Pałac Letni Piotra I

Pałac Letni Piotra Wielkiego
Летний дворец Петра I

(c) Alex 'Florstein' Fedorov, CC BY-SA 4.0
Państwo	Rosja
Miasto wydzielone	Petersburg
Typ budynku	Pałac
Styl architektoniczny	Holenderski barok
Architekt	Domenico Trezzini
Wysokość całkowita	8,1 m
Wysokość do dachu	13,3 m
Kondygnacje	2
Rozpoczęcie budowy	1710
Ukończenie budowy	1714
Pierwszy właściciel	Piotr I Wielki
Obecny właściciel	Muzeum Rosyjskie
Położenie na mapie Petersburga Pałac Piotra Wielkiego
Położenie na mapie Rosji Pałac Piotra Wielkiego
59°56′50″N 30°20′10″E/59,947222 30,336111

Pałac Letni Piotra Wielkiego (ros. Летний дворец Петра I) – pałac zbudowany w latach 1710–1714 dla cesarza Piotra I Wielkiego w Petersburgu. Jedna z pierwszych cesarskich rezydencji dynastii Romanowów w mieście^[1].

Położenie

Pałac Letni Piotra Wielkiego położony jest na terenie obecnego Ogrodu Letniego, w jego północno-wschodniej części, nad brzegami Fontanki.

Historia

Pierwotnie nad budową miał czuwać Iwan Matwiejew^[1], ale z powodu jego śmierci zadanie to zostało powierzone Domenico Trezziniemu.. Budynek jest prosty, dwupiętrowy i mieści w sobie zaledwie czternaście pokojów, dwie kuchnie i korytarz wewnętrzny. Został wzniesiony w ulubionym przez Piotra stylu holenderskiego baroku. Jego wymiary to 26,5 x 15,5 metrów. Rezydencja była przystosowana jedynie do użytkowania w okresie letnim. Tak w 1720 r. nieznany z imienia członek polskiego poselstwa opisywał siedzibę cesarza:

Pałac bardzo pięknie zdobiony różnymi obiciami chińskimi. W trzech pokojach były łóżka aksamitne z galonami szerokimi według adornowania jednakową sztuką akomodowane. Zwierciadeł było pełno, galanteryj wiele; posadzki murowane. Przy pokojach – kuchnia, której ściany fartuchami powleczone, jak pokoje w inszych pałacach. Były w niej pompy, schowania, szafy na srebra i cyny. Jeden pokój ex opposito był pełen instrumentów do toczenia, służących i do roboty ślusarskiej, jak kołowrotków, śrubsztoków wielkich i małych; wszystkie narzędzia do najwyborniejszego rzemiosła należące można było tam znaleźć^[1].

Cesarz zajmował zawsze parter, podczas gdy jego żona Katarzyna spędzała czas w pokojach znajdujących się na piętrze. Piotr po raz pierwszy wprowadził się do częściowo wykończonego pałacyku w 1712 r. i spędzał tutaj każde lato, aż do swojej śmierci w 1725 roku. Po śmierci Piotra Wielkiego pałac bywał zamieszkiwany przez członków dynastii Romanowów, ale nie był już główną letnią rezydencją cesarską^[2]. Córka Piotra w pobliżu wzniosła swój własny pałac Letni. W tym okresie bywał wynajmowany różnym cesarskim urzędnikom^[3], aż w końcu w latach czterdziestych XIX wieku przestał być zamieszkały^[2]. W 1903 r. otwarto w tym miejscu ekspozycję poświęconą Piotrowi Wielkiemu. Następnie przekazany Muzeum Rosyjskiemu. Dębowe wnętrza zostały odnowione w latach sześćdziesiątych XX wieku.

Dekoracje

W rezydencji znajdował się system centralnego ogrzewania, a jego porcelanowa instalacja cieplna była bogato zdobiona^[2]. Zarówno jej dekoracje jak i dwadzieścia osiem reliefów na ścianie pałacu (przedstawiające sceny z III wojny północnej) wykonane były przez Andreasa Schlütera^[2]. Wnętrza wyłożone były dębową boazerią. Na dachu znajduje się wiatrowskaz przedstawiający św. Jerzego zabijającego smoka^[4]. Na rynnach rzygacze, również w formie smoków^[4]. Portal wejściowy wykonany z czarnego marmuru, na którym znajduje się wizerunek bogini Minerwy^[4]. Pokoje bogato zdobione, m.in. w dzieła sztuki pochodzące z Chin^[4]. Dwa gabinety cesarskie, oficjalny tzw. zielony (na piętrze) oraz prywatny (na parterze) nie są wyłożone dębem, lecz drzewem orzechowym. Zdobienia w pomieszczeniach związane z ulubionymi przez cesarza tematami morskimi, m.in. wizerunkami Neptuna, Perseusza czy kupidynów na delfinach^[4]. W budynku znajdował się także wspomniany warsztat tokarski, poczekalnia, jadalnia oraz mała sala tronowa.

Zobacz też

• Pałac Letni w Petersburgu
• Ogród Letni

Przypisy