PW-2 Gapa
| ||
_(14389350453).jpg) | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Polska | |
| Producent | Politechnika Warszawska | |
| Typ | szybowiec | |
| Konstrukcja | kompozytowa | |
| Załoga | 1 | |
| Historia | ||
| Liczba egzemplarzy | 19 | |
| Dane techniczne | ||
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 11 m | |
| Wydłużenie | 9,52 | |
| Długość | 5,5 m | |
| Wysokość | 2,45 m | |
| Powierzchnia nośna | 12,7 m2 | |
| Profil skrzydła | NACA 4415 | |
| Masa | ||
| Własna | 110 kg | |
| Startowa | 220 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 150 km/h | |
| Prędkość minimalna | 50 km/h | |
| Prędkość optymalna | 61 km/h | |
| Prędkość min. opadania | 1,0 m/s przy 61 km/h | |
| Doskonałość maks. | 12,5 przy 61 km/h | |
| Dane operacyjne | ||
| Użytkownicy | ||
| Polska, USA, Japonia, Meksyk, Kolumbia | ||
PW-2 Gapa – polski szybowiec szkolny zbudowany na Politechnice Warszawskiej.
Historia
Doświadczenia zebrane podczas prac nad szybowcem ULS-PW pozwoliły na rozpoczęcie w 1984 r. prac nad nową konstrukcją. Zespół Technologii Konstrukcji Kompozytowych w Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej w składzie: dr inż. Roman Świtkiewicz, mgr inż. Krzysztof Drabarek, mgr inż. Jan Filipiak, mgr inż. Andrzej Gozdalik, mgr inż. Jerzy Kędzierski, mgr inż. Krzysztof Pierzchanowski, mgr inż. Przemysław Pleciński, techn. Stanisław Skrzypek i studenci: Jerzy Tiereszko, Mariusz Brożek, Wojciech Frączek, Jacek Gadomski, Radosław Pochylski, Jakub Tabiszewski i Piotr Śmietanko, zaprojektował i zbudował szybowiec, nazwany początkowo ULS-Zestaw, a później PW-2 "Gapa"[1]. Szybowiec został zaprojektowany wg wymagań przepisów JAR-22 i miał służyć do szkolenia metodą jednomiejscową przy starcie za wyciągarką lub z lin gumowych.
W nowej konstrukcji zastosowano wielowarstwową strukturę laminarną w kesonie skrzydła, zoptymalizowano kratownicową konstrukcję żeber spływowych skrzydła, opracowano nową konstrukcję usterzenia, opracowano nowy amortyzator koła głównego. Dodano hamulce aerodynamiczne w postaci obracanych owiewek na zastrzałach skrzydła, w trzecim prototypie na końcach skrzydeł umieszczono rozpraszacze wirów brzegowych (nie stosowano ich w egzemplarzach seryjnych)[2].
Pierwszy prototyp, o numerze fabrycznym U-01, posłużył do prób statycznych, które zakończono w grudniu 1985 r. w Przedsiębiorstwie Doświadczalno-Produkcyjnym Szybownictwa PZL Bielsko (PDPSz PZL-Bielsko) w Bielsku-Białej. Drugi prototyp (U-02) i trzeci (U-03) wykorzystano do badań w locie. Wszystkie prototypy zostały zbudowane na Politechnice Warszawskiej.
Oblot prototypu (egzemplarz U-02) wykonał January Roman 25 lipca 1985 r. w Warszawie. Egzemplarz U-03 został oblatany w dn. 18 grudnia 1985 r. W trakcie oblotów wykonano łącznie 85 lotów w czasie 25 godzin. W czerwcu 1986 r. szybowiec otrzymał Świadectwo Typu Sprzętu Lotniczego nr BG-148, wydane przez Inspektorat Kontroli Cywilnych Statków Powietrznych, i podjęto decyzję o skierowaniu go do seryjnej produkcji jako PW-2D Gapa[2].
W sierpniu 1986 roku szybowiec został wykorzystany podczas szkolenia w szkole szybowcowej "Żar" grupy studentów Politechniki Warszawskiej. Szybowiec wykonał, łącznie z lotami instruktorskimi, ok. 500 lotów w ramach tego kursu[3]. W czerwcu 1987 roku Gapa została zaprezentowana na pokazach szybowcowych w Spitzerberg w Austrii, a w sierpniu na wystawie polskich konstrukcji lotniczych zbudowanych poza przemysłem, zorganizowanej na Politechnice Warszawskiej, zdobyła pierwsze miejsce[4].
