PJ Harvey

PJ Harvey
Ilustracja
PJ Harvey w trakcie koncertu (2 września 2004)
Imię i nazwisko

Polly Jean Harvey

Pseudonim

PJ Harvey

Data i miejsce urodzenia

9 października 1969
Bridport, Dorset, Wielka Brytania

Instrumenty

akordeon, gitara elektryczna, gitara akustyczna, gitara basowa, keyboard, saksofon, instrumenty klawiszowe; instrumenty perkusyjne, wiolonczela, skrzypce, autoharfa, harmonijka

Gatunki

rock alternatywny, rock eksperymentalny, folk rock, punk rock

Zawód

autorka tekstów piosenek, kompozytorka, performerka, poetka, wokalistka

Aktywność

1988 – nadal

Powiązania

Automatic Dlamini, Nick Cave and the Bad Seeds, Tricky, Sparklehorse, John Parish, Desert Sessions, Marianne Faithfull, Mark Lanegan, Mick Harvey, Thom Yorke, Björk, Mick Harvey

Odznaczenia
Członek Orderu Imperium Brytyjskiego
Strona internetowa

PJ Harvey, właśc. Polly Jean Harvey, MBE (ur. 9 października 1969[1] w Bridport, Dorset, Wielka Brytania) – brytyjska wokalistka rockowa, autorka tekstów, multiinstrumentalistka. PJ Harvey to także nazwa zespołu, który założyła w 1990 roku.

Życiorys

Dzieciństwo i wczesna młodość

Polly Jean Harvey wychowała się na owczej farmie w Yeovil w hrabstwie Somerset[2], lub w Corscombe – małej wiosce w południowo-zachodniej Anglii. Ojciec oprócz prowadzenia farmy pracował jako kamieniarz, matka była artystką (rzeźbiarką)[2].

Polly dzięki rodzicom od dziecka miała kontakt z muzyką bluesową, art-rockiem, jazzem. Artyści, których muzyka wywarła na nią największy wpływ w młodości, to m.in. John Lee Hooker, Howlin' Wolf, Robert Johnson, Jimi Hendrix, Captain Beefheart and His Magic Band.

W wieku kilkunastu lat zaczęła się uczyć gry na saksofonie, skrzypcach, gitarze, perkusji, interesowała się także rzeźbiarstwem, studiując w Yeovil College. Wtedy też zaczęła pierwsze występy z lokalnymi zespołami: Bologna, The Polekats, The Stoned Weaklings. W wieku 17 lat poznała muzyka, który w znacznej mierze wyznaczył drogę jej muzycznego rozwoju – Johna Parisha. Parish zaangażował ją do swojego zespołu Automatic Dlamini, z którym nagrali dwie płyty: From a Diva to a Diver i Here Catch Shouted His Father. Po rozpadzie zespołu w 1990 roku, Polly wyjechała do Londynu, aby kontynuować studia rzeźbiarskie w Central Saint Martins College of Art & Design w Londynie. Wkrótce potem z byłymi muzykami Automatic Dlamini, Ianem Olliverem i Robertem Ellisem, założyła swój pierwszy zespół PJ Harvey.

Kariera

Automatic Dlamini 1988–1991

W lipcu 1988 Harvey stała się członkiem Automatic Dlamini, zespołu z siedzibą w Bristolu. Zespół powstał w 1983 z inicjatywy Johna Parisha, którego Harvey poznała cztery lata wcześniej poprzez ich wspólnego znajomego Jeremiego Hogga. Skład zespołu często się zmieniał. Kilkukrotnie grali tam Rob Ellis i Ian Olliver – późniejsi członkowie PJ Harvey Trio. W początkach istnienia zespołu PJ Harvey dużo podróżowała grając na saksofonie, gitarze i śpiewając chórki, włączając w to koncerty w Zachodnich Niemczech, Hiszpanii i Polsce promujące debiutancki album studyjny „The D is for Drum”[3]. Druga europejska trasa koncertowa miała miejsce w 1989 w czerwcu i lipcu. Po trasie zespół nagrał drugi album studyjny „Here Catch, Shouted His Father”. To jedyny materiał Automatic Dlamini współtworzony przez PJ Harvey, który pozostał nieopublikowany.

Kariera solowa

W styczniu 1991 roku PJ opuściła zespół, by wraz z kolegami z Automatic Dlamini – Olliverem i Ellisem – utworzyć jej własny zespół. John Parish wielokrotnie pomagał PJ Harvey, również finansowo, podczas nagrywania jej albumów solowych oraz realizacji tras koncertowych. Jako duet Parish i Harvey nagrali wspólnie dwa albumy, gdzie Parish komponował muzykę, a Harvey pisała teksty. Dodatkowo, dziewczyną Parisha w późnych latach 80 była fotograf Maria Mochnacz, która została bliską przyjaciółką PJ. Mochnacz znacznie przyczyniła się do publicznego wizerunku PJ Harvey. Większość opracowań graficznych albumów i teledysków Harvey są jej dziełem.

