Pałac Pionierów

Pałac Pionierów w Sewastopolu

Pałac Pionierów w Togliatti

Pałac w Sormowie, kontynuujący działalność edukacyjną

Pałac Pionierów – radzieckie centrum młodzieżowe, centra takie prowadziły zajęcia pozalekcyjne, propagowały sporty, organizowały wspólną pracę Pionierów. Placówki takie powstały we wszystkich republikach radzieckich. Po rozpadzie ZSRR i bloku wschodniego zostały przekształcone w młodzieżowe placówki pozaszkolne.

Poprzedniczki późniejszych pałaców powstawały w Moskwie, Leningradzie, Tbilisi, Kijowie, Irkucku i innych miastach w latach 20. i 30. Pierwszy Pałac Pionierów została założona 6 września 1935 roku w Charkowie w dawnym Domu Zgromadzenia Szlachty^[1]. Do 1971 roku powstało blisko 3500 placówek młodych pionierów w całym ZSRR. Pierwsze z nich zorganizowano w dotychczasowych pałacach i rezydencjach rodziny królewskiej a zostały znacjonalizowane po utworzeniu ZSRR w 1922 roku. Nowo budowane pałace były budowano w stylu nawiązującym do dotychczas istniejących pałaców aż do końca lat 50., następnie został wprowadzony nowy styl architektoniczny a nowo powstałe placówki budowane były od podstaw. Dwa największe pałace pionierów nawiązujące do nowego stylu powstały w Moskwie (1959-1963) i Kijowie (1965).

Pałace Pionierów różniły się od zwykłych szkół średnich, pałace składały się z wyspecjalizowanych grup hobbystycznych i sekcji. Programy nauki w pałacach zostały zaprojektowane tak aby nie powielały materiału przerabianego w zwykłym programie szkolnym a lekcje nie były obowiązkowe. Pałace były podobnie jak szkoły bezpłatne a grupy hobbystyczne były zakładane z inicjatywy dzieci. W pałacach odbywały się zajęcia sportowe, kulturalne, edukacyjne, techniczne, polityczne, artystyczne, turystyczne i przyrodnicze.

Po rozpadzie Związku Radzieckiego, większość pałaców została zamknięta a niektóre z nich stały się kasynami lub klubami. Niektóre z nich kontynuowały pracę ośrodka młodzieżowego jednak przestały być bezpłatne.

Placówki zbliżone do Pałaców Pionierów zakładane były w pozostałych państwach bloku wschodniego i w innych krajach sojuszniczych bloku. Niektóre z nich dalej istnieją, zaliczają się do nich m.in. Pałac Pionierów w Hanoi w Wietnamie, Centralny Pałac Pionierów Ernesto „Che” Guevary w Hawanie na Kubie i Pałac Pionierów i Młodzieży Szkolnej w Pjongjangu. Chińskie pałace w większości zostały sprywatyzowane lub przeznaczone do innych celów.

Przypisy

Bibliografia

• Wielka Encyklopedia Radziecka 1972. tom. 7, s. 595–596.

Linki zewnętrzne

• Informacja o Pałacu Pionierów w Hanoi. vietnamtourism.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-19)].