PWS-42

PWS-42
Dane podstawowe
Państwo Polska
ProducentPodlaska Wytwórnia Samolotów
KonstruktorZygmunt Jabłoński
Kazimierz Nowicki
Typsamolot myśliwski
Konstrukcjadolnopłat o konstrukcji drewnianej/mieszanej
Załoga1
Historia
Liczba egzemplarzymakieta w budowie (1939)
Dane techniczne
Napęd1 silnik gwiazdowy Gnome-Rhône 14M7 Mars
Moc537 kW (730 KM)
Wymiary
Rozpiętośćok. 9 m
Długośćok. 7,1 m
Wysokośćok. 2,4 m
Powierzchnia nośnaok. 16 m²
Masa
Własnaok. 1450 kg
Użytecznaok. 450 kg
Startowaok. 1900 kg
Osiągi
Prędkość maks.520 km/h
Prędkość przelotowa380 km/h
Prędkość minimalna100 km/h
Prędkość wznoszeniaok. 9 m/s
Pułapok. 8000 m
Zasięg750 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 PWU wz. 36 kal. 7,92 mm

PWS-42 – projekt polskiego jednomiejscowego samolotu myśliwskiego w układzie dolnopłatu z końca lat 30. XX wieku konstrukcji inż. Zygmunta Jabłońskiego oraz inż. Kazimierza Nowickiego. W 1939 roku w Podlaskiej Wytwórni Samolotów w Białej Podlaskiej trwała budowa makiety samolotu, którą przerwał wybuch II wojny światowej. Prototyp myśliwca miał być gotowy do lotu latem 1940 roku.

Historia

Przewidziany do napędu PWS-42 silnik Gnome-Rhône 14M7 Mars.

Wiosną 1939 roku Dowództwo Lotnictwa zamówiło w trzech krajowych wytwórniach projekty tzw. „lekkich samolotów myśliwskich”[1][2]. Kierując się doświadczeniem zakładów i stopniem opanowania technologii produkcji Państwowym Zakładom Lotniczym w Warszawie zlecono budowę samolotu konstrukcji metalowej (PZL.45 Sokół), Doświadczalne Warsztaty Lotnicze otrzymały zadanie stworzenia myśliwca konstrukcji mieszanej (RWD-25), zaś w Podlaskiej Wytwórni Samolotów miała powstać pościgowa maszyna konstrukcji drewnianej[2][3]. Wszystkie samoloty miały być napędzane francuskim silnikiem gwiazdowym Gnome-Rhône 14M Mars[2][4]. Po oblataniu prototypów tych trzech myśliwców i przeprowadzeniu prób w Instytucie Technicznym Lotnictwa Dowództwo Lotnictwa miało wybrać najlepszą konstrukcję, która miała trafić na wyposażenie eskadr myśliwskich[2][5].

W kwietniu 1939 roku inżynierowie Zygmunt Jabłoński i Kazimierz Nowicki rozpoczęli prace nad myśliwcem, dla którego zarezerwowano oznaczenie PWS-42[6][7][a]. Samolot miał być całkowicie drewnianym wolnonośnym dolnopłatem z zakrytą kabiną i chowanym podwoziem[4][6]. Specjalną, laminowaną sklejkę na pokrycie kadłuba planowano pozyskać z wytwórni sklejek braci Konopackich w Mostach[6][8]. Konstruktorzy opracowywali równolegle wariant konstrukcji mieszanej, z kratownicowym kadłubem spawanym z rur stalowych, a także – na wypadek problemów z pozyskaniem niezawodnego mechanizmu chowania kół – rozważali zastosowanie stałego podwozia[4][6].

Do wybuchu wojny projekt konstrukcyjny PWS-42 był w trakcie opracowywania (m.in. gotowe były rysunki skrzydeł i łoża silnika), a w budowie znajdowała się makieta[8]. Prototyp płatowca miał zostać ukończony do lata 1940 roku[6][9]. W archiwach rosyjskich w Moskwie znajdują się zdobyte w 1939 roku obliczenia dla samolotu myśliwskiego o nazwie PWS-46 – być może jest to późniejsze oznaczenie tego samego projektu lub kolejny, ulepszony model myśliwca[6][8].

Opis konstrukcji i dane techniczne

PWS-42 miał być jednosilnikowym, jednoosobowym dolnopłatem myśliwskim o konstrukcji drewnianej lub mieszanej[6][8]. Kadłub o konstrukcji półskorupowej miał mieć pokrycie ze sklejki o dwóch krzywiznach, laminowanej folią aluminiową[6][8]. Kabina pilota całkowicie zakryta[6].

Płat trapezowy, dwudźwigarowy, trójdzielny, konstrukcji drewnianej, także pokryty sklejką laminowaną folią aluminiową, wyposażony w klapy; rozpiętość miała wynosić około 9 metrów[6][8]. Powierzchnia nośna miała mieć około 16 m², a obciążenie powierzchni miało wynosić 120 kg/m²[6][8].

Długość samolotu miała wynieść około 7,1 metra, a wysokość 2,4 metra[6][8]. Masa własna płatowca miała wynieść około 1450 kg, masa użyteczna 450 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1900 kg[6][8]. Usterzenie klasyczne, drewniane[6]. Podwozie dwukołowe, jednogoleniowe, chowane w locie, z amortyzacją olejowo-powietrzną firmy Avia[6][8].

Napęd stanowić miał chłodzony powietrzem 14-cylindrowy silnik w układzie podwójnej gwiazdy Gnome-Rhône 14M7 Mars o mocy maksymalnej 537 kW (730 KM) przy 3135 obr./min na wysokości 3500 metrów, mocy nominalnej 485 kW (660 KM) na wysokości 3650 metrów, mocy startowej 471 kW (640 KM) i masie 450 kg, wyposażony w reduktor i sprężarkę[6]. Obciążenie mocy wynosiło 2,9 kg/KM[6]. Silnik miał mieć osłonę typu NACA z regulowanymi klapkami[6][8]. Prędkość maksymalna miała wynieść 520 km/h, prędkość przelotowa 380 km/h, zaś prędkość minimalna 100 km/h[6][8][b]. Maszyna miała osiągać pułap około 8000 metrów z prędkością wznoszenia wynoszącą około 9 m/s[6][8]. Zasięg miał wynosić 750 km[6].

Samolot miał być uzbrojony w cztery karabiny maszynowe PWU wz. 36 kal. 7,92 mm: dwa synchronizowane w kadłubie i dwa w skrzydłach[6][8].

Uwagi

  1. Cynk 1971 ↓, s. 475 podaje, że samolot miał mieć nazwę PWS-42 Sokół.
  2. Cynk 1971 ↓, s. 476 podaje, że prędkość maksymalna miała wynosić 520–550 km/h.

Przypisy

Bibliografia

  • Tadeusz Chwałczyk: Podlaskie skrzydła. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985. ISBN 83-03-00900-1.
  • Tadeusz Chwałczyk, Andrzej Glass: Samoloty PWS. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. ISBN 83-206-0899-6.
  • Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company Limited, 1971. ISBN 0-370-00085-4.
  • Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze do 1939 r. T. 2. Sandomierz: Stratus, 2007. ISBN 978-83-89450-68-5.
  • Andrzej Morgała: Polskie samoloty wojskowe 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1972.
  • Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1924-1939. Warszawa: Bellona, 2003. ISBN 83-11-09319-9.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Gnome Rhone M05 Mars.JPG
Autor: OstojA10, Licencja: CC BY-SA 4.0
lotniczy silnik gwiazdowy Gnôme Rhône 14 M05 Mars