W styczniu 1991 po odejściu z Automatic Dlamini Harvey utworzyła nowy, własny zespół: PJ Harvey Trio. W jego skład wchodziła ona sama (wokal i gitara), Ellis (perkusja i chórki) i Olliver (gitara basowa), który później jednak odszedł, by ponownie grać z Automatic Dlamini, a później utworzyć „Dub Liberators”. Został zastąpiony przez Stephena Vaughana.

Debiut PJ Harvey Trio miał miejsce w Sherborne's Antelope Hotel w kręgielni w kwietniu 1991. Harvey opisała to wydarzenie mówiąc: „Zaczęliśmy grać i przypuszczalnie było tam około 50 osób, a w trakcie pierwszej piosenki sala opustoszała. Zostało jakoś ze dwie osoby. Wtedy przyszła do nas kobieta, podeszła do perkusisty. Był to trzeci kawałek jaki graliśmy, i powiedziała „Czy nie widzicie, że nikomu się nie podobacie? Zapłacimy wam, możecie przestać grać, my i tak wam zapłacimy"”[4].

Zespół przeniósł się do Londynu w czerwcu 1991 kiedy Harvey złożyła podanie, by studiować rzeźbę w Central Saint Martins College of Art & Design. Była ciągle niezdecydowana jeśli chodzi o jej przyszłą karierę. W tym czasie, zespół nagrał zestaw demo, który został rozesłany do wytwórni płytowych. Niezależna wytwórnia Too Pure zgodziła się do wydania debiutanckiego singla „Dress” w październiku 1991 roku. „Dress” zdobył uznanie krytyki oraz został wybrany Singlem miesiąca w Melody Maker przez recenzenta Johna Peela. Tydzień po jego wydaniu, zespół nagrał sesję w radiu na żywo dla Peel na BBC Radio 1 grając „Oh,My Lover”, „Victory” i „Sheela-Na-Gig” oraz „Water”.

W lutym trio wypuściło drugi singiel „Sheela-Na-Gig”, który zdobył podobne uznanie, a w marcu 1992 Polly Harvey zadebiutowała z własnym zespołem, wydając longplay Dry w małej niezależnej wytwórni Too Pure. Dominowało na niej mocne, surowe granie – sama Harvey zagrała na gitarze i skrzypcach, na gitarze basowej zagrał Stephen Vaughan, który zastąpił w zespole Iana Ollivera, a na perkusji, bębnach i harmonii – Rob Ellis. Płyta ta pozwoliła zdobyć Harvey popularność w wielu kręgach. Album został wymieniony przez Kurta Cobaina z Nirvany jako jego szesnasty z kolei ulubiony album w wydanych po jego śmierci „Journals”. Rolling Stones nazwał Harvey autorką tekstów roku i najlepszą nową wokalistką.

Następną płytą, utrzymaną w podobnym klimacie, była Rid of Me, nagrana dla większej wytwórni Island Records. Producentem tego albumu był sam Steve Albini. Za Rid of Me PJ Harvey zdobyła swoją pierwszą nominację do prestiżowej nagrody Mercury Prize (1993).

Jej późniejsza płyta studyjna To Bring You My Love odniosła już międzynarodowy sukces – została obsypana wieloma prestiżowymi nagrodami, była też ponownie nominowana do Mercury Prize (1995), a teledysk do singla "Down by the Water" został nominowany do MTV Video Music Award for Best Female Video (1995).

Na wydanej w 1998 roku płycie Is This Desire? przeważała muzyka elektroniczna. Harvey pytana często w wywiadach o album, z którego jest najbardziej dumna, wskazuje właśnie na Is This Desire?.

Największy sukces komercyjny odniosła wydana w 2000 roku płyta Stories from the City, Stories from the Sea, na której umieszczono utwór wykonany z wokalistą grupy Radiohead Thomem Yorke'em. 11 września 2001 PJ Harvey za ten album otrzymała po raz pierwszy Mercury Prize[5]. W 2004 roku światło dzienne ujrzał następny album brytyjskiej artystki, zatytułowany Uh Huh, Her. Album został wyprodukowany w całości przez samą PJ Harvey i przyniósł powrót do surowszej estetyki grania, znanej fanom z pierwszych płyt.

