PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście

PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście

Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Adres	ul. Morska 350a 81-002 Gdynia
Data założenia	1951 (jako część PKP) 22 grudnia 2000 (jako samodzielna spółka)[1]
Forma prawna	spółka z o.o.
Prezes	Maciej Lignowski[2]
Przewodniczący rady nadzorczej	Krzysztof Golubiewski
Nr KRS	0000076705
Zatrudnienie	784 (2013-12-31)[2]
Dane finansowe
Wynik netto	1 mln zł (2013)[2]
Kapitał zakładowy	155.075.500 zł[3]
Położenie na mapie Gdyni PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście
Położenie na mapie województwa pomorskiego PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście
54°33′13″N 18°25′17″E/54,553611 18,421389
Strona internetowa

Dwa składy EW58 w Gdańsku Stoczni (zima 2002)

Zmodernizowany EN57

Wnętrze połowicznie zmodernizowanej jednostki EN57

Wnętrze całkowicie zmodernizowanej jednostki EN57

PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście (identyfikator literowy – SKMT, cyfrowy – 1351^[4]) – przewoźnik kolejowy z siedzibą w Gdyni działający w województwie pomorskim oraz zarządca linii kolejowej nr 250 Gdańsk Śródmieście – Rumia.

Dane podstawowe

Kapitał zakładowy Spółki wynosi 165 919 000,00 złotych i dzieli się na 331 838 równych i niepodzielnych udziałów o wartości 500 złotych każdy. Udziały w kapitale zakładowym Spółki objęte zostały w następujący sposób:

• 222 218 udziałów (67,0%) posiadają Polskie Koleje Państwowe Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie.
• 34 000 udziałów (10,2%) posiada województwo pomorskie.
• 42 000 udziałów (12,7%) posiada Gmina Miasto Gdańsk.
• 7 000 udziałów (2,1%) posiada Gmina Miasto Sopot.
• 21 600 udziałów (6,5%) posiada Gmina Miasto Gdynia.
• 4 000 udziałów (1,2%) posiada Gmina Miejska Pruszcz Gdański.
• 1 020 udziałów (0,3%) posiada Gmina Miejska Rumia^[5].

Spółka jest członkiem Związku Pracodawców Kolejowych.

Częstotliwość kursowania pociągów na odcinku Gdańsk Śródmieście – Gdynia Cisowa w szczycie przewozowym wynosi 7,5 minuty, a poza szczytem 15 minut. Taborem wykorzystywanym na linii SKM są głównie składy EN57 oraz EN71. Podstawowym fragmentem tras SKM jest linia 250 Gdańsk Śródmieście – Rumia, która biegnie równolegle do linii „dalekobieżnej” 202 Gdańsk Główny – Stargard. Dodatkowo SKM prowadzi przewozy pasażerskie pomiędzy Trójmiastem a Kaszubami oraz okazjonalne na trasie Gdańsk Główny – Gdańsk Stadion Expo.

Oprócz połączeń na trasie Gdańsk Główny – Wejherowo, SKM obsługiwał lub obsługuje także inne miasta. Obecnie pociągi SKM kursują również do Lęborka, Kartuz, Kościerzyny i Żukowa. W poprzednich latach spółka wykonywała kursy m.in. do Ustki, Słupska, Tczewa, Malborka, Elbląga, Iławy, Smętowa oraz Laskowic Pomorskich, a także na lokalnej trasie Gdańsk Główny – Gdańsk Brzeźno – Gdańsk Nowy Port. Kursowanie na ostatnim odcinku tej trasy (Gdańsk Główny – Gdańsk Brzeźno) zawieszono z powodu nierentowności w 2005.

W 2007 na przystankach SKM uruchomiono automaty do sprzedaży biletów.

Historia

Początki kolei w Gdańsku

Kolej dotarła do Gdańska 19 lipca 1852^[6] w ramach budowy sieci połączeń Pruskiej Kolei Wschodniej^[7]. Początkowo kończyła się tu jedynie linia z Tczewa łącząca Gdańsk z Bydgoszczą i Berlinem. Linia w stronę Sopotu i Wejherowa została zbudowana w 1870 i łączyła Stargard z Gdańskiem^[8]. Obecnie są to linie 9 i 202. Ponadto z Gdańska Wrzeszcza odchodziła linia do Starej Piły a stamtąd dalej do Kartuz, a z rejonu Bramy Żuławskiej – kolej wąskotorowa w kierunku Sztutowa i Giemlic^[9].

W 1912 rozpoczęto budowę osobnych torów położonych wzdłuż linii kolejowej Gdańsk – Wejherowo, przeznaczonych do ruchu podmiejskiego na odcinku Gdańsk Główny – Sopot. W tym celu dokonano rozbiórki szeregu położonych na planowanych torach lub w ich sąsiedztwie budynków oraz dokonano przebudowy stacji. Prace jednak przerwał wybuch pierwszej wojny światowej^[6].

Kolej w Wolnym Mieście Gdańsku

W Wolnym Mieście Gdańsku połączenia kolejowe były realizowane przez Polskie Koleje Państwowe.

Po II wojnie światowej, początki SKM

Powstanie SKM

EW90-12 znajdujący się obecnie w Muzeum Kolejnictwa w Kościerzynie

Podczas odbudowy Gdańska i Gdyni ze zniszczeń wojennych, wraz z odbudową infrastruktury portowej i stoczniowej, ze względu na sprzyjające warunki geograficzno-urbanistyczne podjęto decyzję o stworzeniu linii kolei miejskiej.

W ramach reparacji wojennych Polska przejęła pewną liczbę niemieckich elektrycznych zespołów trakcyjnych berlińskiej kolei S-Bahn, zasilanych nietypowym na polskie warunki napięciem 800 V prądu stałego, za pomocą tzw. trzeciej szyny^[10]. Tabor ten stanowiły ET165, ET166 i ET167, które zostały ewakuowane przed bombardowaniami z Berlina i skierowane na Dolny Śląsk i Pomorze^[6]. Było ich 189 szt., zwane były potocznie „Modrakami”^[11]. Ze względu na nietypowe zasilanie, wagony nie mogły zostać wykorzystane w zelektryfikowanym wcześniej warszawskim węźle kolejowym^[12], przeznaczono je więc dla nowo budowanej linii w Trójmieście^[10]. Prace adaptacyjne, obejmujące między innymi przystosowanie do zasilania z sieci napowietrznej, prowadzono w Lubaniu^[13].

Prace projektowe były nadzorowane przez wydzielone w 1947 z Ministerstwa Komunikacji Biuro Elektryfikacji Kolei. Pierwotny projekt SKM, opracowany przez prof. Romana Podoskiego, zakładał wykorzystanie istniejącego od XIX torowiska wspólnego z linią dalekobieżną^[10]. Do realizacji zatwierdzono jednak śmiały jak na ówczesne czasy projekt budowy wydzielonego torowiska dla kolei miejskiej na odcinku Gdańsk Główny – Gdynia Główna, opracowany przez Dyrekcję Okręgową Kolei Państwowych w Gdańsku, zarządzaną przez mgr inż. Zbigniewa Modlińskiego, późniejszego ministra komunikacji^[6].

