Pałac Szustra
 nr rej. 454/2 z 1.07.1965 | |
 Pałac Szustrów, elewacja zachodnia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | ul. Morskie Oko 2 |
| Architekt | Efraim Szreger, Henryk Marconi przebudowa w stylu neogotyckim, Adam Idźkowski przebudowa w stylu neorenesansowym |
| Rozpoczęcie budowy | 1772 |
| Ukończenie budowy | 1775 |
| Ważniejsze przebudowy | 1845, 1852 |
| Zniszczono | 1944 |
| Odbudowano | 1962–1965 |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°12′14,98″N 21°01′32,81″E/52,204161 21,025781 | |
Pałac Szustra, także pałacyk Szustra[1] lub pałacyk Lubomirskich[1] – pałac w Warszawie znajdujący się przy ul. Morskie Oko 2 w parku Morskie Oko w dzielnicy Mokotów. Siedziba Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki.
Historia
W latach 1772–1774 Efraim Szreger na miejscu zniszczonego dworu kupca Burbacha wzniósł klasycystyczny pałacyk-piętrową willę na planie kwadratu dla marszałkowej księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej[2]. Był to główny budynek założenia ogrodowego zaprojektowanego przez Szymona Bogumiła Zuga[1]. Posiadłość nosiła nazwę Mon coteau (z franc. „moje zbocze wzgórza”). Zabudowania gospodarcze i ogród nie zachowały się. Ocalała jedynie wieża z gołębnikiem i bramą oraz glorieta flamandzka (tzw. Domek Mauretański), znajdujące się przy ulicy Puławskiej[3].
W 1776 Zug przebudował wschodnią elewację budynku, a w 1845, po zakupieniu posiadłości przez Franciszka Szustra, zmian architektonicznych w stylu neogotyckim dokonał Henryk Marconi. Dobudowano wtedy dwupiętrową oficynę od strony zachodniej[3]. Kolejna przebudowa, tym razem neorenesansowa, została przeprowadzona w 1852 według projektu Adama Idźkowskiego. W 1899 w pobliżu pałacu wzniesiono Mauzoleum Szustrów, w której spoczęli Franciszek Szuster i jego żona Rozalia (w 1973 Tadeusz Szuster przeniósł ich szczątki na cmentarz Powązkowski)[4].
W czasie II wojny światowej Niemcy wycięli niemal cały park, zaś sam pałac spłonął w 1944 roku. Po wojnie nieruchomość znacjonalizowano. Pałac został odbudowany w latach 1962–1965 według projektu Jerzego Brabandera[3].
Galeria
Widok pałacu w początku XIX wieku 
Elewacja północna 
Elewacja południowa 
Korytarz 
Sala Gotycka 
Sala Koncertowa
Przypisy
- ↑ a b c Tadeusz Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 81. ISBN 83-223-2047-7.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 184.
- ↑ a b c Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 185.
- ↑ Piotr Wierzbicki. Miły Mokotowie!. „Skarpa Warszawska”. 2 (130), s. 17, luty 2020.
Linki zewnętrzne
- Archiwalne widoki pałacu w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.55N
- S: 50.95 N
- W: 19.15 E
- E: 23.25 E
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
(c) Vindur z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 2.5
Warszawa - Pałac Szustra - strona południowa
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Sala Koncertowa w pałacyku Szustra przy ul. Morskie Oko 2 w Warszawie
.jpg)
Pałac w Mokotowie w początkach bieżącego stulecia
Symbol dworu do legendy mapy
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Sala Gotycka w pałacyku Szustra przy ul. Morskie Oko 2 w Warszawie
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Korytarz w pałacyku Szustra przy ul. Morskie Oko 2 w Warszawie
(c) Vindur z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 2.5
Warszawa - Pałac Szustra - strona północna