Pałac w Bojadłach

Pałac w Bojadłach

Pałac w Bojadłach
Państwo	Polska
Miejscowość	Bojadła
Styl architektoniczny	barok
Inwestor	Adama von Kottwitz
Kondygnacje	2
Rozpoczęcie budowy	1707
Zniszczono	1731
Pierwszy właściciel	Adama von Kottwitz
Kolejni właściciele	Fundacja Pałac Bojadła
Położenie na mapie gminy Bojadła Pałac w Bojadłach
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Pałac w Bojadłach
Położenie na mapie województwa lubuskiego Pałac w Bojadłach
Położenie na mapie powiatu zielonogórskiego Pałac w Bojadłach
51°57′15,4185″N 15°48′40,3200″E/51,954283 15,811200

Pałac w Bojadłach – barokowy pałac z dekoracją rokokową wybudowany na przełomie XVII/XVIII w. w Bojadłach.

Położenie

Zespół pałacowo-parkowy znajduje się w centralnej części wsi Bojadła, gm. loco, powiat zielonogórski.

Historia

Pierwotna budowla barokowa na miejscu wcześniejszego założenia, powstała dla Adama von Kottwitz w 1707 r., uległa pożarowi w 1731 r. Na jej miejscu Henryk Dawid von Kottwitz wybudował pałac wraz z kordegardami w 1735 r.^[1]

Właścicielami pałacu była hrabiowska rodzina von Kottwitz (linia z Konotopu), gen. armii von Scheffer-Boyadel, obecnie Arkadiusz Michoński. Od 2014 r. w pałacu działa Fundacja Pałac Bojadła, której celem jest propagowanie zabytków rezydencjonalnych Środkowego Nadodrza oraz wspieranie ich właścicieli w udostępnianiu (wirtualnym i realnym)^[2]. Fundacja jest laureatem wielu nagród m.in. wyróżnienia NID za udział w Europejskich Dniach Dziedzictwa 2016 za przygotowanie wystawy Rezydencje Środkowego Nadodrza i ich słynni mieszkańcy^[3].

Opis

Budynek trójskrzydłowy, dwukondygnacyjny, pokryty dachami dwu i trój-spadowymi; wysokiej klasy dekoracją rokokową fasady z trójkątnym tympanonem z inskrypcją fundacyjną Dawida Henryka von Kottwitz i datowaniem 1735. W latach 1760. fasada została pokryta dekoracją rokokową, jedną z najwcześniejszych na Śląsku. Jako autora należy wskazać Dominicusa Mercka, wybitnego sztukatora tego okresu, działającego na Śląsku m.in. w opactwie w Henrykowie (na podstawie ustaleń J. Gernata)^[4]. Wyposażenie pałacu częściowo zachowane: stolarka XVIII i XIX – wieczna, dwa kominki barokowe oraz dwa kominki historyzujące w sali balowej. Park przypałacowy nietypowo umieszczony po drugiej stronie drogi dojazdowej prowadzącej do pałacu i kościoła. Pierwotnie barokowy ogród z parterami kwiatowymi. XVIII-wieczny układ parku nadal czytelny^[5]. Nad oknem na pierwszym piętrze kartusz z herbami Davida Heinricha von Kottwitz (po lewej) i Barbary Elisabeth von Dyhrn/Dyherrn (po prawej). Zespół pałacowy – zachowany w całości – składa się z pałacu, dwóch budynków bramnych, tradycyjnie zwanych kordegardami z 1735 r., barokowego budynku rządcówki przebudowanego w stylu klasycystycznym na pocz. XIX w., danego budynku gorzelni, leśniczówki, dwóch budynków gospodarczych oraz barokowego domku ogrodnika. Układ znany z ryciny Friedricha Bernarda Wernera z ok. 1745 r. istnieje do dziś^[4].

• 

  Herb Davida Heinricha von Kottwitz

• 

  Herb Barbary Elisabeth von Kottwitz Dyhrn/Dyherrn

• 

  Park

Przypisy