia Yoshihiro Hamaguchi (2:10,1) Hiroshi Suzuki (2:08,5) Toru Goto (2:14,0) Teijiro Tanikawa (2:09,5) | 8:42,1 | |
29 lipca | finał | Stany Zjednoczone Wayne Moore (2:08,7) William Woolsey (2:09,3) Ford Konno (2:06,9) Jimmy McLane (2:06,2) | 8:31,1 |
Wyniki
Eliminacje
Wyścig eliminacyjny 1
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Francja | Jo Bernardo (2:17,1) Aldo Eminente (2:19,4) Alex Jany (2:11,6) Jean Boiteux (2:07,8) | 8:55,9 | Q |
2. | Wielka Brytania | Roy Botham (2:20,8) Ronald Burns (2:14,2) Thomas Welsh (2:15,2) Jack Wardrop (2:09,5) | 8:59,7 | Q |
3. | Australia | Rex Aubrey (2:15,6) Frank O’Neill (2:14,1) Garrick Agnew (2:18,0) John Marshall (2:13,7) | 9:01,4 | |
4. | ZSRR | Wiktor Drobinskij (2:14,2) Wasilij Karmanow (2:18,3) Leonid Meszkow (2:15,3) Lew Bałandin (2:14,1) | 9:01,9 | |
5. | Włochy | Carlo Pedersoli (2:17,5) Egidio Massaria (2:21,3) Angelo Romani (2:21,6) Giovanni Paliaga (2:17,5) | 9:17,9 | |
6. | Finlandia | Pentti Ikonen (2:16,2) Pentti Paatsalo (2:22,2) Mauno Valkeinen (2:23,0) Leo Telivuo (2:25,2) | 9:26,6 |
Wyścig eliminacyjny 2
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Stany Zjednoczone | Wally Wolf (2:11,4) Don Sheff (2:12,9) Frank Dooley (2:14,7) Burwell Jones (2:11,9) | 8:50,9 | Q |
2. | Węgry | György Csordás (2:13,2) László Gyöngyösi (2:14,1) Gusztáv Kettesi (2:15,0) Imre Nyéki (2:12,3) | 8:54,6 | Q |
3. | Związek Południowej Afryki | Graham Johnston (2:15,3) Dennis Ford (2:14,0) John Durr (2:17,7) Peter Duncan (2:11,7) | 8:58,7 | Q |
4. | Brazylia | Haroldo Lara (2:15,6) Sylvio dos Santos (2:19,0) Aram Boghossian (2:26,6) João Gonçalves Filho (2:17,8) | 9:09,0 | |
5. | Belgia | Kamiel Reynders (2:22,3) Joseph Anthoon (2:25,5) Marcel Anthoon (2:28,6) Alfons Bierebeek (2:29,1) | 9:45,5 |
Wyścig eliminacyjny 3
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Japonia | Yoshihiro Hamaguchi (2:10,1) Hiroshi Suzuki (2:08,5) Toru Goto (2:14,0) Teijiro Tanikawa (2:09,5) | 8:42,1 | Q, |
2. | Szwecja | Rolf Olander (2:17,7) Göran Larsson (2:12,1) Olle Johansson (2:13,5) Per-Olof Östrand (2:09,0) | 8:52,3 | Q |
3. | Argentyna | Federico Zwanck (2:18,0) Marcelo Trabucco (2:14,0) Pedro Galvão (2:12,9) Alfredo Yantorno (2:14,4) | 8:59,3 | Q |
4. | Kanada | Gerry McNamee (2:16,6) Lucien Beaumont (2:20,5) Leo Portelance (2:17,9) Allen Gilchrist (2:15,9) | 9:10,9 | |
5. | Polska | Gotfryd Gremlowski (2:22,9) Antoni Tołkaczewski (2:19,7) Józef Lewicki (2:14,2) Jerzy Boniecki (2:16,9) | 9:13,7 | |
6. | Meksyk | Alberto Isaac (2:20,3) Efrén Fierro (2:21,0) César Borja (2:18,3) Tonatiuh Gutiérrez (2:17,1) | 9:15,7 |
Finał
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
Stany Zjednoczone | Wayne Moore (2:08,7) William Woolsey (2:09,3) Ford Konno (2:06,9) Jimmy McLane (2:06,2) | 8:31,1 | ||
Japonia | Hiroshi Suzuki (2:07,0) Yoshihiro Hamaguchi (2:08,1) Toru Goto (2:09,1) Teijiro Tanikawa (2:09,3) | 8:33,5 | ||
Francja | Jo Bernardo (2:14,0) Aldo Eminente (2:14,3) Alex Jany (2:11,2) Jean Boiteux (2:06,4) | 8:45,9 | ||
4. | Szwecja | Lars Svantesson (2:15,8) Göran Larsson (2:10,4) Per-Olof Östrand (2:09,4) Olle Johansson (2:11,2) | 8:46,8 | |
5. | Węgry | László Gyöngyösi (2:15,8) György Csordás (2:12,9) Géza Kádas (2:12,3) Imre Nyéki (2:11,6) | 8:52,6 | |
6. | Wielka Brytania | Roy Botham (2:15,9) Ronald Burns (2:13,4) Thomas Welsh (2:13,9) Jack Wardrop (2:09,7) | 8:52,9 | |
7. | Związek Południowej Afryki | Graham Johnston (2:14,7) Dennis Ford (2:14,7) John Durr (2:15,6) Peter Duncan (2:10,1) | 8:55,1 | |
8. | Argentyna | Federico Zwanck (2:14,6) Marcelo Trabucco (2:14,6) Pedro Galvão (2:13,9) Alfredo Yantorno (2:13,8) | 8:56,9 |
Bibliografia
- Helsinki 1952 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – wyniki (ang.). [dostęp 2017-01-10].
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Flaga Finlandii
An icon that represents a gold medal
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
Pictograms of Olympic sports - Swimming. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Sport records icon to be used for Olympic records.
this is the flag of the Soviet Union in 1936. It was later replaced by File:Flag of the Soviet Union (1955-1980).svg.
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
The Canadian Red Ensign used between 1921 and 1957.
This image has compared for accuracy (mainly colors) using an image from World Statesmen. The only change is making the maple leaves green from red. This image has compared for accuracy (mainly colors) using an image from World Statesmen. The most recent version of this image has changed the harp into one with a female figure; see [http://flagspot.net/flags/ca-1921.html FOTW
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Mexico (1934-1968)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Olympic Movement flag
Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.
- Colors as per http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
- blue: PMS 3005C
- yellow: PMS 137C
- black: PMS 426C
- green: PMS 355C
- red: PMS 192C
- Dimensions of the rings taken from http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
Flag used in 1908–12 Olympic games to represent Australasian team