Pałac Ludwika Geyera
| ||
 nr rej. 514.VII.18 z 21.01.1950, ZY/1/18 z 9.03.1964 oraz 1/18 z 20.01.1971[1]; 1123 GEZ miasta Łodzi[2] | ||
 Budynek na zdjęciu Włodzimierza Pfeiffera, ok. 1930 | ||
| Państwo |  Polska | |
|---|---|---|
| Miejscowość | Łódź | |
| Adres | ul. Piotrkowska 286 | |
| Typ budynku | pałac | |
| Styl architektoniczny | neorenesans | |
| Kondygnacje | 3 | |
| Rozpoczęcie budowy | 1843 | |
| Ważniejsze przebudowy | 1910 | |
| Pierwszy właściciel | Ludwik Geyer | |
| Kolejni właściciele | Bank Polski, Ferdynand Fischer, Fisel Freindlich | |
Położenie na mapie Łodzi  | ||
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | ||
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | ||
 51°44′35,05″N 19°27′45,20″E/51,743069 19,462556 | ||
Pałac Ludwika Geyera – dawny neorenesansowy[3] pałac Ludwika Geyera[2][4] znajdujący się przy ulicy Piotrkowskiej 286 w Łodzi[2][4][5]. Budynek został wpisany do Gminnej Ewidencji Zabytków miasta Łodzi, z numerem 1123[2].
Historia
Budynek, nazywany pierwszym pałacem w Łodzi[3][4], wystawiono przy narożniku ulicy Piotrkowskiej i Górnego Rynku w 1843 roku na zlecenie fabrykanta, Ludwika Geyera[5][6], jednego z pionierów rozwoju przemysłu włókienniczego w Łodzi i w Polsce, właściciela pierwszej fabryki włókienniczej o napędzie parowym w Królestwie Polskim[7][8].
Pierwotnie był to neorenesansowy, jednopiętrowy, murowany, kryty blachą dom stojący frontem do Górnego Rynku. Miał na parterze 6, a na piętrze 3 izby. Ludwik Geyer wprowadził się do niego w 1844 roku, opuszczając mały klasycystyczny dworek (w 1833 roku wybudowany również na zlecenie Geyera) znajdujący się na tej samej posesji, lecz stojący frontem do ulicy Piotrkowskiej[5].
Po ponaddwudziestoletniej koniunkturze, kolejne deficytowe inwestycje, pożar fabryki w roku 1853 oraz wstrzymanie pożyczek w 1854 okazały się nie do udźwignięcia przez zadłużonego fabrykanta, co zmusiło go do wyprzedaży swojego majątku[9]. Stąd w 1860 roku Geyer sprzedał Bankowi Polskiemu (za 480 tys. złotych polskich) część posesji przy Piotrkowskiej 286 wraz z pałacem[9], w którym bank z czasem umiejscowił swoją filię – kantor i magazyny[10]. Rok później Geyer przeprowadził się do jednopiętrowego domu przy Piotrkowskiej 295–299[9].
W 1877 roku budynek został własnością Ferdynanda Fischera, a od 1884 roku był własnością Fisela Freindlicha. W roku 1910 budynek gruntownie przebudowano, podwyższając o jedno piętro[6] oraz zmieniając całkowicie fasadę, w której współcześnie trudno doszukać się atrybutów neorenesansowego pałacu[3][4].
Budynek wpisany jest do rejestru zabytków pod numerem 514.VII.18 z 21 stycznia 1950, ZY/1/18 z 9 marca 1964 oraz 1/18 z 20 stycznia 1971[1]. W 2011 budynek wpisano do łódzkiej ewidencji zabytków[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie. 2020-09-30. [dostęp 2020-02-07].
- ↑ a b c d e Wykaz kart adresowych gminnej ewidencji zabytków miasta Łodzi. Załącznik do zarządzenia Nr 7257/VII/17 Prezydenta Miasta Łodzi z dn. 20 listopada 2017 r.. uml.lodz.pl, 2017-11-20. s. 43. [dostęp 2019-03-18].
- ↑ a b c Pałace Ziemi Obiecanej, archiwum.uml.lodz.pl, 1 sierpnia 2008 [dostęp 2019-03-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-08].
- ↑ a b c d Fabryki, pałace, domy – co zostawili w Łodzi Geyerowie, lodz.wyborcza.pl, 20 lipca 2011 [dostęp 2019-03-18].
- ↑ a b c Rynkowska 1970 ↓, s. 29.
- ↑ a b Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński: Spacer drugi. Ulica Piotrkowska. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2008. ISBN 978-83-927666-8-1.
- ↑ Rynkowska 1970 ↓, s. 29–30.
- ↑ Leszek Skrzydło: Rody fabrykanckie. Łódź: Oficyna Bibliofilów, 1999, s. 25–28. ISBN 83-87522-23-6.
- ↑ a b c Rynkowska 1970 ↓, s. 32.
- ↑ Rynkowska 1970 ↓, s. 32, 113.
Bibliografia
- Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, ISBN 978-83-939822-4-0.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor:
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Łódź Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 52.45 N
- S: 50.78 N
- W: 17.95 E
- E: 20.75 E
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Autor: Pelikan13, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Ta fotografia przedstawia zabytek wpisany do rejestru zabytków pod numerem ID
Autor: Włodzimierz Pfeiffer , Licencja: CC0
Dom byłego Banku Polskiego (Górny Rynek)