Lata 50. XX wieku

Pierwsza linia Gdańsk Główny – Gdańsk Nowy Port

Jako pierwszą oddano do ruchu lokalną linię Gdańsk Główny – Gdańsk Nowy Port. Pomimo braku wykwalifikowanych kadr oraz problemów z zaopatrzeniem w urządzenia niezbędne do eksploatacji trakcji elektrycznej, linię oficjalnie otwarto 2 stycznia 1951 roku^[14]. Z powodu problemów, ruch wkrótce zawieszono, po czym kolej ponownie rozpoczęła funkcjonowanie 4 marca 1951 roku^[14]. W początkowych miesiącach funkcjonowania linii wykorzystywane były prostowniki odzyskane z okrętów podwodnych. Zainstalowana sieć trakcyjna przygotowana była od razu do późniejszego przejścia na standardowe napięcie 3000 V.

Druga linia Gdańsk Główny – Sopot

2 stycznia 1952 uruchomiono regularne pociągi elektryczne na trasie do Sopotu, na odcinku od stacji Wrzeszcz po linii jednotorowej. 15 maja 1952 drugi tor sięgał stacji Oliwa, a 22 czerwca ruch na całej ówczesnej linii odbywał się po obu torach. Aż do 1953, ze względu na opóźnienia w dostawach brytyjskiego wyposażenia podstacji elektrycznych, odcinek ten zasilano z wykorzystaniem podstacji przeznaczonej dla gdańskich tramwajów oraz elementów z odzysku, a także wypożyczonych.

Przedłużenie linii do Gdyni Głównej

Do Gdyni Głównej linię SKM przedłużono 22 lipca 1953, lecz do 1 maja 1954 na odcinku od stacji Orłowo funkcjonował jeden tor. Także w 1953 powstał budynek elektrowozowni w Gdyni Chyloni, jednak elektryfikacja torów do elektrowozowni nastąpiła dopiero dwa lata później – do tego czasu do manewrów niezbędna była lokomotywa parowa.

Przedłużenie linii do Wejherowa

Do stacji Gdynia Chylonia pociągi elektryczne kursowały od 15 stycznia 1956, a do Wejherowa dotarły 31 grudnia 1957. Na odcinku od Gdyni Głównej pociągi SKM nie miały już wydzielonego torowiska i korzystały z linii dalekobieżnej.

EN57 na stacji Gdańsk Wrzeszcz, 2007

Lata 60. XX wieku

W połowie lat 60. z usług SKM korzystało ponad 250 tys. osób dziennie. Problemem była ograniczona przepustowość linii, brak części zamiennych oraz malejąca liczba sprawnych poniemieckich składów dostosowanych do trakcji 800 V, których eksploatacja była przewidywana na 10 lat. W związku z tym podjęto decyzję o podziale trasy na dwa odcinki na przystanku Gdynia Stocznia. Odcinek do Wejherowa 20 października 1969 został przełączony na standardowe zasilanie 3000 V, dzięki czemu można było wprowadzić młodsze, trójwagonowe zestawy trakcyjne serii EN57, a starym pojazdom skrócić trasę o kilkanaście kilometrów. Wadą tego rozwiązania była konieczność przesiadki pasażerów na przystanku Gdynia Stocznia. Z kolei częstotliwość kursowania zwiększono dzięki zainstalowaniu w 1968 samoczynnej blokady liniowej, umożliwiającej takt sięgający 3 minut. W 1970 rozbudowano ponadto podstacje elektryczne, aby obsłużyć większy ruch pociągów.

EW58 na stacji Gdańsk Główny, 2009

Lata 70. XX wieku

Zmiana napięcia na 3000 V i wymiana taboru

W 1975 roku podjęto decyzję o zmianie napięcia zasilania na 3000 V^[15]. Stare poniemieckie wagony ostatecznie wycofano 18 grudnia 1976 wraz z unifikacją systemów zasilania na linii SKM, a po pracach przyłączeniowych, 20 grudnia rozpoczęły ruch nowe składy^[16]. Do eksploatacji na całej linii weszły wtedy zestawy trakcyjne EN57 oraz dysponujące znacznie większą mocą (lepsze przyspieszanie) i dodatkową parą drzwi (3 pary na jednym boku każdego członu), umożliwiającą szybszą wymianę pasażerów, trójczłonowe EW58. Zmiana napięcia pochłonęła całą roczną produkcję EN57 z 1976.

W 1976 wprowadzono również do ruchu kilka składów czterowagonowych EN71.

Jedną jednostkę wycofanej serii EW90 w roli eksponatu przekazano do Muzeum Kolejnictwa w Kościerzynie. Drugi egzemplarz pozostawiono na stacji Gdynia Cisowa Postojowa^[17].

Lata 80. XX wieku

Wyświetlacz systemu ESKD, informujący ile minut pozostało do przyjazdu pociągu

W 1981 zelektryfikowano odcinek wydzielonego torowiska pomiędzy Gdynią Główną a Chylonią, a ostatni jak dotąd odcinek wydzielony z sieci PKP – od Chyloni do Rumi oddano do użytku w 1985.

W 1988 wprowadzono Elektroniczny System Kontroli Ruchu Pociągów (ESKD), dzięki któremu informacje o ruchu pociągów są przekazywane do dyspozytora. System ten umożliwił również instalację wyświetlaczy informujących podróżnych o orientacyjnym czasie przyjazdu pociągu z danego kierunku^[18].

Lata 90. XX wieku

W latach 90. nastąpił spadek liczby pasażerów w trójmiejskiej SKM. Jednakże SKM nadal pozostała podstawowym środkiem transportu publicznego, zwłaszcza pomiędzy Gdańskiem a Gdynią^[6].

12 lutego 1993 do służby weszły dwie jednostki EW60 i pracowały do 2000, kiedy zostały odstawione do naprawy głównej. Jednakże zamiast wykonać naprawę dokonano kanibalizacji tych pojazdów wykorzystując wiele części do naprawy innych EZTów, szczególnie EW58. W 2005 oba pojazdy bardzo niekompletne sprzedano Kolejom Mazowieckim^[19].

22 grudnia 1997 oddano do użytku przystanek Gdynia Cisowa, co umożliwiło wydłużenie relacji pociągów kończących do tej pory bieg w Gdyni Chyloni.

XXI wiek

Elektroniczny automat do sprzedaży biletów – pulpit dotykowy

1 lipca 2001 powstała samodzielna spółka PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście Sp. z o.o, przejmując mienie, pracowników, zadania oraz tradycje Zakładu Szybkiej Kolei Miejskiej w Trójmieście^[20].

15 grudnia 2002^[21][22] skrócono relację pociągów na linii Gdańsk Główny – Gdańsk Nowy Port do przystanku Gdańsk Brzeźno.

24 czerwca 2005 zlikwidowano ruch na reszcie linii Gdańsk Główny – Gdańsk Nowy Port. O 18:55 odjechał bowiem ostatni pociąg z Gdańska Brzeźna. Przyczyną likwidacji tej linii była niska frekwencja, spowodowana konkurencją ze strony komunikacji miejskiej, a zwłaszcza tramwajów linii 10, 13 i 15^[22]

W styczniu 2007 w trójmiejskiej SKM pojawiły się pierwsze elektroniczne automaty do sprzedaży biletów SKM. Początkowo automaty zostały zainstalowane na stacjach Gdańsk Główny, Gdańsk Oliwa, Sopot, Gdynia Główna oraz przystankach Gdańsk Zaspa i Sopot Kamienny Potok. Automaty te przyjmują zarówno monety, jak i banknoty^[23].

