Pałac w Wojanowie

Pałac w Wojanowie (Pałac Wojanów)

(niem.) Schloss Schildau

nr rej. 240 z 24.08.1950
Państwo	Polska
Miejscowość	Wojanów
Adres	Wojanów 9
Typ budynku	pałac
Kondygnacje	3
Ukończenie budowy	1667 r.
Ważniejsze przebudowy	1833 r.
Położenie na mapie gminy Mysłakowice Pałac w Wojanowie (Pałac Wojanów)
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Pałac w Wojanowie (Pałac Wojanów)
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Pałac w Wojanowie (Pałac Wojanów)
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego Pałac w Wojanowie (Pałac Wojanów)
50°52′32″N 15°48′50″E/50,875556 15,813889
Strona internetowa

Pałac od południowego wschodu

Pałac w Wojanowie – pałac w miejscowości Wojanów w województwie dolnośląskim. Usytuowany po południowej stronie drogi z Jeleniej Góry do Janowic Wielkich.

Historia

Dobra w Wojanowie w źródłach pisanych po raz pierwszy pojawiają się w XIII wieku. Miejscowość, jako lenno rycerskie, w 1281 roku należała do Eberharda von Schildau. Około połowy XIV w. jako właściciela dóbr dokumenty wymieniają Hansa von Zedlitza. W XVI w. część majątku przeszła pod władanie Schaffgotschów, a następnie von Zedlitz. Nickel von Zedlitz und Nimmersath buduje w latach 1603–1607 nowy renesansowy dwór^[1]. W trakcie wojny trzydziestoletniej w 1642 roku dwór spalili Szwedzi^[1]. Odbudowano go w 1667 roku, kiedy właścicielem był Christoph von Zedlitz^[1], w kolejnych latach obiekt zmieniał często właścicieli. W 1754 r. Wojanów nabył kupiec Daniel von Buchs, zlecił barokową przebudowę pałacu^[1]. Dobra wojanowskie w 1817 roku przejął Karl Sigismund von Rothkirch, a po nim Karl Albrecht Ike, który w latach 1832–1833 zmodernizował pałac i założył park krajobrazowy. Obiekt przebudowano w duchu klasycystycznej odmiany neogotyku. Autorem projektu był architekt z kręgu Karla Friedricha Schinkla^[1]. W roku 1839 księżna Luiza Niderlandzka otrzymała od swojego ojca, króla Prus Fryderyka Wilhelma III, majątek w Wojanowie. Zadecydowano wówczas o przebudowie, która przystosowała rezydencję do nowej funkcji, rzekomo według jednej z dwóch koncepcji autorstwa: Friedricha Augusta Stülera lub Hermanna Wentzla. W latach 30. i 40. XIX w. przekształcono park według planów Petera Josepha Lenne^[1]. Włości należały do rodziny królewskiej do 1908 roku, kiedy zostały sprzedane przez ostatnią spadkobierczynię Marię zu Wied. Do 1945 roku pałac należał kolejno do: Carla Kriegowa, konsula Effenberga oraz wydawcy gazet Kammera. W trakcie II wojny światowej w pałacu urządzono obóz pracy dla robotników przymusowych. Po 1945 roku w pałacu i folwarku znajdował się PGR^[1]. Obecnie pałac jest własnością prywatną, mieści się w nim kompleks hotelowo-konferencyjny^[1].

Opis obiektu

Pałac posadowiony na wysokim cokole, przechodzącym w taras po stronie południowej. 3-kondygnacyjny z mezzaninem na planie zbliżonym do kwadratu z okrągłymi alkierzowymi wieżami, nakryty stromym dachem namiotowym^[1]. W elewacji ogrodowej rozległy taras z bocznymi schodami, skrajne naroża flankowane przez oranżerie^[1]. W elewacji frontowej zachował się dwudzielny portal zwieńczony fryzami, na których umieszczono szesnaście tarcz herbowych. Fryz lewy (od lewej): von Zedlitz, von Runge, von Seidlitz, von Schwertau, von Stosch, von Lohenstein, (?), von Schlichting. Fryz prawy (od lewej): von Zedlitz, von Nimpsch, von Zedlitz, von Rötteln, von Schaffgotsch, von Hochberg. W elewacji również obramienia okien w dolnej kondygnacji oraz wewnętrzny portal prowadzący do piwnicy^[1]. Korpus boniowany zwieńczony krenelażem^[1]. Wnętrze 2-traktowe i 3-dzielne^[1]. Znaczna część wyposażenia XIX w. pałacu uległa zniszczeniu w przeciągu lat powojennych i pożaru w 2002 r. Szczęśliwie zachowała się sala balowa z polichromią oraz ornamentalne malowidła sklepień z jednej z górnych kondygnacji wież^[1].

Galeria

• 

  Pałac od południowego wschodu

• 

  Pałac od południa

• 

  Pałac od południa

• 

  Fryzy z herbami^[2]

• 

  Fontanna przy pałacu, w tle folwark

• 

  Portal

• 

  Zabudowania folwarku

• 

  Miniatura pałacu w Parku Miniatur Zabytków w Kowarach

Przypisy

Bibliografia

• Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, ISBN 978-83-89102-63-8.
• Wojciech Kapałczyński, Piotr Napierała: Zamki, pałace i dwory Kotliny Jeleniogórskiej. Wrocław: Fundacja Doliny Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej, 2005, s. 133-136. ISBN 83-92292-21-9.
• Zabytki sztuki w Polsce : Śląsk. Warszawa: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, 2006., 2005, s. 941. ISBN 83-92290-61-5.Sprawdź autora:1.

Linki zewnętrzne

• Archiwalne widoki pałacu w bibliotece Polona