PZL.50 Jastrząb
![]() | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ | |
Konstrukcja | całkowicie metalowa, półskorupowa, podwozie chowane |
Załoga | 1 pilot |
Historia | |
Data oblotu | luty 1939 |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 × silnik gwiazdowy Bristol Merkury VIII |
Moc | maksymalna krótkotrwała 825-835 KM na wysokości 4267,2 m (14.000 stóp), nominalna 725-730 KM na wysokości 3962,4 m (13.000 stóp) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 9,7 m |
Długość | 7,7 m |
Wysokość | 2,7 m |
Powierzchnia nośna | 19,4 m² |
Masa | |
Własna | 1900 kg |
Startowa | 2400 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | osiągnięta 430 km/h |
Prędkość wznoszenia | 11 m/s, około 7 min na 5000 m |
Pułap | 9000 m |
Zasięg | 750 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
4 × karabin maszynowy PWU wz. 36 kaliber 7,92 mm 100 kg bomb | |
Użytkownicy | |
Polska |
PZL.50 Jastrząb (PZL-50) – prototyp polskiego samolotu myśliwskiego konstrukcji inżyniera Wsiewołoda Jakimiuka, opracowany i wyprodukowany w Państwowych Zakładach Lotniczych w 1939 roku.
Historia
Do połowy lat 30. XX wieku polskie lotnictwo wojskowe zostało w pełni wyposażone w metalowe górnopłaty myśliwskie o stałym podwoziu polskiej konstrukcji inż. Puławskiego PZL P.7 i PZL P.11. W chwili wejścia do służby były to samoloty jeszcze nowoczesne, lecz na skutek szybkiego rozwoju lotnictwa na świecie, od 1938 roku zaczęły tracić potencjał bojowy[1]. Dowództwo Lotnictwa zdawało sobie z tego sprawę i już w połowie lat 30. zleciło rozwój nowych konstrukcji, lecz miał on iść dwutorowo: z jednej strony rozwijano szybki dwusilnikowy myśliwiec „pościgowy” PZL.38 Wilk, a z drugiej projekt lekkiego i stosunkowo taniego przejściowego myśliwca o umiarkowanych parametrach PZL.39 (LWS-4) inż. Ciołkosza[1]. Z kolei termin przystąpienia do opracowania nowoczesnego docelowego armijnego samolotu myśliwskiego, późniejszego Jastrzębia, wyznaczono dopiero na jesień 1936 roku[1]. Samoloty PZL.38 i 39 miały być napędzane polskim silnikiem rzędowym Foka o wysokich parametrach, który jednak okazał się nieudany i w konsekwencji oba programy poniosły porażkę wskutek braku odpowiednich silników, co stało się jasne w toku 1937 roku[2]. Wobec powyższego przystąpiono do opracowywania jednosilnikowego samolotu myśliwskiego mającego zastąpić wysłużonego PZL P.11.
Opracowany przez inżyniera Jakimiuka projekt oznaczono jako PZL.50 Jastrząb. Pierwszy prototyp ukończony w październiku 1938 roku oblatano w lutym 1939 roku. Konstruktor skupił się w tym czasie nad projektowaniem samolotu pasażerskiego PZL.44 Wicher, co przedłużyło prace związane z budową prototypu „Jastrzębia” o cały rok. Opóźnienia w dostawie wciąganego podwozia angielskiej firmy Dowty opóźniły prace o kolejne pół roku. Pierwsze loty wykonane na początku 1939 roku wykazały niedostateczne osiągi samolotu. Zastosowanie silnika o zbyt małej mocy, około 725-730 KM, spowodowało znaczące obniżenie prędkości maksymalnej. Dodatkowo w trakcie pierwszych lotów moc silnika była jeszcze niższa z powodu zbyt małego wlotu powietrza do gaźnika. Tym samym osiągnięto prędkość 420 km/h na wysokości 3500 m, a po poprawkach 430 km/h[3], porównywalną z prędkością samolotu myśliwskiego PZL P.24. Jastrząb dysponował jednak znacznie gorszą zwrotnością, szczególnie widoczną przy wykonywaniu ciasnych zakrętów, oraz poniżej prędkości 150–160 km/h, kiedy to w sposób niekontrolowany zwalał się przez skrzydło. W próbach pozorowanej walki z „nieobciążonym bombami” samolotem bombowym PZL.37 Łoś nie był w stanie mu „wejść na ogon” (zająć pozycji do oddania strzału). Wynikało to z niedostatecznej mocy zastosowanego silnika, konstrukcji, profilu skrzydła oraz dość ciężkiej kratownicy kadłuba, która powiększając ciężar i obciążenie powierzchni, decydowała o brakach w walce manewrowej samolotu. W wyniku dokonanych poprawek konstrukcyjnych, pół roku później, w sierpniu 1939 roku samolot osiągnął prawdopodobnie prędkość 500 km/h. Wybuch II wojny światowej przerwał dalszy rozwój prototypu. Równocześnie z pracami nad pierwszym prototypem, prowadzono budowę drugiego prototypu, który miał posiadać mocniejszą konstrukcję i silnik oraz silniejsze uzbrojenie. W lutym 1939 roku pierwszy prototyp Jastrzębia prezentowany był ministrowi spraw zagranicznych Włoch, a w kwietniu tego roku z samolotem zapoznali się piloci myśliwscy 1 pułku lotniczego w Warszawie.
