Pałac w Zatoniu
nr rej. 1787 z 16.03.1965 | |
Pałac w okresie swej świetności | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | Zielona Góra (Zatonie) |
Ukończenie budowy | 1689 |
Ważniejsze przebudowy | 1842–1843 |
Zniszczono | 1945 |
Pierwszy właściciel | Balthazar von Unruh |
Kolejni właściciele | |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
51°52′N 15°34′E/51,866667 15,566667 |
Pałac w Zatoniu – pałac w dawnej wsi Zatonie, od 1 stycznia 2015 dzielnicy Zielonej Góry.
Historia
Pałac został wybudowany w 1689 r. przez ówczesnego właściciela dóbr zatońskich Balthazara von Unruh w formie barokowego dworu. W latach 1842-1843 pałac został przebudowany w formie klasycystycznej[1]. Podwyższono wtedy pałac o jedno piętro i dobudowano nową część[2]. Według najnowszych ustaleń autorem projektu przebudowy dworu był W. Gurlt, książęcy urzędnik ds. budowlanych z Otynia[3]. W tym samym czasie zaczęto także przekształcać park wokół pałacu, prawdopodobnie według projektu Piotra Lenné[4]. Prace te zleciła księżna żagańska Dorota de Talleyrand-Périgord, która przeprowadziła się tu w latach czterdziestych XIX w. To na czas pobytu księżnej przypada najlepszy okres w historii pałacu.
W 1841 r. Zatonie odwiedził król Prus Fryderyk Wilhelm IV wraz z małżonką[5].
Po śmierci księżnej Doroty w 1862 roku właścicielem pałacu został jej młodszy syn, Aleksander Edmund markiz de Talleyrand-Périgord. Z jego inicjatywy na początku lat siedemdziesiątych XIX w. pałac wraz z przyległą oranżerią zostały przebudowane według projektu A. Jaekela[6].
W 1879 r. pałac zakupił Rudolf Friedenthal, po którego śmierci obiekt przejęła jego córka Renata von Lancken-Wakenitz.
Spalony przez wojska radzieckie w roku 1945 nie został odbudowany[7].
W 2018 roku zabezpieczono ruiny pałacu oraz udostępniono je zwiedzającym. Rewitalizacja parku odbyła się w ramach projektu „Zachowanie i wykorzystanie historycznych krajobrazów parkowych w Branitz i Zatoniu" i kosztowała blisko 17 milionów złotych[8].
Architektura
Dwupiętrowy pałac wybudowany na planie prostokąta, kryty płaskim dachem z attyką z centralnie umieszczonym kartuszem z inicjałami RF (Rudolf Friedenthal) i prawdopodobnie jego herbem[9] przedstawiającym róże i czterema wazonami, które ozdabiają naroża.
Galeria
Przypisy
- ↑ A. Duncker, Die ländlischen Grundbesitzer in der Preussischen Monarchie, Bd. 3, Berlin 1860
- ↑ Wyborcza.pl, zielonagora.wyborcza.pl [dostęp 2020-03-09] .
- ↑ K. Adamek-Pujszo, Działalność kulturotwórcza książąt żagańskich Bironów (1786-1862), cz. 2, Zielona Góra 2007, s. 34
- ↑ R. Weber, Schlesische Schlösser, Bd. 2, Dresden – Breslau 1910, s. 15
- ↑ Aus der Chronik der Herzogin von Dino, M. Radziwill (Hrsg.), Berlin (o.J.), s. 99.
- ↑ K. Adamek-Pujszo, op.cit., s. 42.
- ↑ Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków - Zatonie - Pałac, www.lwkz.pl [dostęp 2020-01-13] (pol.).
- ↑ Ruiny Pałacu w Zatoniu oficjalnie otwarte! [dostęp 2018-11-12] (pol.).
- ↑ Włości księżnej de Talleyrand-Périgord. Pałac w Zatoniu
Bibliografia
- dr Barbara Bielinis-Kopeć (red.): Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego, Zielona Góra 2008.
Linki zewnętrzne
- Portal informacyjny miejscowości Zatonie
- Dzieje rezydencji w Zatoniu. republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-10-30)].
- Panorama sferyczna pałacu w Zatoniu
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Lubusz Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.18 N
- S: 51.33 N
- W: 14.40 E
- E: 16.60 E
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Symbol dworu do legendy mapy
Ruiny pałacu w Zatoniu
Coat of arms of Rosenbusch zu Notzing
Autor: OpenStreetMap contributors, Licencja: ODbL
OpenStreetMap location map of Zielona Góra, Poland
- top = 52.0474
- bottom = 51.8078
- left = 15.3877
- right = 15.6734
Pałac w Zatoniu (woj. lubuskie) w czasach swojej świetności