Kolejny album, wydany we wrześniu 2007 roku White Chalk, przyniósł radykalną zmianę stylistyki. Wszystkie utwory na płycie zostały skomponowane na pianinie. Płytę promuje singel "When Under Ether".

6 września 2011 po raz drugi zdobyła Mercury Prize – tym razem za album Let England Shake[6].

Współpracowała m.in. z Johnem Parishem, z którym nagrała płyty Dance Hall at Louse Point i A Woman a Man Walked By, z Trickym na jego solowej płycie Angels with Dirty Faces, Nickiem Cave'em i członkami zespołu The Violent Femmes oraz Joshem Homme'em z zespołu Queens of the Stone Age przy jego autorskim projekcie Desert Sessions. Współpracowała także z Marianne Faithfull na Before the Poison oraz na płycie Marka Lanegana Bubblegum (2004).

Tematem większości jej piosenek są relacje pomiędzy kochankami. Płyta "Let England Shake" dotyka tematów związanych z wojną.

Piosenkarka znana jest z licznych eksperymentów muzycznych oraz manipulowania własnym wizerunkiem artystycznym.

21 maja 2008 roku w warszawskiej Sali Kongresowej zagrała koncert w ramach tournée promującego album White Chalk.

Dyskografia

Albumy solowe

RokTytułPozycja na liścieCertyfikat
USA
[7]		FRA
[8]		AUT
[9]		NLD
[10]		UK
[11]		DEU
[12]		BEL
[13]		POL
[14]
1992Dry
  • Data: 30 marca 1992
  • Wydawca: Too Pure
—149——11———
  • UK: srebrna płyta[15]
1993Rid of Me
  • Data: 4 maja 1993
  • Wydawca: Island Records
158———3———
  • UK: srebrna płyta[15]
1995To Bring You My Love
  • Data: 27 lutego 1995
  • Wydawca: Island Records
40——6912475—
  • UK: srebrna płyta[15]
1998Is This Desire?
  • Data: 28 września 1998
  • Wydawca: Island Records
549—7417578—
2000Stories from the City, Stories from the Sea
  • Data: 23 października 2000
  • Wydawca: Island Records
4274342235435—
  • UK: platynowa płyta[15]
2004Uh Huh, Her
  • Data: 31 maja 2004
  • Wydawca: Island Records
29103323123616—
  • UK: srebrna płyta[15]
2007White Chalk
  • Data: 24 września 2007
  • Wydawca: Island Records
65106634115412—
  • UK: srebrna płyta[15]
2011Let England Shake[16]
  • Data: 11 lutego 2011
  • Wydawca: Island Records
3261514820430
  • UK: złota płyta[15]
2016The Hope Six Demolition Project
  • Data: 15 kwietnia 2016[17]
  • Wydawca: Island Records[17]
63584111—13
"—" pozycja nie była notowana.

Współpraca

RokTytułPozycja na liście
USA
[7]		FRA
[8]		AUT
[9]		NLD
[10]		UK
[11]		DEU
[12]		BEL
[13]		POL
[14]
1996Dance Hall at Louse Point (oraz John Parish)
  • Data: 23 września 1996
  • Wydawca: Island Records
————46———
2009A Woman a Man Walked By (oraz John Parish)
  • Data: 27 marca 2009
  • Wydawca: Island Records
8013554625621150
"—" pozycja nie była notowana.

Kompilacje

RokTytułPozycja na liście
UK
[11]		BEL
[13]
19934-Track Demos
  • Data: 19 października 1993
  • Wydawca: Island Records
19—
2004iTunes Originals – PJ Harvey
  • Data: 25 października 2004
  • Wydawca: Island Records
——
2006The Peel Sessions
  • Data: 23 października 2006
  • Wydawca: Island Records
—46
"—" pozycja nie była notowana.

Single

RokTytułPozycja na liścieAlbum
UK
[11]		FRA
[8]
1991"Dress"——Dry
1992"Sheela-Na-Gig"69—
1993"50Ft Queenie"27—Rid of Me
"Man Size"42—
1995"Down by the Water"38—To Bring You My Love
"C'Mon Billy"29—
"Send His Love to Me"34—
1996"That Was My Veil" (oraz John Parish)75—Dance Hall at Louse Point
1998"A Perfect Day Elise"2570Is This Desire?
1999"The Wind"29—
2000"Good Fortune"41100Stories from the City, Stories from the Sea
2001"A Place Called Home"43—
"This Is Love"41—
2004"The Letter"2873Uh Huh Her
"You Come Through"41—
"Shame"45—
2007"When Under Ether"——White Chalk
"The Piano"——
2008"The Devil"——
2009"Black Hearted Love" (oraz John Parish)——A Woman a Man Walked By
2011"The Words That Maketh Murder"——Let England Shake
"The Glorious Land"——
2012"Written on the Forehead"——
"—" pozycja nie była notowana.

