PW-4 Pelikan

PW-4 Pelikan
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Politechnika Warszawska

Typ

motoszybowiec

Konstrukcja

kompozytowa

Załoga

2

Historia
Data oblotu

23 grudnia 1990[1]

Liczba egzemplarzy

2

Liczba wypadków
 • w tym katastrof

1
1

Dane techniczne
Napęd

Limbach L2000 EC1

Moc

59,6 kW (80 KM)

Wymiary
Rozpiętość

16,20 m

Wydłużenie

14

Długość

8,00 m

Wysokość

2,4 m

Powierzchnia nośna

18,8 m2

Profil skrzydła

CAGI R-III

Masa
Własna

525 kg

Startowa

720 kg

Osiągi
Prędkość minimalna

65 km/h

Prędkość ekonomiczna

82 km/h

Prędkość dopuszczalna

180 km/h

Prędkość min. opadania

1,25 m/s przy 82 km/h

Zasięg

450 km

Rozbieg

190 m

Dobieg

450 m

Doskonałość maks.

19,4 przy 89 km/h

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

PW-4 Pelikan – polski motoszybowiec zaprojektowany na Politechnice Warszawskiej.

Historia

Zespół Technologii Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych na Wydziale MEiL Politechniki Warszawskiej, kierowany przez dr. inż. Romana Świtkiewicza, opracował w 1989 r. projekt motoszybowca PW-4 Pelikan[2]. Głównym celem budowy motoszybowca było zebranie doświadczeń związanych z budową statków powietrznych wyposażonych w jednostki napędowe[3]. Zakładano maksymalne wykorzystanie gotowych elementów z szybowca PW-3 Bakcyl, zachowanie niskiej masy własnej oraz prostej i taniej konstrukcji.

Z konstrukcji Bakcyla przeniesiono układ zastrzałowego górnopłata, kabinę z miejscami w układzie tandem oraz skrzydło o profilu CAGI R-III. Do napędu pierwotnie przewidywano silnik PZL F-2A Frankin, ostatecznie zdecydowano się na użycie silnika Limbach 2000 EC1.

Powstały dwa egzemplarze: S-01 do badań statycznych oraz S-02 do badań w locie. Prototyp, o znakach rejestracyjnych SP-P050, został oblatany w dn. 23.12.1990 r. na lotnisku Babice przez Januarego Romana. Badania zakończono w lipcu 1995 r., kiedy to motoszybowiec otrzymał orzeczenie Inspektoratu Kontroli Cywilnych Statków Powietrznych[3].

Na podstawie wyników prób uznano, że motoszybowiec nie odpowiada wymogom ówczesnego rynku lotniczego i zaniechano dalszych prac rozwojowych nad tą konstrukcją. Ponadto zespół konstrukcyjny był już zaangażowany w prace nad szybowcem klasy światowej PW-5 Smyk.

Jedyny egzemplarz latający, ze znakami SP-8050, był użytkowany do 2 listopada 2012 r., kiedy to uległ katastrofie[4]. W latach 2014-2015 pracownicy i absolwenci Wydziału MEiL Politechniki Warszawskiej odbudowali go do stanu ekspozycyjnego i przekazali do Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie[5].

Konstrukcja

Dwumiejscowy zastrzałowy górnopłat o konstrukcji kompozytowej z silnikiem pchającym[6][2].

Skrzydło jednodźwigarowe, o obrysie prostokątnym z trapezowymi końcówkami, za dźwigarem pokryte tkaniną. Lotki typu Friese z napędem popychaczowym. Hamulce aerodynamiczne płytowe umieszczone na górnej powierzchni skrzydła.

Kadłub o konstrukcji skorupowej z kompozytu szklano-epoksydowego, kabina przechodzi w belkę ogonową o przekroju kołowym. Kabina zakryta z miejscami w układzie tandem, tablica przyrządów tylko w pierwszej kabinie. Osłona kabiny jednoczęściowa, otwierana na bok.

Usterzenie w układzie klasycznym, kompozytowe, ster kierunku pokryty tkaniną. Usterzenie o profilu Wortman FX-71-L-150/30. Sterowanie sterem wysokości popychaczowe, steru kierunku linkowe.

Podwozie stałe trójkołowe z kołem przednim. Koło przednie sterowane, amortyzowane.

Napęd: silnik Limbach L2000 EC1 o mocy 59,6 kW (80 KM), dwułopatowe śmigło pchające Hamilton o średnicy 1,55 m.

Przypisy

  1. ↑ PW-4 Pelikan (pol.). [dostęp 2018-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-31)].
  2. ↑ a b PW-4 "Pelikan", 1990 (pol.). [dostęp 2018-08-22].
  3. ↑ a b Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju, Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9, s. 241
  4. ↑ Wypadek motoszybowca PW4 Pelikan - komunikat PKBWL (pol.). [dostęp 2018-08-22].
  5. ↑ PW-4 Pelikan (pol.). [dostęp 2018-08-22].
  6. ↑ Szybowiec PW-4 PELIKAN (pol.). [dostęp 2018-08-22].

Linki zewnętrzne

Polskie szybowce i motoszybowce po 1945 roku
Instytut Szybownictwa
Szybowcowy
Zakład Doświadczalny
Szybowce zakładów PZL
Politechnika Warszawska
Margański & Mysłowski
Zakłady Lotnicze
Inni wytwórcy

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Motoszybowiec PW-4 Pelikan - Muzeum Lotnictwa Kraków.jpg
Autor: Jakub "flyz1" Maciejewski, Licencja: CC BY-SA 3.0
To zdjęcie zostało wykonane podczas polskiej Wikiekspedycji motoryzacyjnej 2016 zorganizowanej przez Stowarzyszenie Wikimedia Polska.
Wszystkie zdjęcia z wyprawy możesz zobaczyć w kategorii Wikiekspedycja motoryzacyjna 2016.