Pałac Niemojowskich w Śliwnikach
![]() | |
![]() Pałac w Śliwnikach (2021) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Styl architektoniczny | |
Architekt | Karol Würtemberg |
Rozpoczęcie budowy | 1848 |
Ukończenie budowy | 1850 |
Ważniejsze przebudowy | 1898 |
Zniszczono | 1985 |
Odbudowano | 2009-2014 |
Pierwszy właściciel | |
Kolejni właściciele | Wincenty Niemojowski, Jadwiga z Kwileckich Niemojowska, Jerzy Henryk Niemojowski |
Obecny właściciel | Andrzej Rogowski |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
![]() |
Pałac Niemojowskich – neogotycki pałac w Śliwnikach w gminie Nowe Skalmierzyce, powiat ostrowski. Pałac wzniesiono w latach 1848–1850 dla Jana Nepomucena Niemojowskiego[1], zapewne według projektu Karola Würtemberga[2]. Na polecenie Wincenta Niemojowskiego w 1898 roku dobudowano trzykondygnacyjny człon i piętrową przybudówkę przy portyku[1]. Kompleks pałacowy jest usytuowany po stronie zachodniej od szosy Skalmierzyce–Psary, a sąsiaduje z licznymi dwudziestowiecznymi zagrodami chłopskimi.
Historia
Posiadłość w Śliwnikach Niemojowscy herbu Wierusz nabyli w latach 50. XVIII w. od wdowy po Wawrzyńcu Radolińskim[3]. Od XVI w. istniał tam dwór, a w 1770 roku w skład majątku dworskiego Niemojowskich wchodziły między innymi: dwór, oficyna, browar, kurnik, spichlerz, chlew, wozownia oraz stajnia. W tym czasie spłonął stary dwór, który przebudowano na nowo. W 1774 roku poprzez podział majątku, Śliwniki objął Makary Niemojowski. Po kongresie wiedeńskim Śliwniki trafiły z powrotem do zaboru pruskiego, a po śmierci Makarego w 1823 roku majątek odziedziczył jego syn – Jan Nepomucen Niemojowski. Działał u boku swoich stryjów Bonawentury oraz Wincentego, którzy stworzyli opozycyjne stronnictwo liberalne w Królestwie Polskim – tzw. kaliszanie[4]. Nie jest pewne, czy to właśnie w Śliwnikach, na jednym ze spotkań kaliszan zrodził się zamysł oczynszowania włościan w Królestwie Polskim, jednak projektu tego nigdy nie zrealizowano. Jan Nepomucen brał czynny udział w powstaniu listopadowym[5]. Sam pałac Jan Nepomucen postawił w latach 1848–1850, a cały majątek utrzymał do sweh śmierci w 1873 roku. Śliwniki były umiejscowione przy granicach zaborów, stąd też często pałac stawał się azylem politycznym dla uciekinierów z tzw. Kongresówki, przebywali tam poeci, literaci oraz bonapartyści.
Podczas powstania styczniowego (1863-1864) Jan Nepomucen był już w podeszłym wieku, wspierał powstańców przechowując broń w swoim pałacu oraz organizując jej przemyt do tzw. Królestwa Polskiego. Podczas rewizji władz pruskich w pałacu Niemojowskich nie udało się odnaleźć żadnej broni, jednakże wystosowano polecenie aresztowania dziedzica Śliwnik. Po szczęśliwym opuszczeniu pałacu, przerzutem broni zajęła się jego żona – Joanna Nepomucena Wiktoria z Ponińskich[6]. Po śmierci Jana Nepomucena (1873)[7], majątek przejął jego bratanek Wincenty Niemojowski. W 1898 przebudował on pałac, wcześniej w 1887 roku założył park krajobrazowy[8]. Po śmierci Wincentego majątek przeszedł w 1923 w ręce małżonki Jadwigi z Kwileckich Niemojowskiej, która władała nim do 1930 roku. Następnie majątek przejął ich syn Jan Henryk Niemojowski. W 1985 roku pałac opuszczony i zdewastowany.
Architektura
Pałac Niemojowskich jest budowlą typowo neogotycką, z cechami normandzkimi, wysoce geometryczny. Budowla jest murowana, posiada kilka brył dwu- i trzykondygnacyjnych, każda z nich okryta jest osobnym dachem pogrążonym, bądź też dwuspadowym. Niegdyś dachy te były pokryte wyłącznie blachą. Budynek zbudowany na planie prostokąta, dwutraktowy, z wieżami narożnymi posiadającymi schody, ryzalitem środkowym od północy i portykiem od południa. Od strony wschodniej w okresie międzywojennym dobudowano blok, który posiadał osobne wejście z zewnątrz. W przyziemiu znajdowały się niegdyś pomieszczenia mieszkalne dla służby oraz pomieszczenia gospodarcze, a na osi piętra hol. Następnie za holem znajdował się salon, a dalej wyjście na loggię, ze schodami przyściennymi do parku zbudowanego w 1887 roku przez Wincenta. W wieżach okna ostrołukowe, a na szczytach wież, znajdują się otwory strzelnicze. Na szczycie portyku znajdują się herby Jana Nepomucena Niemojowskiego – Wierusz, oraz jego małżonki Joanny Nepomuceny Wiktorii z Ponińskich – Łodzia, a nad frontowym wejście tablica z napisem „1849-1898. Amicitiae et Posteris” – co oznacza – Przyjaciołom i potomnym[10].
