Poli(tereftalan butylenu)
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||
| Monomery | kwas tereftalowy i glikol butylenowy | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Struktura meru | -[-C(O)-C6H4-C(O)O-(CH2)4-O-]- | ||||||||||||
| |||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||
Poli(tereftalan butylenu) (PBT) – polimer z grupy poliestrów, otrzymywany na drodze polikondensacji z tereftalanu dimetylowego i glikolu butylenowego; podstawa jednego z termoplastycznych tworzyw sztucznych.
Na rynek został wprowadzony po raz pierwszy przez firmę Ticona pod nazwą Celanex.
Stosowany jest w przemyśle elektronicznym jako warstwa izolacyjna. Dzięki temu, że jest wysoce krystaliczny i po wtrysku do formy kurczy się w bardzo małym stopniu, jest stosowany do produkcji precyzyjnych kształtek, stosowanych w np: przełącznikach elektrycznych. Można go stosować w temperaturze do 150 °C. Produkuje się z niego również precyzyjne elementy aparatury medycznej i w mieszaninie z pleksiglasem elementy samochodów i sprzętu AGD.
Bibliografia
Zobacz też
Media użyte na tej stronie