Dalsze ewolucyjne rozwinięcie PZL.50, miał stanowić samolot oznaczony jako PZL.53 Jastrząb II.
Udział w walce
Samolot ten nigdy nie wyszedł poza stadium prototypu. Jedyny latający prototyp nie wziął żadnego udziału w kampanii wrześniowej. Po wybuchu wojny jedyny nadający się do lotu egzemplarz PZL-50/I ewakuowano na lotnisko polowe w Popowie Kościelnym w widłach Bugu i Narwi na północ od Okęcia. Rankiem 6 września 1939 wraz z innymi prototypami (PZL-11g Kobuz, PZL-46/I Sum) wystartował do lotu ewakuacyjnego do Lwowa. Według relacji pilota inż. Jerzego Widawskiego przebył trasę w locie na niskim pułapie. Przed Lwowem w rejonie Rawy Ruskiej silnik przerwał pracę z powodu braku paliwa. Lądowanie przymusowe nastąpiło na młody las. Samolot został poważnie uszkodzony[4]. Pilot wyszedł z tego zdarzenia bez szwanku. Drugi prototyp został wywieziony z Warszawy przez Niemców.
Przed wybuchem wojny budowano 5 seryjnych Jastrzębi, ale nie zdołano ich wykończyć (1 był już prawie wykończony).
Opis techniczny
Całkowicie metalowy (duralowy) dolnopłat. Podwozie samolotu klasyczne dwukołowe chowane, z kółkiem ogonowym. Kabina pilota jednomiejscowa, zamknięta. Uzbrojenie stanowiły 4 karabiny maszynowe kaliber 7,9 mm oraz 100 kg bomb. Wersja PZL.50B miała dodatkowo posiadać 2 nkm 20 mm, i przenosić 300 kg ładunek bombowy. Napęd to jeden silnik gwiazdowy, w wersji PZL.50A Bristol „Merkury” VIII o mocy maksymalnej 825-835 KM, i nominalnej 725-730 KM. Dla wersji PZL.50B planowano zastosować silnik Bristol „Taurus” III o mocy 1145 KM. Śmigło trójłopatowe, metalowe.
Wersje
- PZL.50/I – samolot myśliwski, prototyp.
- PZL.50/II – samolot myśliwski, drugi prototyp.
- PZL.50A – samolot myśliwski, pierwsza wersja seryjna.
- PZL.50B – samolot myśliwski, druga wersja seryjna.
Przypisy
- ↑ a b c Gruszczyński 2005 ↓, s. 46-47.
- ↑ Gruszczyński 2005 ↓, s. 47-48.
- ↑ Morgała 2003 ↓, s. 91-92.
- ↑ Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1924-1939. Warszawa: Bellona, 2014, s. 92. ISBN 978-83-11-13381-5.
Bibliografia
- Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce: 1924-1939. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2003. ISBN 83-11-09319-9.
- Jerzy Gruszczyński. Jastrząb nie zdążył.... „Lotnictwo”. 12/2005, grudzień 2005. ISSN 1732-5323.
Linki zewnętrzne
- Jedno z odnalezionych zdjęć nieukończonego Jastrzębia z 1939r. odkrywca.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-23)]. [dostęp 2012-09-14]
- Drugie odnalezione zdjęcie. odkrywca.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-23)]. [dostęp 2012-09-14]
- Wizualizacja PZL.50A w locie
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Autor: Topory, Licencja: CC BY-SA 4.0
Model samolotu PZL.50 Jastrząb w Pomorskim Muzeum Wojskowym.