Pałac Myślewicki w Warszawie

Pałac Myślewicki w Warszawie
Symbol zabytku nr rej. 2/4 z 1.07.1965
Ilustracja
Pałac Myślewicki, fasada frontowa
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

klasycyzm

Architekt

Dominik Merlini

Inwestor

Stanisław August Poniatowski

Pierwszy właściciel

Stanisław August Poniatowski

Położenie na mapie Warszawy
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Myślewicki w Warszawie”
Ziemia52°12′56″N 21°02′18″E/52,215556 21,038333
Strona internetowa

Pałac Myślewickipałac znajdujący się w Łazienkach Królewskich w Warszawie.

Historia

Pałac wzniesiono na polecenie Stanisława Augusta Poniatowskiego w latach 1774–1779, według projektu Dominika Merliniego, w stylu wczesnoklasycystycznym. Jego nazwa pochodzi od pobliskiej, nieistniejącej obecnie, wsi Myślewice.

Początkowo mieszkali w nim dworzanie królewscy, później przejął go książę Józef Poniatowski (w kartuszu nad wejściem znajdują się jego inicjały).

W okresie międzywojennym zajmowany był przez komendanta Warszawy Bolesława Wieniawę-Długoszowskiego, a potem wicepremiera Eugeniusza Kwiatkowskiego. Budynek przetrwał II wojnę światową.

Po wojnie pałac Myślewicki pozostał budynkiem rządowym. W budynku mieściły się apartamenty gościnne Urzędu Rady Ministrów. Zatrzymali się w nim m.in. przywódca Jugosławii Josip Broz Tito[1], premier Indii Indira Gandhi i wiceprezydent Stanów Zjednoczonych Richard Nixon. Obiekt został przejęty przez Muzeum Łazienki Królewskie w 1980[2].

W latach 1958–1970 w jadalni pałacu odbywały się poufne rozmowy ambasadorów Chińskiej Republiki Ludowej i Stanów Zjednoczonych, których wynikiem było nawiązanie stosunków dyplomatycznych między tymi państwami[3][4]. Te wydarzenia upamiętnia tablica znajdującą się przy wejściu.

W 2015 zakończył się remont pałacu Myślewickiego, będący częścią większych prac renowacyjnych prowadzonych w Łazienkach. Naprawiono wtedy więźbę dachową i wymieniono jej pokrycie z miedzianej blachy oraz odnowiono elewację[5]. W 2019 przed pałacem odsłonięto pomnik Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego[6].

Opis budynku

Korpus główny o trzech kondygnacjach posiada biegnącą przez całą jego wysokość pośrodku niszę wejściową oraz ujęty jest w ćwierć koliste skrzydła. Fasadę zdobi ogromna muszla z rzeźbami Jakuba Monaldiego, przedstawiająca Zefira i Florę. Łagodne wygięcia dachów nawiązują do popularnych w tamtym czasie wzorów chińskich.

Budynek zachował XVIII-wieczny wystrój malarski. W sieni i klatce schodowej są oryginalne polichromie, które wykonał Antoni Herliczka. W jadalni na parterze widoczne są – wykonane przez nadwornego malarza Stanisława Augusta, Jana Bogumiła Plerscha – weduty miast włoskich: widok zamku i mostu Świętego Anioła w Rzymie, widok papieskiej willi Piusa VI w Watykanie oraz dwa widoki placu Świętego Marka w Wenecji. W pokoju krajobrazowym ocalał zespół ośmiu rokokowych widoków z antycznymi ruinami na tle włoskiego krajobrazu, stworzonych przez Antoniego Herliczkę.

W pałacu znajduje się jedna z dwóch ocalałych w Polsce XVIII-wiecznych łazienek (druga to łazienka Izabeli Lubomirskiej w pałacu w Wilanowie). Do dziś przetrwały stiuki, marmurowe wykończenia oraz plafon autorstwa Plerscha Zefir i Flora (jedyne takie malowidło artysty zachowane we wnętrzu pałacowym w Warszawie). Łazienka jest połączona sekretnymi schodami z sypialnią umiejscowioną piętro wyżej. Istnieją przesłanki, że miał z nich korzystać sam władca[7].

Galeria

Przypisy

  1. Stanisław Łukasiewicz: Byłem sekretarzem Bieruta. Wspomnienia z pracy w Belwederze w latach 1945–1946. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 106. ISBN 83-03-01927-9.
  2. Marek Kwiatkowski: Muzeum Łazienki Królewskie, w: 200 lat muzealnictwa warszawskiego. Dzieje i perspektywy. Warszawa: Arx Regia Ośrodek Wydawniczy Zamku Królewskiego w Warszawie, 2006, s. 134. ISBN 978-83-7022-160-7.
  3. Izabela Zychowicz, Jadwiga Abramowicz: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Warszawa: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, 2013, s. 151 i 152. ISBN 978-83-935584-3-8.
  4. Pałac Myślewicki | Łazienki Królewskie, www.lazienki-krolewskie.pl [dostęp 2019-03-13] (pol.).
  5. Tomasz Urzykowski. Łazienki piękniejsze i bez asfaltu. „Gazeta Stołeczna”, s. 3, 11 września 2015. 
  6. Pomniki Pomnik Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego. [w:] Muzeum Łazienki Królewskie [on-line]. [dostęp 2021-01-27].
  7. Marek Kwiatkowski, Wielka Księga Łazienek, Warszawa: Prószyński i s-ka, 2000, s. 54-56.

Media użyte na tej stronie

Warszawa outline with districts v4.svg
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
Masovian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 53.55N
  • S: 50.95 N
  • W: 19.15 E
  • E: 23.25 E
Distinctive emblem for cultural property.svg
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Pałac Myślewicki w Warszawie 2019.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Pałac Myślewicki w Warszawie
Tablica Pałac Myślewicki Łazienki Królewskie w Warszawie.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Tablica przy wejściu do pałacu Myślewickiego w Łazienkach Królewskich w Warszawie
Interior of the Myślewicki Palace in Warsaw DSC 1534.JPG
Autor: Wistula, Licencja: CC BY-SA 3.0
Interior of the Myślewicki Palace in Warsaw. Dinning and conference room in the eastern part
Legenda dwor.svg
Symbol dworu do legendy mapy
Interior of the Myślewicki Palace in Warsaw DSC 1543.JPG
Autor: Wistula, Licencja: CC BY-SA 3.0
Interior of the Myślewicki Palace in Warsaw