Produkcją zajęło się nowo powstałe przedsiębiorstwo Doświadczalne Warsztaty Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych, założone przez członków zespołu projektowego, i Politechnika Warszawska. W wersji seryjnej zmieniono układ sterowania, konstrukcję usterzenia oraz keson skrzydła. Zmiany te spowodowały konieczność przeprowadzenia nowych prób statycznych, które wykonano w Bielsku-Białej i w Warszawie.
16 lutego 1991 r. January Roman oblatał egzemplarz przedseryjny (U-04), o znakach rejestracyjnych SP-P515, który w kwietniu 1991 r. otrzymał Orzeczenie IKCSP nr BG-13/91, rozszerzające Świadectwo Typu i umożliwiające produkcję seryjną. Kolejne zmiany wprowadzono w egzemplarzu U-10, w którym zmieniono konstrukcję usterzenia poziomego. Szybowiec otrzymał nowe Orzeczenie IKCSP nr BG-38/92[2].
W 1992 r. szybowiec został przedstawiony na Targach Lotniczych ILA w Berlinie, gdzie wzbudził zainteresowanie firmy Solaire z USA.
W 1994 r. została opracowania nowa wersja szybowca, nazwana PW-2 Gapa D-bis, w której zainstalowano koło przednie zamiast płozy, zmieniono konstrukcję wiatrochronu, dodano dolny zaczep do startu za wyciągarką oraz dodano możliwość montażu radia. Zmieniona konstrukcja otrzymała w maju 1994 r. kolejne Orzeczenie IKCSP nr BG-16/94[2].
Łącznie wyprodukowano 19 egzemplarzy szybowca, z czego wyeksportowani 6 egzemplarzy szybowca do USA, 3 egz. do Japonii, 1 do Meksyku oraz 2 do Kolumbii.
Na bazie szybowca PW-2 Gapa mgr inż. Tomasz Maik opracował koncepcję taniego ultralekkiego samolotu sportowego, ponadto z kadłuba szybowca został zbudowany wózek motolotniowy MotoGapa[1].
Egzemplarz U-01 znajduje się w zbiorach Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie. Z uwagi na to, że był przeznaczony do prób statycznych nie posiada płóciennego pokrycia, lotek i wyposażenia[5].
Konstrukcja
Jednomiejscowy górnopłat zastrzałowy o konstrukcji kompozytowej w układzie górnopłata.
Skrzydło o obrysie prostokątnym, dwudzielne, jednodźwigarowe z jednoobwodowym kesonem przednim. Keson i ścianka dźwigara o budowie warstwowej. Część spływowa skrzydła kryta płótnem i cellonowana. Zastrzały z rur duralowych o średnicy 45 x 1,5 mm osłonięte kroplowymi owiewkami, które obracając się stanowią hamulce aerodynamiczne. Lotki poza obrysem skrzydeł, z napędem popychaczowym.
Kadłub skorupowy z kompozytu szklano-epoksydowego, wyposażony w zaczepy do startu z lin gumowych lub za wyciągarką. Kabina otwarta, osłonięta wiatrochronem, wyposażona w nieprzestawny fotel i przyrządy sterowe. Pedały przestawialne na ziemi. Tablica przyrządów wyposażona w wysokościomierz, prędkościomierz, wariometr i chyłomierz poprzeczny, możliwy montaż radiostacji.
Usterzenie klasyczne o konstrukcji laminatowej, kryte płótnem. Usterzenie poziome prostokątne ze statecznikiem i sterem. Usterzenie pionowe trapezowe. Sterowanie sterem wysokości popychaczowe, a steru kierunku linkowe.
Podwozie stałe, jednotorowe złożone z przedniej płozy oraz koła głównego na wahaczu z amortyzatorem olejowo-gazowym.
Przypisy
- ↑ a b PW-2 "Gapa", 1985 (pol.). [dostęp 2018-08-11].
- ↑ a b c d Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju, Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9, s. 236-238
- ↑ Krzysztof Drabarek. Gapy zdają egzamin. „Skrzydlata Polska”. 49/1987, s. 4, 6 grudnia 1987. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- ↑ Waldemar Czerniszewski: Pasażer na Gapę. „Skrzydlata Polska”. 2/1989, s. 3, 8 stycznia 1989. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- ↑ PW-2 Gapa (pol.). [dostęp 2018-08-14].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Alan Wilson , Licencja: CC BY-SA 2.0
Designed and built by Politechnika Warszawska (Warsaw University of Technology) the PW-2 is a lightweight, single seat glider which first flew in the early 1990's. 19 were built in total. This uncovered example is a static test airframe, and is now on display suspended in the new entrance building at the Muzeum Lotnictwa Polskiego. Krakow, Poland.
23-8-2013.