W listopadzie 2007 w ruchu zadebiutowały 4 EN57, odnowione w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego Transport (SPOT)^[24], za około 18 mln zł^[25]. Jednostki te zostały zmodernizowane przez ZNTK „Mińsk Mazowiecki”. W EZTach zmienione wnętrze, zabudowano nowa kabinę maszynisty i zmieniono rozruch. Z kolei w 2009 w nowosądeckim NEWAGu zmodernizowano skład EN71-045. Jednostka po przebudowie zwana jest turbojamnikiem, z powodu krótszych postojów na przystankach (dzięki przyspieszonej wymianie pasażerów po przebudowie wnętrza) i lepszemu przyspieszaniu (nowe silniki asynchroniczne i system zasilania) – pociąg rozpędza się do 100 km/h w 30 sekund^[26].

Przebudowano też przystanek Sopot Kamienny Potok i Gdańsk Politechnika oraz stacje Gdynia Główna i Gdańsk Oliwa. W ramach modernizacji wstawiono windy, wymieniono krawędzie peronowe i położono kostkę brukową. Na stacji Gdynia Główna dodatkowo zamiast schodów do głównej hali dworca zrobiono niezbyt strome podejście i postawiono zadaszenie na peronie.

EN57 po modernizacji, 2008

Od września 2008 realizowany był program inwestycyjny przewidujący modernizację taboru oraz przebudowę i rozbudowę infrastruktury. Całkowity koszt przedsięwzięcia szacowany był na 342,6 – 350,0 mln zł brutto (w tym 167 mln zł z UE i 55 mln z obligacji emitowanych przez SKM za pośrednictwem BGK)^[27]. W jego ramach zaplanowano następujące zadania:

• budowę (do końca 2014, a więc z trzyletnim opóźnieniem) przystanku Gdańsk Śródmieście (pod wiaduktem na al. Armii Krajowej) oraz linii łączącej go ze stacją Gdańsk Główny o długości 1,8 km. Przystanek ten, oddany do użytku 1 kwietnia 2015, stał się kolejnym centrum przesiadkowym między SKM a komunikacją miejską^[28]. W ramach budowy peronu pod wiaduktem Armii Krajowej powstała antresola (tzw. pasarella) ze schodami i windami, stanowiąca przejście z peronu na wiadukt w ciągu alei Armii Krajowej (a w przyszłości również do centrum handlowo-usługowego Forum Radunia) i będąca częścią węzła integracyjnego zlokalizowanego w obrębie wiaduktu. Z kolei przedłużenie torów 501 i 502 ze stacji Gdańsk Główny spowodowało odcięcie tamtejszego peronu trzeciego od budynku dworca i wprowadzenie tam torów kolejowych. Peron oraz wiata zostały w całości rozebrane i zbudowane na nowo. Przebudowa objęła budowę nowych krawędzi i nawierzchni peronowej oraz wydłużenie zadaszenia. Budowa została zrealizowana przez konsorcjum firm Rajbud i Dekpol, które zadeklarowały, że w ciągu 70 tygodni wybudują nowy przystanek oraz wydłużą linię kolejową nr 250 (dwa tory po ok. 1 km każdy) za kwotę 66,7 mln zł^[29]. Umowę na budowę przystanku podpisano 31 lipca 2013^[30]
• modernizację przystanków Wrzeszcz, Żabianka, Gdynia Wzgórze św. Maksymiliana, Politechnika, Sopot, Sopot Wyścigi oraz wyposażenie ich w monitoring i ciekłokrystaliczne, elektroniczne tablice informacyjne^[31]. Również modernizacja tych przystanków opóźniła się w stosunku do pierwotnie zakładanego harmonogramu.
• modernizację 22 elektrycznych zespołów trakcyjnych. Z uwagi na upadłość układową pierwotnie wyłonionego wykonawcy (TS Opole), który zobowiązał się do realizacji zadania za kwotę 128 mln zł (6,1 mln zł za pojazd) do 10 lipca 2013, oraz opóźnienia w realizacji programu modernizacyjnego, po dostarczeniu zaledwie jednego pojazdu (w ostatecznym rozrachunku, po naliczeniu kar umownych, modernizacja składu została zrealizowana za darmo), SKM zerwała umowę i 9 sierpnia 2013 wybrała jako nowego wykonawcę przedsiębiorstwo Pojazdy Szynowe PESA Bydgoszcz, które zobowiązało się do modernizacji w ZNTK Mińsk Mazowiecki pozostałych jednostek za kwotę 123,9 mln zł (5,9 mln zł za pojazd)^[32]. Tym razem wykonawca wywiązał się z terminów i ostatnie dwa składy dostarczył pod koniec października 2014.

Do końca 2011 miały zostać zakończone prace przy systemie zdalnego sterowania ruchem kolejowym SRK, który miał umożliwić zwiększenie częstotliwości kursowania pociągów. Dyspozytorskie Centrum Sterowania całym ruchem na sieci SKM planowano zlokalizować w podziemiach Dworca Podmiejskiego na stacji Gdynia Główna^[33]

W grudniu 2014 dotychczasowy analogowy system sterowania informacją pasażerską z lat 70. XX wieku produkcji czechosłowackiej firmy ZPA Elektroeas – Pragotron został zastąpiony nowymi tablicami LCD Dynamicznego Systemu Informacji Podróżnych^[34].

23 marca 2015 PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście podpisała z Newagiem umowę na dostawę 2 sztuk 4-członowych Impulsów do obsługi trasy Gdańsk Śródmieście – Wejherowo^[35].

1 września 2015 PKP SKM rozpoczęła obsługę trasy Gdańsk Główny – Gdańsk Wrzeszcz – Gdańsk Osowa – Gdynia Główna^[36], 1 października Gdańsk Główny – Gdańsk Wrzeszcz – Kartuzy^[37], a 13 grudnia Gdynia Główna – Kościerzyna^[38].

11 grudnia 2016 uruchomione zostało połączenie Gdynia Główna – Gdańsk Wrzeszcz – Gdańsk Port Lotniczy – Kościerzyna^[39].

9 grudnia 2018 SKM utraciła obsługę części połączeń na niezelektryfikowanych liniach biegnących w kierunku Kartuz i Kościerzyny. Niemal jednocześnie, 18 grudnia 2018 samorząd województwa zawarł z SKM 4-letnią umowę na obsługę pozostawionych jej połączeń o wartości 212,5 mln zł^[40].

W grudniu 2020 SKM podpisała z Urzędem Marszałkowskim 5-letnią umowę przewozową na okres od grudnia 2021 do grudnia 2026, przewidującą wykonanie 15 230 000 pociągokilometrów o wartości 202 550 000 zł^[41].

11 grudnia 2022 SKM przestała obsługiwać PKM^[42], natomiast obsługę połączeń na PKM przejęło Polregio^[43].

