Pałac Małachowskich w Warszawie
 nr rej. 519 z 1 lipca 1965 | |
 Pałac Małachowskich od strony ul. Krakowskie Przedmieście | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Ukończenie budowy | XVIII w. |
| Odbudowano | 1947–1948 |
| Pierwszy właściciel | Józef Benedykt Loupia |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°14′46,86″N 21°00′45,29″E/52,246350 21,012581 | |
Pałac Małachowskich[1], także pałac Małachowskiego[2], pałac Loupia[2] – pałac wzniesiony w stylu barokowym w połowie XVIII wieku, znajdujący się przy ulicy Senatorskiej 11 w Warszawie.
Opis
Zbudowany w pierwszej połowie XVIII wieku dla Józefa Benedykta Loupia, burmistrza Warszawy, który nabył teren pomiędzy Senatorską a Krakowskim Przedmieściem od rodziny Grzybowskich w 1731. W 1750 rozbudowany i upiększony przez kanclerza wielkiego koronnego Jana Małachowskiego prawdopodobnie według projektu Jakuba Fontany[3]. Pierwotnie posiadał skrzydła boczne ujmujące dziedziniec od strony Krakowskiego Przedmieścia[4].
Po sprzedaży pałacu przez Mikołaja Małachowskiego, w latach 1784–1785 na części dziedzińca powstała kamienica nowego właściciela – firmy „Roesler & Hurtig”. Był to jeden z pierwszych w Warszawie domów handlowych z witrynami sklepowymi. Po połączeniu oficynami, kamienica Hurtiga i Roeslera stanowiła z pałacem jedną całość[3].
Po przebiciu do Krakowskiego Przedmieścia, w 1888 pałac uzyskał nową fasadę od strony ul. Miodowej[2].
Od 1915 na pierwszym piętrze pałacu miała swoją siedzibę Szkoła Nauk Społecznych i Handlowych, a następnie (do 1927) jej następczyni – Szkoła Nauk Politycznych[5].
Po zniszczeniach II wojny światowej pałac odbudowano w latach 1948–1949 na podstawie projektu Zygmunta Stępińskiego[4]. Budynkowi przywrócono barokowy wygląd. Później odbudowano kamienicę, jednak bez lewej oficyny, łącznika pomiędzy nią a pałacem, osłaniając w ten sposób jego elewację plac od strony ul. Miodowej[3].
W budynku mieści się m.in. siedziba Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego[2].
Przypisy
- ↑ Tomasz Grygiel: Pałac Małachowskich i dom Roeslera. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982, s. 5. ISBN 83-01-02662-6.
- ↑ a b c d Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 194.
- ↑ a b c Tadeusz S. Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 84. ISBN 83-223-2047-7.
- ↑ a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 601. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Tomasz Grygiel: Pałac Małachowskich i dom Roeslera. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982, s. 77–78, 82. ISBN 83-01-02662-6.
Media użyte na tej stronie
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.55N
- S: 50.95 N
- W: 19.15 E
- E: 23.25 E
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Pałac Małachowskich w Warszawie