P26/40

Carro Armato P40

Trzeci prototyp czołgu P40 z armatą kal. 75 (75/32)
Dane podstawowe
Państwo	Włochy
Producent	Ansaldo
Typ pojazdu	Czołg ciężki
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	4 osoby
Historia
Prototypy	1942
Produkcja	1943–1944
Wycofanie	1945
Egzemplarze	101 szt.
Dane techniczne
Silnik	12-cylindrowy silnik diesla SPA 342o mocy 242,55 KW przy 2100 obr/min
Transmisja	Mechaniczna
Poj. zb. paliwa	400 l
Pancerz	stalowy, nitowany,14-50 mm
Długość	5,80 m
Szerokość	2,80 m
Wysokość	2,50 m
Prześwit	0,44 m
Masa	26 t
Moc jedn.	8,92 kW/t
Osiągi
Prędkość	40 km/h (droga) 25 km/h (teren)
Zasięg	280 km
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	1,15 m
Rowy (szer.)	2,50 m
Ściany (wys.)	1,00 m
Kąt podjazdu	45°
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x armata czołgowa Ansaldo kalibru 75 mm L/34 (63 nab.) 1-2 czkm Breda 38 kalibru 8 mm (576 nab.)
Wyposażenie
radiostacja Marelli R.F. 1C.A.
Użytkownicy
Ordnungspolizei (29 szt.), Waffen-SS (14 szt.), Wehrmacht (5 szt.)

P26/40 – włoski czołg ciężki z okresu II wojny światowej, pomimo oznaczenia "P" (Pesante) wielkością, opancerzeniem i uzbrojeniem przypominał czołgi średnie produkowane w tym okresie przez inne państwa.

Historia

Prace projektowe nad nowym czołgiem rozpoczęto w 1940 roku, ale pierwszy prototyp powstał dopiero w 1942 z powodu problemów ze znalezieniem odpowiedniego silnika. Pierwsze modele produkcyjne zeszły z linii produkcyjnej w 1943 roku, czołg był produkowany w fabryce Fiata. Nigdy nie został użyty przez armię włoską; po kapitulacji Włoch kilkadziesiąt czołgów tego typu weszło na wyposażenie formacji niemieckich jako Panzerkampfwagen P 40 737 (i). Użyto je przeciwko wojskom alianckim pod Anzio.

W czołgi były uzbrojone następujące jednostki:

• I Battaglione Carri "P" – batalion Regio Esercito, według etatu miał posiadać 40 czołgów P 40, ale formowanie stacjonującej w Varcelli jednostki przerwała kapitulacja Włoch;
• II Battaglione Carri "P" – batalion Regio Esercito, według etatu miał posiadać 40 czołgów P 40, ale formowanie stacjonującej w Rzymie jednostki przerwała kapitulacja Włoch;
• 15. Polizei-Panzer-Kompanie – kompania Ordnungspolizei która otrzymała w listopadzie 1944 roku 14 czołgów;
• 10. Polizei-Panzer-Kompanie – kompania Ordnungpolizei która otrzymała w grudniu 1944 roku 15 czołgów;
• Karstjäger Panzer-Kompanie – kompania pancerna Waffen-SS wchodząca w skład 23 Waffen-Gebirgs-Division der SS "Karstjäger", maksymalnie liczyła 14 czołgów P 40;
• Panzer-Ausbildungs-Abteilung Süd – szkolny oddział Wehrmachtu posiadający na uzbrojeniu jednego z plutonów 5 czołgów P 40.

Następcą P26 miał być czołg P.43.

Bibliografia

• Mariusz Skotnicki. Włoski czołg ciężki P 40. Niespełniona nadzieja Regio Esercito. „Nowa Technika Wojskowa”. 2005. nr 11. s. str. 51-57. ISSN 1230-1655. 

Linki zewnętrzne

• Italy's P26/40 heavy tank, wwiivehicles.com [zarchiwizowane z adresu 2014-10-07]  (ang.).
• P40/26. users.swing.be. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-02-09)].