Połączenia

PKP SKM obsługuje linie^[44]:

• S1: Gdańsk Śródmieście – Gdynia Główna – Gdynia Chylonia – Gdynia Cisowa (28 km)
• S1: Gdańsk Śródmieście – Gdynia Główna – Gdynia Chylonia – Gdynia Cisowa – Rumia – Reda – Wejherowo (45 km)
• S1: Gdańsk Śródmieście – Gdynia Główna – Gdynia Chylonia – Gdynia Cisowa – Rumia – Reda – Wejherowo – Lębork (81 km)
• S500: Gdańsk Główny – Gdańsk Stadion Expo (4 km)

Tabor

SKM eksploatuje elektryczne zespoły trakcyjne serii EN57 i EN71. Cztery EN57 zostały w 2007 zmodernizowane w ramach SPOT w zakresie nazwanym EN57KM, a EN71 o numerze 045 przeszedł w 2009 modernizację do standardu EN71AC. Do lipca 2013 kosztem 351 mln zł miały zostać zmodernizowane kolejne 21 jednostki EN57. Modernizacja miała zostać zrealizowana w ciągu 14 miesięcy przez konsorcjum firm TS Opole i Skoda, jednakże z powodu ogłoszenia upadłości TS Opole ukończono modernizację tylko jednego EN57 (1718). W ponownym przetargu na modernizację 21 elektrycznych zespołów trakcyjnych SKM Trójmiasto najkorzystniejszą ofertę złożyło konsorcjum Pesa Bydgoszcz SA i ZNTK Mińsk Mazowiecki, które zobowiązało się do modernizacji 21 elektrycznych zespołów trakcyjnych za ok. 124 mln zł. Po remoncie pociągi SKM mogą osiągnąć prędkość 120 km/godz. Ponadto są dostosowane do przewozu osób niepełnosprawnych i posiadają pochylnie dla osób poruszających się na wózkach. Wyposażenie ich obejmuje klimatyzację, WC w układzie zamkniętym, monitoring i system informacji pasażerskiej (na monitorach oraz audiowizualny).

Na początku września 2015 przewoźnik dysponował 6 pojazdami EW58, które były odstawione i oczekiwały na wykonanie naprawy P4. Zostały one wystawione na sprzedaż^[45].

W grudniu 2014 ogłoszono przetarg na dostawę do października 2015 dwóch 4-członowych elektrycznych zespołów trakcyjnych^[46]. Ostatecznie oferty na dostarczenie tych pojazdów złożyły Pesa Bydgoszcz (wartość oferty nieco ponad 36 mln zł) oraz Newag (oferta opiewała na niespełna 35,6 mln zł), zobowiązując się do dostarczenia pojazdów mieszczących 511 osób^[47] o wysokości podłogi 960 mm do końca marca 2016 r.^[48] Umowę na dostarczenie składów SKM zawarła z firmą Newag dnia 23 marca 2015^[49]. 13 stycznia 2016 PKP SKM ogłosiło zamiar zakupu jednego SZT do obsługi linii PKM, Kartuz i Kościerzyny^[50]. 9 grudnia 2018 roku SKM zwróciła Przewozom Regionalnym wszystkie pojazdy SA137 i SA138^[51][52].

Pod koniec marca 2020 roku SKM Trójmiasto wydzierżawiło jednostkę EN57 o numerze bocznym 1718 Kolejom Dolnośląskim w zamian za spalinowy autobus szynowy SA132, który eksploatowano do kwietnia 2021 roku^[53]. Do kolejnej wymiany między Kolejami Dolnośląskimi doszło w październiku 2021 roku kiedy PKP SKM wypożyczyła ponownie elektryczny zespół trakcyjny EN57-1718 w zamian za SA134-023.^[54]

W lipcu 2021 Urząd Marszałkowski zapowiedział zakup 44 elektrycznych zespołów trakcyjnych, z czego 30 ma zostać skonstruowanych specjalnie do potrzeb SKM^[55].

11 grudnia 2022 roku w związku ze zmianą przewoźnika w obsłudze Pomorskiej Kolei Metropolitarnej cały spalinowy tabor przewoźnika przeszedł do obsługi w Polregio^[56].

Elektryczny

Seria	Typ	Producent	Liczba (układ) członów	Liczba miejsc siedzących	Liczba i moc silników Prędkość maksymalna	Właściwości	Rozpoczęcie eksploatacji	Liczba składów
EN57	5B+6B+5B	Pafawag	3 (r+s+r)	212	4×145 kW 110 km/h		1969	18 (19)
EN71	5B+6B+6B+5B		4 (r+s+s+r)	288	8×145 kW 110 km/h		1975	11
EN71AC	5B+6B+6B+5B	Newag	4 (r+s+s+r)	204	8×250 kW 120 km/h		2009	1
EN57AKM	5B+6B+5B	TS Opole i Škoda	3 (r+s+r)	152	4×250 kW 120 km/h		2013	1
		Pesa i ZNTK MM					2014	21
		ZNTK MM					2016	4
Impuls	31WE	Newag	4 (s+d+d+s)	152	4×500 kW 160 km/h		2016	2
Wszystkie składy[1]								58 (59)

• 

  EN57

• 

  EN71

• 

  EN71AC

• 

  EN57AKM

• 

  31WE

Dawniej eksploatowany tabor

W przeszłości SKM eksploatował następujące serie pojazdów:

• 

  EW90

• 

  EW91

• 

  EW92

• 

  EW60

• 

  EW58

Spalinowy

Seria	Typ	Producent	Liczba (układ) członów	Liczba miejsc siedzących	Liczba i moc silników Prędkość maksymalna	Właściwości	Lata eksploatacji	Liczba składów
SA132	218Mb	Pesa	2 (s+s)	164	2x350 kW 120 km/h		2020-2021[a]	1
SA133	218Mc	Pesa	2 (s+s)	120	2×390 kW 120 km/h		2015-2022	3
SA134	218Md	Pesa	2 (s+s)	134	2x360 kW 120 km/h		2021-2022[b]	1
SA136	219M	Pesa	3 (s+d+s)	150	2×390 kW 120 km/h		2015-2022	7
SA137	220M	Newag	2 (s+s)	127	2×390 kW 120 km/h		2015-2018[c]	2
SA138	221M	Newag	3 (s+d+s)	190	2×390 kW 120 km/h		2015-2018[c]	1
Wszystkie składy								16

