PZInż 222
 Transporter PZInż 222 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | Państwowe Zakłady Inżynierii (PZInż) |
| Typ pojazdu | transporter półgąsienicowy |
| Trakcja | |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Produkcja | |
| Egzemplarze | ok. 13 egzemplarzy |
| Dane techniczne | |
| Silnik | silnik gaźnikowy, 4-suwowy, 4-cylindrowy, PZInż. 357 (Polski FIAT 118A) o pojemności 1 944 cm³ i mocy 45 KM (33,8 kW) przy 3600 obr./min. |
| Długość | 4815 mm |
| Szerokość | 1800 mm |
| Wysokość | 2150 mm (z budą) |
| Rozstaw osi | 3050 mm |
| Prześwit | 280 mm |
| Masa | 2850 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość | 42 km/h (na drodze) 22 km/h (w terenie) |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
PZInż 222 – polski prototypowy półgąsienicowy transporter piechoty z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Według przedwojennych planów miał to być podstawowy pojazd oddziałów polskiej kawalerii zmotoryzowanej.
W roku 1938, w Biurze Studiów PZInż. inż. Edward Habich opracował projekt lekkiego, półgąsienicowego transportera opancerzonego. Nowy pojazd miał powstać z wykorzystaniem elementów samochodu Polski Fiat 618. W oparciu o projekt zbudowany prototyp oznaczony jako PZInż 222. Pod koniec 1938 roku poddano go próbom laboratoryjno-terenowym, które pojazd przeszedł pozytywnie. Produkcję planowano rozpocząć w połowie 1939 roku[1].
Podstawową wersją pojazdu PZInż 222 był półgąsienicowy transporter piechoty. Planowano też stworzenie pojazdów w wersjach specjalistycznych - np. wóz zwiadowczy, wóz telefoniczny oraz ciągnik artyleryjski (do holowania lekkich działek i nasłuchowników Goertza)[2].
Ocenia się, że do początku wojny oprócz prototypu zdołano wyprodukować 12 transporterów w wersji podstawowej. Latem 1939 roku pojazdy te przechodziły ostatnie badania w 10 Brygadzie Kawalerii i prawdopodobnie ta jednostka użyła ich w czasie kampanii wrześniowej[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Jońca, Szubański i Tarczyński 1990 ↓, s. 114.
- ↑ a b Jońca, Szubański i Tarczyński 1990 ↓, s. 115.
Bibliografia
- Adam Jońca, Rajmund Szubański, Jan Tarczyński: Wrzesień 1939. Pojazdy Wojska Polskiego. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990. ISBN 83-206-0847-3. (pol.)
Linki zewnętrzne
- PATHE: Transporter półgąsienicowy PZInż. 222 (pol.). Wielka Encyklopedia Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych 1918-1939. [dostęp 2010-09-23].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
polski prototypowy wojskowy samochód półgąsienicowy PZInż 222.