Pałac Biskupów Krakowskich w Warszawie

Pałac Biskupów Krakowskich
Symbol zabytku nr rej. 298 z 1 lipca 1965
Ilustracja
Pałac Biskupów Krakowskich
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Miodowa 5

Typ budynku

pałac przyuliczny

Styl architektoniczny

późny barok

Ukończenie budowy

1642

Ważniejsze przebudowy

1761

Zniszczono

1939, 1944

Odbudowano

1948–1950

Pierwszy właściciel

Jakub Zadzik

Kolejni właściciele

Edward Piotrowski

Położenie na mapie Warszawy
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Biskupów Krakowskich”
Ziemia52°14′45″N 21°00′42″E/52,245833 21,011667

Pałac Biskupów Krakowskich – pałac znajdujący się przy ul. Miodowej 5 w Warszawie (róg ul. Senatorskiej).

Historia

Budowę pałacu rozpoczęto w 1622 roku dla biskupa krakowskiego Jakuba Zadzika. Był oficjalną rezydencją miejską biskupów krakowskich, którzy jako senatorowie duchowni musieli brać udział w pracach senatu Rzeczypospolitej.

Po zniszczeniach w czasie potopu szwedzkiego[1] został odbudowany w 1668 dla biskupa Andrzeja Trzebickiego. W połowie XVIII wieku pałac był już bardzo zniszczony.

Pałac na obrazie Canaletta z 1777

W latach 1760–1762 został poddany gruntownej przebudowie z inicjatywy biskupa Kajetana Sołtyka najprawdopodobniej według projektu Jakuba Fontany. Pałac przybrał szatę późnobarokową. Należy on do stosunkowo mało rozpowszechnionego w Warszawie typu pałacu przyulicznego – zbudowanego w linii zabudowy ulicy. Po przebudowie pałac był budowlą jednopiętrową. Pierwsze piętro bardzo wysokie – mieściło sale reprezentacyjne. W tym stanie pałac utrwalił Canaletto w obrazie przedstawiającym widok ulicy Miodowej namalowanym w 1777 roku.

Od końca XVIII wieku budowla mieściła liczne urzędy. Po III rozbiorze Polski w 1795 roku stał się siedzibą prezydenta Prus Południowych von Hoyma. Po roku 1828 został przebudowany na kamienicę czynszową dzieląc pomieszczenia frontowego budynku stropem. Po roku 1910 roku został częściowo wyburzony od strony pałacu Teppera w związku z budową nowej kamienicy.

Pałac był spalony we wrześniu 1939, a zburzony w powstaniu warszawskim. Odbudowany został po wojnie w latach 1948–1950 według projektu Ludwika Borawskiego i Wacława Podlewskiego na siedzibę Zjednoczenia Przemysłu Lotniczego i Silnikowego[2]. Elewacji od strony ul. Miodowej przywrócono wygląd jaki otrzymała w latach 1760–1762 pozostawiając jednak podział pierwszego piętra na dwie kondygnacje. Przy rekonstrukcji posłużono się obrazem Canaletta.

W 1969 na bocznej ścianie pałacu (od strony trasy W-Z) odsłonięto tablicę upamiętniającą urodzonego tam Wacława Gąsiorowskiego[3].

W 2010 pałac wrócił do spadkobierców Edwarda Piotrowskiego, jego ostatniego przedwojennego właściciela[4].

Przypisy

  1. ↑ Jan Stanisław Bystroń: Warszawa. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1977, s. 65.
  2. ↑ Architektura Warszawy i jej projektanci – Ludwik Borawski. [dostęp 2015-02-03].
  3. ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 178. ISBN 83-912463-4-5.
  4. ↑ PAP, pp, Warszawski pałac Biskupów Krakowskich zmieni właściciela, Wprost, 2010-07-29.

Media użyte na tej stronie

Warszawa outline with districts v4.svg
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
Masovian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 53.55N
  • S: 50.95 N
  • W: 19.15 E
  • E: 23.25 E
Distinctive emblem for cultural property.svg
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Legenda dwor.svg
Symbol dworu do legendy mapy
Pałac Biskupow Krakowskich 2014-03-30.jpg
Autor: Bornholm, Licencja: CC BY-SA 3.0
Pałac Biskupów Krakowskich w Warszawie