• 

  SA133

• 

  SA136

• 

  SA137

• 

  SA138

Linie

Obecne

S1: Gdańsk Śródmieście – Lębork

Km	Stacja/Przystanek	Zdjęcie	Dzielnica	Przesiadki
0	Gdańsk Śródmieście		Śródmieście	Tramwaje Autobusy miejskie[57]
1,1	Gdańsk Główny		Śródmieście	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Dworzec autobusowy Autobusy podmiejskie Tramwaje Autobusy miejskie[57]
2,1	Gdańsk Stocznia		Aniołki Młyniska	Tramwaje[57]
3,5	Gdańsk Politechnika		Aniołki Wrzeszcz Dolny	Tramwaje Autobusy miejskie[57]
5,2	Gdańsk Wrzeszcz		Wrzeszcz Dolny Wrzeszcz Górny	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Autobusy dalekobieżne Autobusy regionalne[58] Tramwaje Autobusy miejskie[57]
6,4	Gdańsk Zaspa		Zaspa Młyniec Strzyża	Tramwaje Autobusy miejskie[57]
8	Gdańsk Przymorze-Uniwersytet		Przymorze Małe Oliwa	Autobusy miejskie[57]
9,1	Gdańsk Oliwa		Oliwa	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Tramwaje Autobusy miejskie[57] Autobusy z marketów
10,3	Gdańsk Żabianka-AWFiS		Żabianka-Wejhera-Jelitkowo-Tysiąclecia Oliwa	Autobusy miejskie[57]
11,4	Sopot Wyścigi		Karlikowo Świemirowo	Trolejbusy Autobusy miejskie
12,7	Sopot		Śródmieście	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Autobusy miejskie Trolejbusy
14,6	Sopot Kamienny Potok		Kamienny Potok	Trolejbusy Autobusy miejskie
16,9	Gdynia Orłowo		Orłowo	Pociągi regionalne Trolejbusy Autobusy miejskie
18,6	Gdynia Redłowo		Redłowo	Trolejbusy Autobusy miejskie
20,4	Gdynia Wzgórze Św. Maksymiliana		Wzgórze Św. Maksymiliana Śródmieście	Trolejbusy Autobusy miejskie
22	Gdynia Główna		Śródmieście	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Dworzec autobusowy Trolejbusy Autobusy miejskie
22,8	Gdynia Stocznia – Uniwersytet Morski		Grabówek	Trolejbusy Autobusy miejskie
24,7	Gdynia Grabówek		Grabówek Leszczynki	Trolejbusy Autobusy miejskie
26,1	Gdynia Leszczynki		Leszczynki Chylonia	Trolejbusy
27,2	Gdynia Chylonia		Chylonia	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Trolejbusy Autobusy miejskie
28,3	Gdynia Cisowa		Cisowa	Trolejbusy Autobusy miejskie
31,2	Rumia Janowo		Janowo	Autobusy miejskie
32,9	Rumia		Śródmieście	Pociągi regionalne Autobusy miejskie Autobusy podmiejskie
36,6	Reda		Śródmieście	Pociągi regionalne Autobusy miejskie Autobusy podmiejskie
39,2	Reda Pieleszewo		Pieleszewo	Autobusy miejskie
42,1	Wejherowo Śmiechowo		Śmiechowo	Autobusy miejskie
43,7	Wejherowo Nanice		Nanice	Autobusy miejskie
45	Wejherowo		Śródmieście Dzielnica Zachodnia	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Dworzec autobusowy Autobusy miejskie Autobusy podmiejskie
49,6	Gościcino Wejherowskie		Gościcino	Autobusy miejskie
55,6	Luzino		Luzino
60,4	Strzebielino Morskie		Strzebielino-Osiedle
64,7	Bożepole Wielkie		Bożepole Wielkie
71,5	Godętowo	© Paweł Marynowski / Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0	Łęczyce
77,5	Lębork Mosty		Mosty	Autobusy miejskie
80,8	Lębork		Lębork	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Dworzec Autobusowy Autobusy miejskie Autobusy podmiejskie
[59]

S500: Gdańsk Główny – Gdańsk Stadion Expo

Pociągi kursujące tą linią korzystają zarówno z torów dawnej linii Gdańsk Główny – Nowy Port (to jest linii 249), jak i torów linii towarowej Gdańsk Główny – Gdańsk Zaspa Towarowa (linia 227). Połączenie to zostało uruchomione w związku z Mistrzostwami Europy w Piłce Nożnej w 2012 i miało na celu szybkie przewiezienie kibiców piłkarskich z centrum Gdańska na stadion PGE Arena Gdańsk. W związku z tym konieczny był zarówno remont kapitalny obydwu linii, jak i budowa nowego przystanku Gdańsk Stadion Expo, którego nazwa nawiązuje zarówno do stadionu, jak i znajdującej się nieopodal nowej siedziby Międzynarodowych Targów Gdańskich. Położone na trasie linii 249 perony dawnych przystanków Gdańsk Stocznia, Gdańsk Nowe Szkoty i Gdańsk Kolonia pozostają niewykorzystane i nie obsługują pasażerów.

Pierwszy przejazd techniczny pociągu na tej trasie miał miejsce 30 kwietnia 2012^[60], a ruch pasażerski zapoczątkowano 3 maja 2012. Czas przejazdu całej trasy wynosi 6 minut.

Pociągi kursują tutaj wyłącznie w dniach imprez sportowych na stadionie lub w czasie trwania targów na MTG. Linia nie posiada stałego rozkładu jazdy – jest on ustalany doraźnie, zgodnie z zamówieniem składanym przez przewoźnika. Przejazdy na tej linii są bezpłatne dla pasażerów.

Stacja/Przystanek	Zdjęcie	Dzielnica	kilometr linii	Możliwość przesiadki
Gdańsk Stadion Expo		Letnica	3,960 km[61]

Sprinter

Tablica elektroniczna z informacją, że skład jest Sprinterem. Tradycyjne tablice rolkowe ustawiane ręcznie nie mają takiej możliwości

Nazwa uruchamianych przez SKM pociągów przyspieszonych, poruszających się między Gdańskiem Głównym a Rumią po torach dalekobieżnych i posiadających postoje tylko na wybranych stacjach. 02.09.2013 pociągi Sprinter kursowały wyłącznie w relacji Gdynia Główna – Słupsk. W pociągach tych obowiązywała standardowa taryfa SKM. Od grudnia 2017 SKM nie uruchamia pociągów przyspieszonych o trakcji elektrycznej.

Dawne

Tczew – Gdańsk Główny

Od 11 grudnia 2016 pociągi trójmiejskiej SKM przestały kursować na odcinku Tczew – Gdańsk Główny^[62].

Km	Stacja/Przystanek	Zdjęcie	Dzielnica	Przesiadki
0,0	Tczew		Zatorze Nowe Miasto	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Autobusy dalekobieżne Autobusy miejskie
6,4	Miłobądz			Pociągi regionalne
10,4	Pszczółki			Pociągi regionalne Autobusy dalekobieżne
12,3	Skowarcz			Pociągi regionalne
15,3	Różyny			Pociągi regionalne
18	Cieplewo			Pociągi regionalne
20,9	Pruszcz Gdański			Pociągi regionalne Autobusy miejskie
25,8	Gdańsk Lipce		Orunia-Św. Wojciech-Lipce	Pociągi regionalne Autobusy miejskie[57]
28,3	Gdańsk Orunia		Orunia-Św. Wojciech-Lipce	Pociągi regionalne Autobusy miejskie[57]
31,9	Gdańsk Główny		Śródmieście	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Dworzec autobusowy Autobusy podmiejskie Tramwaje Autobusy miejskie[57]
[59]

Gdańsk Główny – Gdańsk Nowy Port

Linia Gdańsk Główny – Gdańsk Nowy Port to pierwsza linia SKM w Trójmieście. Linia powstała już w 1867^[21] Linię zamknięto 24 czerwca 2005. Obecnie po części tej linii jeżdżą jeszcze pociągi towarowe.

Stacja/Przystanek	Zdjęcie	Dzielnica	kilometr linii
Gdańsk Główny		Śródmieście	0,140 km
Gdańsk Stocznia		Aniołki	1,043 km
Gdańsk Nowe Szkoty		Wrzeszcz	2,31 km
Gdańsk Kolonia		Letnica, Wrzeszcz	3,693 km
Gdańsk Zaspa Towarowa		Brzeźno, Letnica, Wrzeszcz	4,913 km
Gdańsk Brzeźno		Nowy Port	6,498 km
Gdańsk Nowy Port		Nowy Port	7,205 km

Wejherowo – Żarnowiec Elektrownia Jądrowa

Trasa Wejherowo – Żarnowiec Elektrownia Jądrowa składała się z fragmentu linii Wejherowo – Garczegorze, wybudowanej na początku XX wieku, odbudowanej częściowo w latach 80. XX wieku i Rybno Kaszubskie – Żarnowiec – Elektrownia Jądrowa, wybudowanej specjalnie do obsługi budowanej Elektrowni Jądrowej w Żarnowcu. Linia powstała w czerwcu 1986 a pół roku później była zelektryfikowana. 30 maja 1992 zamknięto ruch pasażerski na odcinku Rybno – Żarnowiec Elektrownia Jądrowa 1 maja 2002 zamknięto ruch towarowy. Obecnie linia jest rozebrana. Ostatni fragment tej trasy Wejherowo – Wejherowo Cementownia został zamknięty 17 listopada 2004. Obecnie rozważana jest reaktywacja przewozów na odcinku Wejherowo – Rybno.