W tym pałacu pierwszy właściciel budynku stworzył komnatę historyczną, w którym zbierał liczne pamiątki patriotyczne, a także stworzył zasobny księgozbiór ze starodrukami, które Jan gorliwie kolekcjonował. W Śliwnikach miały miejsce częste bale i spotkania miejscowej szlachty i arystokracji, gdzie wymieniano poglądy na temat przyszłych losów podzielonej ojczyzny.
Pałac sam w sobie nie tworzył dworu. Dzieli się on na zespół folwarczny oraz rezydencjonalny. W zakres zespołu rezydencjonalnego, do tej pory, wchodzą XIX wieczny park z ogrodem, pałac, piwnica ziemna i domek ogrodnika. Folwarczną część tworzą karczma „Krakus”, spichlerz, domy mieszkalne dla robotników folwarku, dom rządcy i urzędników majątkowych i inne[11].
Pałac obecnie
W latach 2009–2014 przeprowadzono gruntowną renowację pałacu wraz z jego otoczeniem[12]. W 2016 Andrzej Rogowski aktualny właściciel pałacu, otrzymał Nagrodę Starosty Ostrowskiego „Wojciecha”, za wkład w przywrócenie dawnej świetności zabytkowemu obiektowi[12].
Przypisy
- ↑ a b Stanisław Małyszko: Majątki Wielkopolskie: Powiat Ostrowski w: Dawne budownictwo folwarczne. Szerniawa: 1996, s. 208. ISBN 83-86624-01-9.
- ↑ Jan Skuratowicz: Dwory i pałace w Wielkim Księstwie Poznańskim. Międzychód: 1992, s. 46.
- ↑ Stanisław Małyszko: Majątki Wielkopolskie: Powiat Ostrowski w: Dawne budownictwo folwarczne. Szreniawa: 1996, s. 207. ISBN 83-86624-01-9.
- ↑ Jan Nepomucen Niemojowski: Wspomnienia. Warszawa: 1925, s. 31–57.
- ↑ Jan Nepomucen Niemojowski: Wspomnienia. Warszawa: 1925, s. 83–120.
- ↑ Jan Nepomucen Niemojowski: Wspomnienia. Warszawa: 1925, s. 544–596.
- ↑ Zdzisław Grot: Polski Słownik Biograficzny, Tom XXII, hasło: Jan Nepomucen Niemojowski. Poznań: 1977, s. 27–28.
- ↑ Stanisław Małyszko: Majątki Wielkopolskie: Powiat Ostrowski w: Dawne budownictwo folwarczne. Szreniawa: 1996, s. 210. ISBN 83-86624-01-9.
- ↑ Stanisław Małyszko: Majątki Wielkopolskie: Powiat Ostrowski w: Dawne budownictwo folwarczne. Szerniawa: 1996, s. 209. ISBN 83-86624-01-9.
- ↑ Stanisław Małyszko: Majątki Wielkopolskie: Powiat Ostrowski w: Dawne budownictwo folwarczne. Szerniawa: 1996, s. 208–209. ISBN 83-86624-01-9.
- ↑ Stanisław Małyszko: Majątki Wielkopolskie: Powiat Ostrowski w: Dawne budownictwo folwarczne. Szerniawa: 1996, s. 207–212. ISBN 83-86624-01-9.
- ↑ a b Odbudował pałac w Śliwnikach. Prestiżowa nagroda „Wojciecha” dla Andrzeja Rogowskiego, www.faktykaliskie.pl [dostęp 2016-06-13] .
Bibliografia
- Zdzisław Grot: Polski Słownik Biograficzny, Tom XXII, hasło: Jan Nepomucen Niemojowski. Poznań: 1977
- Jan Skuratowicz: Dwory i pałace w Wielkim Księstwie Poznańskim. Międzychód: 1992
- Stanisław Małyszko: Majątki Wielkopolskie: Powiat Ostrowski w: Dawne budownictwo folwarczne. Szerniawa: 1996
- Leonard Durczykiewicz: Dwory polskie w Wielkiem Księstwie Poznańskiem. Poznań: 1912
- Dahms Friedrich: Poznań. Wielkopolska – fotografie z lat 1898–1900. Poznań: 1900
- Jan Nepomucen Niemojowski: Wspomnienia. Warszawa: 1925
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor:
Mapa gminy Nowe Skalmierzyce, Polska
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Greater Poland Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.70 N
- S: 51.05 N
- W: 15.68 E
- E: 19.19 E
Autor:
Mapa powiatu ostrowskiego, Polska
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Autor: Prawo Krwi, Licencja: CC BY-SA 3.0
1848-1898. Przyjaciołom i potomnym
Adres wydawniczy: Poznań : L. Durczykiewicz w Czempiniu, 1912 (Poznań : "Praca")
Opis fizyczny: 42 s., [121] s. fot. ; 36 cm