Pałac w Turawie

Pałac w Turawie

nr rej. 194/56 z 12.04.1956
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Miejscowość	Turawa
Typ budynku	pałac
Ukończenie budowy	XVIII wiek
Położenie na mapie gminy Turawa Pałac w Turawie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Pałac w Turawie
Położenie na mapie województwa opolskiego Pałac w Turawie
Położenie na mapie powiatu opolskiego Pałac w Turawie
50°44′10,4″N 18°04′33,6″E/50,736222 18,076000

Pałac w Turawie – zabytkowy pałac, który znajduje się w Turawie^[1].

Historia

Pałac pochodzi z XVIII wieku, pierwszą budowlą tego typu w Turawie był zameczek myśliwski, który zbudowali książęta opolscy. Później właścicielką zamku była Katarzyna Kokorz von Kamenz, która sprzedała go rodowi Kochtitzki von Kochtitz w 1596 roku. Turawę od Kochtitzkich w 1629 roku nabył Jan Dombrowka z Jasieni. Kolejnym właścicielem był Jan von Blankovsky. W 1712 roku od Franciszka Blankovsky, dobra turawskie nabywa Martin Scholz von Loewenckron, który w 1730 roku rozpoczął budowę obecnego pałacu w Turawie według planów opolskiego architekta Adama Tentscherta. Budowa kolejnych skrzydeł pałacu była kontynuowana przez syna pierwszego właściciela, Józefa von Loewenkrona, który w 1751 roku zbudował kaplicę z wieżą zakończoną hełmem gontowym i z dzwonem. Kolejna rozbudowa miała miejsce w 1761 roku – zbudowano skrzydło od północy, oraz bramę wjazdową. W 1847 roku Karl hrabia von Garnier przeprowadza kolejną rozbudowę i remont nieco zaniedbanego już pałacu. W 1937 roku rodzina von Garnier przekazała pałac na sierociniec. Po II wojnie światowej, w 1949 roku, pałac oddano na siedzibę Domowi Dziecka w Turawie. Po pożarze budynku Urzędu Gminy do czasu budowy nowego budynku, w pałacu mieścił się Urząd Gminy Turawa. W latach 1964–1965 barokowy pałac z neorokokową dekoracją został przebudowany na potrzeby wychowanków Domu Dziecka. Do dziś zachowała się neorokokowa sala balowa ze złoconymi, rzeźbionymi, dębowymi drzwiami, neorenesansowy kredens, neorokokowe, marmurowe kominki, barokowe szafy biblioteczne, złocone dekoracje ścian, dekoracyjne piece kaflowe, stiuki w sali kredensowej.

Przypisy