Stacja/Przystanek	Zdjęcie	Dzielnica	kilometr linii
Wejherowo		Śródmieście, Dzielnica Zachodnia	0
Wejherowo Cementownia			2,106 km
Orle			4,779 km
Góra Pomorska			7,39 km
Zamostne			9,939 km
Rybno Kaszubskie			12,317 km 0,00 km zmiana kilometrażu
Żarnowiec Elektrownia Wodna			7,74 km
Żarnowiec Elektrownia Jądrowa			10,09 km

S2: Gdańsk Wrzeszcz – Gdańsk Port Lotniczy – Gdynia Główna

Linia uruchomiona 1 września 2015, obługiwana przez SKM do dnia 10 grudnia 2022^[42], od dnia 11 grudnia 2022 jedynym przewoźnikiem na PKM jest Polregio^[43]. Gdy była obsługiwana przez SKM część kursów z Wrzeszcza kończyła bieg na stacji Gdańsk Osowa.

Km	Stacja/Przystanek	Zdjęcie	Dzielnica	Przesiadki
0	Gdańsk Wrzeszcz		Wrzeszcz Dolny Wrzeszcz Górny	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Autobusy dalekobieżne Autobusy regionalne[58] Tramwaje Autobusy miejskie[57]
2,2	Gdańsk Strzyża		Strzyża	Tramwaje[57]
3,8	Gdańsk Niedźwiednik		Brętowo Wrzeszcz Górny	Autobusy miejskie[57]
5,3	Gdańsk Brętowo		Brętowo	Tramwaje Autobusy miejskie[57]
7,4	Gdańsk Jasień		Jasień Brętowo Piecki-Migowo	Autobusy miejskie[57]
8,9	Gdańsk Kiełpinek		Jasień	Autobusy miejskie[57]
11,7	Gdańsk Matarnia		Matarnia	Autobusy miejskie[57]
14,6	Gdańsk Port Lotniczy		Matarnia	Loty pasażerskie międzynarodowe Loty pasażerskie krajowe Autobusy miejskie[57]
15,3	Gdańsk Rębiechowo		Matarnia
20,2	Gdańsk Osowa		Osowa	Pociągi regionalne Autobusy miejskie[57]
27,3	Gdynia Karwiny		Karwiny/Wielki Kack/Mały Kack	Trolejbusy Autobusy miejskie[63] Autobusy z marketów[64]
33,5	Gdynia Stadion		Wzgórze św. Maksymiliana/Mały Kack	Trolejbusy Autobusy miejskie[65]
36,4	Gdynia Główna		Śródmieście	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Dworzec autobusowy Trolejbusy Autobusy miejskie Autobusy podmiejskie
[59]

S11: Gdańsk Główny – Gdańsk Port Lotniczy – Kartuzy

Od 1 października 2015 pociągi SKM zaczęły regularne kursowanie do stacji Kartuzy^[66]. W dniu 11 grudnia 2022 roku przejęta przez Polregio^[42][43].

Km	Stacja/Przystanek	Zdjęcie	Dzielnica	Przesiadki
0	Gdańsk Główny	(c) Diego Delso, CC BY-SA 3.0	Śródmieście	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Dworzec autobusowy Autobusy podmiejskie Tramwaje Autobusy miejskie[57]
4,2	Gdańsk Wrzeszcz		Wrzeszcz Dolny Wrzeszcz Górny	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Autobusy dalekobieżne Autobusy regionalne[58] Tramwaje Autobusy miejskie[57]
6,4	Gdańsk Strzyża		Strzyża	Tramwaje[57]
8	Gdańsk Niedźwiednik		Brętowo Wrzeszcz Górny	Autobusy miejskie[57]
9,5	Gdańsk Brętowo		Brętowo	Tramwaje Autobusy miejskie[57]
11,6	Gdańsk Jasień		Jasień Brętowo Piecki-Migowo	Autobusy miejskie[57]
13	Gdańsk Kiełpinek		Jasień	Autobusy miejskie[57]
15,8	Gdańsk Matarnia		Matarnia	Autobusy miejskie[57]
18,8	Gdańsk Port Lotniczy		Matarnia	Loty pasażerskie międzynarodowe Loty pasażerskie krajowe Autobusy miejskie[57]
19,4	Gdańsk Rębiechowo		Matarnia
22,1	Rębiechowo			Autobusy regionalne Autobusy miejskie[57]
24,8	Pępowo Kartuskie			Autobusy regionalne
27,6	Żukowo Wschodnie
28,5	Żukowo
30,9	Borkowo			Autobusy regionalne
37,2	Dzierżążno
42,1	Kartuzy			Dworzec Autobusowy
[59]

S8: Gdynia Główna – Kościerzyna

Od 13 grudnia 2015 roku do 10 grudnia 2022^[42] roku pociągi SKM obsługiwały połączenie pomiędzy Gdynią Główną i Kościerzyną przez Żukowo po linii kolejowej nr 201. W dniu 11 grudnia 2022 roku przejęta przez Polregio^[42][43].

Km	Stacja/Przystanek	Zdjęcie	Dzielnica	Przesiadki
0	Gdynia Główna		Śródmieście	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Dworzec autobusowy Trolejbusy Autobusy miejskie
3,0	Gdynia Stadion		Wzgórze św. Maksymiliana/Mały Kack	Trolejbusy Autobusy miejskie[65]
9,1	Gdynia Karwiny		Karwiny/Wielki Kack/Mały Kack	Trolejbusy Autobusy miejskie[63] Autobusy z marketów[64]
16,2	Gdańsk Osowa		Osowa	Pociągi regionalne Autobusy miejskie[57]
20,4	Rębiechowo			Autobusy regionalne Autobusy miejskie[57]
23,2	Pępowo Kartuskie			Autobusy regionalne
25,9	Żukowo Wschodnie
26,8	Żukowo
29,2	Borkowo			Autobusy regionalne
34	Babi Dół
38,3	Kiełpino Kartuskie
41,9	Somonino			Autobusy regionalne
43,8	Sławki
48,4	Wieżyca			Autobusy regionalne
51,1	Krzeszna
55,3	Gołubie Kaszubskie			Autobusy regionalne
62	Skorzewo
67,3	Kościerzyna			Pociągi regionalne Autobusy miejskie
[59]

S9: Gdynia Główna – Gdańsk Wrzeszcz – Gdańsk Port Lotniczy – Kościerzyna

Od 11 grudnia 2016 roku do 10 grudnia 2022 roku^[42] pociągi SKM obsługiwały połączenie pomiędzy Gdynią Główną i Kościerzyną przez Gdańsk Wrzeszcz, Gdańsk Port Lotniczy oraz Żukowo po liniach kolejowych nr 202 248 oraz 201^[67]. W dniu 11 grudnia 2022 roku przejęta przez Polregio^[42][43].

