PWS-8
| ||
 (c) The Flight magazine archive from Flightglobal, CC BY-SA 4.0 PWS-8 podczas zawodów Challenge 1930 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Polska | |
| Producent | Podlaska Wytwórnia Samolotów | |
| Typ | samolot sportowy | |
| Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji drewnianej, podwozie klasyczne – stałe | |
| Załoga | 2 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 1929/1930 | |
| Liczba egzemplarzy | 1 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 1 silnik gwiazdowy Walter Vega | |
| Moc | 85 KM (nominalna) - 90 KM (startowa) | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 10 m | |
| Długość | 7,50 m | |
| Wysokość | 2,95 m | |
| Powierzchnia nośna | 22,1 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 455 kg | |
| Użyteczna | 320 kg | |
| Startowa | 775 kg | |
| Zapas paliwa | 125 l | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 136 km/h | |
| Prędkość przelotowa | 125 km/h | |
| Prędkość minimalna | 72 km/h | |
| Prędkość wznoszenia | 2,4 m/s | |
| Pułap | 3 000 m | |
| Zasięg | 700 km | |
| Dane operacyjne | ||
| Użytkownicy | ||
| Polska | ||
PWS-8 – polski samolot sportowy skonstruowany w 1929 w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, zbudowany w jednym egzemplarzu.
Historia
Samolot został zaprojektowany w 1929 przez inż. Jarosława Naleszkiewicza w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, z własnej inicjatywy fabryki, jako jeden z kilku samolotów przeznaczonych specjalnie do uczestnictwa w Międzynarodowych Zawodach Samolotów Turystycznych Challenge 1930. Był to drewniany dwupłatowiec, częściowo wzorowany na znanym brytyjskim samolocie sportowym de Havilland Gipsy Moth. Podobnie, jak w samolotach wojskowych projektu PWS (PWS-5, PWS-6), zastosowano w nim między płatami nietypowe rozpórki w kształcie litery N i skośne zastrzały usztywniające, zamiast drutów (przez to oraz zastosowany silnik gwiazdowy, był podobny do brytyjskiego samolotu Handely Page Gugnunc).
Jedyny prototyp został oblatany na przełomie 1929/1930 roku przez Franciszka Rutkowskiego. Był on po zbudowaniu 65 kg cięższy, niż zakładano. Początkowo był wyposażony w silnik gwiazdowy Armstrong Siddeley Genet o mocy 80 KM, lecz późną wiosną 1930 zamieniono go na nieco silniejszy Walter Vega 85 KM. Zmieniono również kształt statecznika pionowego i steru kierunku, zmniejszono wycięcie pośrodku krawędzi spływu górnego płata i usunięto początkowe zastrzały pomiędzy góra kadłuba a dolnym płatem.
Użycie
Prototyp, ze znakami rejestracyjnymi SP-ADA, wziął udział w zawodach Challenge 1930 w lipcu 1930, pilotowany przez Piotra Dudzińskiego. Został on jednak zdyskwalifikowany za przekroczenie czasu lotu okrężnego wokół Europy, aczkolwiek ukończył lot poza konkursem[1].
Później samolot był przez krótki okres używany przez Klub Lotniczy przy Podlaskiej Wytwórni Samolotów. PWS-8 był konkurentem samolotu PZL.5, który jednak był bardziej udany. Szczególnie wadą była niska prędkość.
Opis techniczny
Dwupłat zastrzałowy o konstrukcji drewnianej. Kadłub o przekroju prostokątnym, zaokrąglony od góry, kryty sklejką oraz blachą duralową w części osłony silnika. Prostokątne trzyczęściowe, dwudźwigarowe płaty z zaokrąglonymi końcówkami, kryte płótnem i sklejką w przedniej części, dolny płat o mniejszej rozpiętości (9 m). Skrzydła były składane do tyłu (szerokość po złożeniu - 2,95 m). Lotki tylko na dolnym płacie. Usterzenie drewniane, kryte płótnem. Śmigło dwułopatowe, drewniane.
Załoga dwuosobowa, siedząca w odkrytych kabinach jedna za drugą, z wiatrochronami od przodu. kabiny miały podwójne sterownice (w przedniej kabinie wyjmowany drążek sterowy). Za tylną kabiną był bagażnik, który można było zamienić na trzecią kabinę.
Podwozie stałe, trójgoleniowe, w układzie klasycznym, z płozą ogonową.
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Glass, Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939, WKiŁ, Warszawa 1977, s.184-185
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).