Wideografia

RokTytuł
1994Reeling with PJ Harvey (VHS)
  • Data: 1 kwietnia 1994
  • Wydawca: PolyGram
1998On Tour: Please Leave Quietly (DVD)
  • Data: 1 maja 2006
  • Wydawca: Universal Island
2006Let England Shake: 12 Short Films by Seamus Murphy (DVD)
  • Data: 12 grudnia 2011
  • Wydawca: Vagrant Records

Przypisy

  1. ↑ Holly George-Warren, Patricia Romanowski, Jon Pareles: The Rolling stone encyclopedia of rock & roll. Uniwersytet Michigan: Fireside, 2001, s. 415. ISBN 978-0-7432-0120-9.
  2. ↑ a b PJ Harvey Biography (ang.). music.yahoo.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-22)].
  3. ↑ John Parish, 2013-04-08 [dostęp 2013-04-08]
  4. ↑ Linda Wertheimer (16 October 2004)"A Minimalist Effort From Rocker PJ Harvey : NPR"., data dostępu: 2013-04-08
  5. ↑ PJ Harvey wins Mercury prize. BBC News, 2001-09-11. [dostęp 2011-09-07].
  6. ↑ PJ Harvey wins Mercury Prize for second time. BBC News, 2011-09-06. [dostęp 2011-09-07].
  7. ↑ a b PJ Harvet Billboard Charts (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2014-01-11].
  8. ↑ a b c PJ Harvey French Albums Chart (ang.). lescharts.com. [dostęp 2014-01-11].
    PJ Harvey French Singles Chart (ang.). lescharts.com. [dostęp 2014-01-11].
  9. ↑ a b PJ Harvey Austrian Albums Chart (ang.). austriancharts.at. [dostęp 2014-01-11].
  10. ↑ a b PJ Harvey Dutch Albums Chart (ang.). dutchcharts.nl. [dostęp 2014-01-11].
  11. ↑ a b c d PJ HARVEY UK Albums Chart (ang.). www.officialcharts.com. [dostęp 2014-01-11].
    PJ HARVEY & JOHN PARISH UK Albums Chart (ang.). www.officialcharts.com. [dostęp 2014-01-11].
  12. ↑ a b PJ Harvey/Longplay-Chartverfolgung (niem.). musicline.de. [dostęp 2014-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-11)].
  13. ↑ a b c PJ Harvey Belgian Albums Chart (ang.). www.ultratop.be. [dostęp 2014-01-11].
  14. ↑ a b OLiS – sprzedaż w okresie 30.03.2009 – 05.04.2009 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2014-01-11].
    OLiS – sprzedaż w okresie 07.03.2011 – 13.03.2011 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2014-01-11].
    OLiS – sprzedaż w okresie 15.04.2016 – 21.04.2016 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-08-03].
  15. ↑ a b c d e f g Certified Awards Search – BPI (ang.). W: British Phonographic Industry [on-line]. [dostęp 2012-04-18].
  16. ↑ Szczegóły nowego albumu PJ Harvey (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2010-11-30].
  17. ↑ a b Kory Grow: PJ Harvey's New Album: The Hope Six Demolition Project (ang.). Rolling Stone, 15 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-19].

Linki zewnętrzne

PJ Harvey
  • Dyskografia
Albumy studyjne
  • Dry
  • Rid of Me
  • To Bring You My Love
  • Is This Desire?
  • Stories from the City, Stories from the Sea
  • Uh Huh Her
  • White Chalk
  • Let England Shake
  • The Hope Six Demolition Project
Inne wydania
  • Reeling with PJ Harvey
  • On Tour: Please Leave Quietly
Albumy kolaboracyjne
  • Dance Hall at Louse Point
  • A Woman a Man Walked By
Kompilacje
  • 4-Track Demos
  • iTunes Originals – PJ Harvey
  • The Peel Sessions 1991–2004
Single
  • „Dress”
  • „Sheela-Na-Gig”
  • „50ft Queenie”
  • „Down by the Water”
  • „C’mon Billy”
  • „A Perfect Day Elise”
  • „Good Fortune”
  • „This Is Love”
  • „When Under Ether”
  • „The Words That Maketh Murder”
  • „The Glorious Land”
  • „The Wheel”
  • „The Community of Hope”
  • „Guilty”
Powiązane

PJ Harvey.jpg

Media użyte na tej stronie

Order BritEmp (civil) rib.PNG
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).