Km	Stacja/Przystanek	Zdjęcie	Dzielnica	Przesiadki
0	Gdynia Główna		Śródmieście	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Dworzec autobusowy Trolejbusy Autobusy miejskie
9,3	Sopot		Śródmieście	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Autobusy miejskie Trolejbusy
12,9	Gdańsk Oliwa		Oliwa	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Tramwaje Autobusy miejskie[57] Autobusy z marketów
16,7	Gdańsk Wrzeszcz		Wrzeszcz Dolny Wrzeszcz Górny	Pociągi dalekobieżne Pociągi regionalne Autobusy dalekobieżne Autobusy regionalne[58] Tramwaje Autobusy miejskie[57]
18,9	Gdańsk Strzyża		Strzyża	Tramwaje[57]
24	Gdańsk Jasień		Jasień Brętowo Piecki-Migowo	Autobusy miejskie[57]
25,6	Gdańsk Kiełpinek		Jasień	Autobusy miejskie[57]
31,3	Gdańsk Port Lotniczy		Matarnia	Loty pasażerskie międzynarodowe Loty pasażerskie krajowe Autobusy miejskie[57]
34,6	Rębiechowo *			Autobusy regionalne Autobusy miejskie[57]
37,4	Pępowo Kartuskie *			Autobusy regionalne
40,1	Żukowo Wschodnie
41	Żukowo
43,4	Borkowo			Autobusy regionalne
48,3	Babi Dół
52,6	Kiełpino Kartuskie
56,1	Somonino			Autobusy regionalne
58	Sławki
62,7	Wieżyca			Autobusy regionalne
65,3	Krzeszna
69,6	Gołubie Kaszubskie			Autobusy regionalne
76,4	Skorzewo
81,6	Kościerzyna			Pociągi regionalne Autobusy miejskie
[59]

*Pociąg na linii Gdańsk Port lotniczy – Żukowo Wschodnie, niektóre pociągi nie zatrzymywały się na stacjach w Rębiechowie i Pępowie Kartuskim

Infrastruktura

Elektrowozownia w Gdyni Cisowej

Gdynia Cisowa jako stacja postojowa rozpoczęła swoją działalność pod koniec 1976, a jako zaplecze techniczne, wraz z elektrowozownią, od 1990. Zastąpiła dotychczasową lokomotywownię elektrycznych zespołów trakcyjnych w Gdyni Leszczynkach, dzieloną ze składami wagonowymi PKP. Stacja dysponuje grupą torów odstawczych, z semaforami wyjazdowymi skierowanymi w stronę przystanku osobowego Gdynia Cisowa i dalej Gdańska. Elektrowozownia dysponuje zapleczem technicznym w postaci hali z czterema kanałami krytymi o długości po 200 m każdy, na których mieszczą się po trzy rozczepione EZT serii EN57. Ponadto przy grupie torów postojowych znajduje się jeszcze jeden, niekryty, kanał. Elektrowozownia posiada myjnię automatyczną i dwutorowy punkt czyszczenia składów.

Funkcję pomocniczą w zakresie drobnych napraw oraz czyszczenia składów pełni także grupa torów odstawczych w Wejherowie z krytą, dwutorową halą.

Bilety

Bilet SKM z lat 90. XX wieku (sprzed denominacji złotego w 1995)

Bilet SKM wydrukowany przez automat biletowy na peronie

Bilet SKM Trójmiasto z taryfy obowiązującej od 01.08.2022

Pasażer bez biletu może go kupić u kierownika pociągu, ale tylko jeśli wsiadł przez pierwsze drzwi pierwszego wagonu. Wejście innymi drzwiami może skutkować nałożeniem opłaty dodatkowej za jazdę bez ważnego biletu^[68]. Taki bilet jest droższy o opłatę dodatkową: 2,8 zł. Opłata nie jest pobierana jeśli wsiadło się na stacji bez czynnego biletomatu po godzinach pracy kas lub bez kas i biletomatu. Dopłata w wysokości 2,80 zł jest pobierana również za skasowanie biletu w pociągu lub za zmianę stacji docelowej posiadanego biletu. Nie jest ona natomiast pobierana od osób niepełnosprawnych bądź osób z ograniczoną sprawnością ruchową.

W pociągach SKM między Cieplewem, Luzinem, Borkowem lub Babim Dołem honorowane są bilety Metropolitalnego Związku Komunikacyjnego Zatoki Gdańskiej.

Bezpieczeństwo i skrajnia

Bezpieczeństwo

Zmodernizowane w ramach SPOT składy EN57 oraz część zmodernizowanych wcześniej jednostek posiada monitoring^[69]. Monitoring został też zainstalowany na stacjach i części przystanków^[70].

SKM w Trójmieście posiada również własne jednostki Straży Ochrony Kolei, które wraz z policją patrolują perony i pojazdy^[71].

Skrajnia na linii kolejowej 250

Biuro Obsługi Klienta SKM w Gdyni

Linia kolejowa 250, na której zazwyczaj poruszają się składy SKM na trasie Gdańsk Śródmieście – Rumia, jest zaprojektowana i zbudowana z myślą o składach podmiejskich, dlatego łuki są bardziej ostre, skrajnia jest nieco mniejsza, a torowisko jest słabsze. Z tego względu po linii SKM nie mogą poruszać się ciężkie pociągi towarowe. Inne pociągi pasażerskie, które w wyjątkowych sytuacjach, np. podczas remontów, jeżdżą po trasie podmiejskiej, nie mogą osiągnąć dużej prędkości.

Siedziba SKM

Lokomotywownia oraz siedziba SKM mieści się pomiędzy przystankami: Gdynia Cisowa oraz Rumia Janowo; posiada dwa własne przystanki służbowe, jeden w kierunku Gdyni Głównej i Gdańska, drugi w kierunku Rumi i Wejherowa.

Wyniki przewozowe

źródła: ^{[72][73][74][75][76][77][2][78][79][80][81][82]}

W 2007 SKM w Trójmieście przewiozła 40,5 mln pasażerów, co stanowiło ok. 16% całego ruchu wewnątrz aglomeracji. W 2008 dziennie przewożono około 130 tys. pasażerów, co dawało liczbę 47,5 mln pasażerów rocznie (19% całego ruchu wewnątrz Trójmiasta)^[83]. Najmniejszą liczbę pasażerów przewieziono w 2013 – 35,2 mln^[84]. W 2011 przewieziono 38,5 mln osób – o ponad milion więcej niż rok wcześniej^[85]. W 2012 liczba przewiezionych pasażerów spadła do 36,8 mln, a w 2013 do 35,2 mln osób^[86]. W 2014 przewozy wzrosły do 35,7 mln osób, co spowodowało, że firma stała się trzecim co do ilości przewiezionych pasażerów przewoźnikiem kolejowym w Polsce po Przewozach Regionalnych i Kolejach Mazowieckich. Równocześnie SKM zanotowało wzrost przychodów ze sprzedaży o 3,3 mln zł^[87]. W 2015 SKM przewiozła 38,9 mln pasażerów na linii głównej oraz 400 tys. na linii PKM. Przychody SKM wzrosły prawie o 8%. O tyle samo zwiększyła się liczba biletów sprzedanych w automatach, a przychody z tego kanału dystrybucji wzrosły o 11%^[88].

W 2018 SKM przewiozło 42 mln 218 tys. pasażerów, podczas gdy w 2017 – 42 mln 302 tys. pasażerów^[89]. Dla porównania, w 1970 SKM przewiozła 108 mln pasażerów, a w 1980 171 milionów^[90].

Prezesi

• 2001–2006 – Mikołaj Segeń
• 2006–2009 – Andrzej Osipów
• od 2009 – Maciej Lignowski

SKM w kulturze

Peron podmiejski w Sopocie oraz jeden ze składów SKM jest scenerią teledysku do piosenki Polska zespołu Kult.

Działalność poboczna

Pociąg SKM z reklamą całopociągową na stacji Gdynia Orłowo

PKP SKM w Trójmieście oprócz przewozów pasażerskich świadczy również inne usługi:

• udostępnianie dla przejazdów pociągów pasażerskich linii kolejowej nr 250
• wypożyczanie posiadanego taboru
• naprawy taboru kolejowego w swoich warsztatach
• udzielanie miejsca na reklamy w gablotach na peronach, pociągach oraz reklamy całopociągowe
• sprzedaży biletów innych firm w kasach i automatach^[91].

Plany na przyszłość

W chwili obecnej rozpatrywane są projekty budowy wydzielonych torowisk wyłącznie dla potrzeb SKM na odcinkach Rumia – Reda – Wejherowo (szacowany koszt 900 mln zł)^[92] (wraz z budową dodatkowych przystanków o roboczych nazwach Rumia Biała Rzeka i Reda Gniewowska)^[93] oraz Gdańsk Śródmieście – Pruszcz Gdański – Tczew. Realizacja pierwszej inwestycji wymagałaby skoordynowania prac z zamierzoną modernizacją linii 202 (z Gdyni w kierunku Stargardu i Szczecina) przez PKP PLK, w związku z powyższym nie jest przewidziana do realizacji przed 2018, natomiast w przypadku drugiego odcinka SKM ogłosiła przetarg na wykonanie studium wykonalności^[94]. Studium, którego wykonawcą została firma WYG Consulting z Warszawy^[95], miało powstać w ciągu 8 miesięcy i posiadać cztery warianty (bezinwestycyjny – analiza przepustowości dla istniejącej infrastruktury kolejowej; inwestycyjny – analiza przedłużenia linii kolejowej nr 250 z Gdańska do Tczewa wzdłuż linii kolejowej nr 9, wraz z przebudową istniejących i budową nowych przystanków osobowych; inwestycyjny – z wykorzystaniem istniejących linii kolejowych 226 (Pruszcz Gdański – Gdańsk Port Północny) i 721 (Gdańsk Południowy – Motława Most) oraz budową przystanków pasażerskich wzdłuż obu linii towarowych; autorski – według koncepcji autorów studium).

SKM przez szereg lat nie przewidywało budowy planowanego niegdyś przystanku Gdynia Śródmieście, chociaż władze miejskie Gdyni zachowywały rezerwę terenową na ten cel^[96]. W początku 2018 miasto i SKM podpisały porozumienie dot. współfinansowania studium wykonalności zarówno tego przystanku, jak i przystanku nad ul. Wielkopolską^[97].

W 2016 przewidywano modernizację przystanków Gdynia Chylonia i Rumia Janowo^[98], a po 2017 – Gdańsk Stocznia, Gdynia Orłowo, Gdynia Redłowo, Gdynia Stocznia, Gdynia Grabówek, Gdynia Leszczynki oraz Dworca podmiejskiego w Gdyni Głównej^[99]. Umowa na dofinansowanie tej inwestycji podpisana została jednak w I połowie 2017. Jednocześnie powstanie zintegrowany system monitowania bezpieczeństwa i zarządzania informacją pasażerską. Całokowita wartość inwestycji wynosi 139,8 mln zł, a dofinansowanie unijne – 61,9 mln zł^[100]. W lutym 2018 Szybka Kolej Miejska ogłosiła dwa przetargi na remonty przystanków w Redłowie i Orłowie dopaździernika 2019. W kwietniu 2018 okazało się, że do pierwszego przetargu nie zgłosiła się żadna firma, a w drugim jedyna zgłoszona oferta konsorcjum Poleko Budownictwo i Pomorskie Przedsiębiorstwo Mechaniczno-Torowe trzykrotnie przewyższyła zakładany budżet. W rezultacie oba przetargi zostały unieważnione, a 23 czerwca 2018 ogłoszono kolejny przetarg w formule „zaprojektuj i buduj” na remont stacji Redłowo o szacunkowej wartości ok. 11 mln 575 tys. zł netto, z terminem składania ofert do 30 lipca. W przypadku przystanku Gdynia Orłowo postanowiono z kolei ogłosić przetarg mający dotyczyć jedynie projektu budowlanego^[101].

W latach 2014–2020 Spółka planuje nabyć kolejnych 10 pojazdów, które mają być większe od zamawianych na przełomie 2014 i 2015 roku (od pięciu do nawet siedmiu członów). Projekt ten połączony jest z planem przebudowy elektrowozowni SKM w Gdyni Cisowej wraz z wybudowaniem wyjazdu z jej terenu w kierunku Rumi (obecnie istnieje tylko możliwość wyjazdu w kierunku Gdyni). W początku 2018 SKM pozyskało dofinansowanie unijne do tej inwestycji w wysokości 50% kosztów i kwocie 160 mln zł^[102]. Brakującą kwotę przedsiębiorstwo zamierza pozyskać drogą emisji obligacji lub przez zaciągnięcie kredytu, co wymagałoby zawarcia wieloletniej umowy przewozowej. Z kolei samorząd województwa pomorskiego zaproponował wniesienie 160 mln zł w formie aportu, co spowodowałoby zwiększenie udziału województwa w strukturze własnościowej spółki^[103]. Ponadto, w ramach programu „Mobilne Pomorze”, samorząd planuje w latach 2014–2020 zakup 34 pociągów oraz pomoc w modernizacji 21 składów dla Szybkiej Kolei Miejskiej.

Euro 2012 i budowa nowej linii SKM w Trójmieście

Zaznaczone przebiegi – standardowy SKM w granicach Trójmiasta (czarna mgła) oraz planowany PKM (czerwona mgła) na schemacie linii kolejowych w Trójmieście

W związku z dołączeniem Gdańska do grupy miast, w których odbywało się Euro 2012, podjęto decyzję o realizacji koncepcji budowy kolejnej linii kolei miejskiej pod nazwą Pomorska Kolej Metropolitalna. Linia ta częściowo wykorzystuje odbudowaną przedwojenną trasę do Kokoszek, a następnie przebiegając zupełnie nową trasą obsługuje port lotniczy w Gdańsku. Za lotniskiem linia łączy się z istniejącą od czasów przedwojennych trasą Gdynia – Kościerzyna. Od Gdyni Głównej przewidywano kursowanie w dalszej przyszłości pociągów do lotniska w Kosakowie, jednakże jego upadłość stawia pod znakiem zapytania realizację tego projektu. Linię tą uruchomiono 1 września 2015.

Nie zrealizowano planu, by kibice na EURO 2012 skorzystali z pociągu na odcinku między lotniskiem a aktualną linią SKM. Nie przeprowadzono nawet wszystkich niezbędnych wywłaszczeń. Udało się jednak na czas odbudować linię między stadionem a Gdańskiem Głównym oraz oddać do użytku nową stację Gdańsk Stadion Expo, na której przewoźnikiem stała się Trójmiejska SKM^[104][105].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Cisłak. Szybka Kolej Miejska [SKM] w Trójmieście. „Stalowe Szlaki”. nr 2/2014 (119), 2014.