Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Drohobyczu
Liceum Ogólnokształcące | |
Gmach byłego gimnazjum w Drohobyczu | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres | ul. Zielona 34 |
Data założenia | 1858 |
Patron | |
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
49°21′16″N 23°30′04″E/49,354444 23,501111 |
Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Drohobyczu – polska szkoła z siedzibą w Drohobyczu w okresie II Rzeczypospolitej, od 1938 o statusie gimnazjum i liceum ogólnokształcącego.
Historia
Szkoła została założona w 1858 w okresie zaboru austriackiego (założone przez miasto nosiło nazwę Gimnazjum Komunalne)[1]. W pierwszym okresie gimnazjum było o charakterze humanistycznym, od 1866 w typie matematyczno-przyrodniczym, a od 1878 ponownie było prowadzone w typie humanistycznym[1]. Przed 1918 pojawiały się następujące nazwy drohobyckiego gimnazjum:
- C. K. Realne Gimnazjum Realne im. Franciszka Józefa w Drohobyczu
- C. K. Wyższe Gimnazjum Realne im. Franciszka Józefa w Drohobyczu
- C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu
- C. K. Wyższe Gimnazjum w Drohobyczu
Gmach nowego gimnazjum w Drohobyczu, które znajdowało się przy ulicy Zielonej, został zbudowany podług planu, wypracowanego przez inżyniera miejskiego p. Jelonka, zatwierdzonego przez rząd. Uroczyste otwarcie nowego gmachu gimnazjalnego w Drohobyczu miało odbyć się 6 października 1896 w obecności namiestnika ks. Sanguszki, marszałka krajowego hr. Badeniego. Na koszty przyjęcia preliminowała rada miejska 1800 złr.[2] Rano 9 października 1896 namiestnik udał się do Drohobycza na uroczystość otwarcia i poświęcenia nowego budynku szkolnego dla gimnazjum[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i nastaniu II Rzeczypospolitej w 1919 szkole o charakterze państwowego gimnazjum nadano imię Króla Władysława Jagiełły[1]. W 1920 przyjęto model gimnazjum bifurkacyjnego z rozgałęzieniem począwszy od IV klasy na oddział humanistyczny oraz matematyczno-przyrodniczy[1]. W 1926 Gimnazjum mieścił się przy ulicy Zielonej 34[1]. Wówczas w Gimnazjum było osiem klas z osiemnastoma oddziałami, w których uczyło się łącznie 593 uczniów wyłącznie płci męskiej[1].
Zarządzeniem Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Wojciecha Świętosławskiego z 23 lutego 1937 „Państwowe Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Drohobyczu” zostało przekształcone w „Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Drohobyczu” (państwową szkołę średnią ogólnokształcącą, złożoną z czteroletniego gimnazjum i dwuletniego liceum), a po wejściu w życie tzw. reformy jędrzejewiczowskiej szkoła miała charakter męski, a wydział liceum ogólnokształcącego był prowadzony w typie humanistycznym i matematyczno-fizycznym[4].
Dyrektorzy
- Mateusz Kurowski (?–1872[5])
- Jan Kerekjarto (1874-1878)[6]
- Wojciech Biesiadzki (1879-)[7]
- Józef Sękiewicz (1895—1897)
- Franciszek Majchrowicz (1897-1902)[8][9]
- Kazimierz Eliasz (tymcz. kier. do 19 IX 1903)[10]
- Jan Staromiejski (kier. od 19 IX 1902)[11]
- Jan Matłachowski (1926)[1]
- Tadeusz Kaniowski (-1939)[12]
Nauczyciele
- Walerian Czykiel
- Bolesław Keim
- Antoni Kwiatkowski
- Helena Michnik
- Bruno Schulz (rysunek, matematyka)
- Wincenty Stroka
- Mieczysław Sygnarski
- Bronisław Trzaskowski
- Franciszek Zych
Uczniowie i absolwenci
- Absolwenci
W nawiasach podano lata ukończenia szkoły zakończone uzyskaniem matury.
- Karol Bachman (wówczas jako Chaim Bachman) – lekarz, oficer (1912)
- Andrzej Chciuk – pisarz (1938)
- Władysław Chciuk – oficer (1934)
- Roman Gąsiorowski – urzędnik (1916)
- Otokar Jawrower – muzyk, przemysłowiec, poeta (1915)
- Szymon Korpak – duchowny rzymskokatolicki (1900)
- Juliusz Kozolubski – podpułkownik Wojska Polskiego i inspektor Policji Państwowej (1916)
- Stanisław Maczek – generał broni Wojska Polskiego (1910)
- Rudolf Ryba – oficer (1931)
- Bruno Schulz – pisarz, malarz (1910)
- Franciszek Uhrynowicz – podpułkownik Wojska Polskiego (1913)
- Tadeusz Żelechowski – oficer (1936)
- Kazimierz Żardecki – inżynier (1902)
- Uczniowie
- Stanisław Lurski – oficer
- Aleksander Medyński – nauczyciel, historyk
- Franciszek Osmakiewicz – oficer
- Władysław Polakowski – oficer
- Maksymilian Sznepf – oficer
- Alfred Schreyer – skrzypek, śpiewak
Gmach
Budowy gmachu gimnazjum przez gminę zakończono w 1896. 8 października 1896 odbyło się uroczyste poświęcenie budynku w obecność Jego Ekscelencji Namiestnika, ks. Eustachego Sanguszki, Prezydenta C. K. Rady szkolnej krajowej Michała Bobrzynskiego, radcy Namiestnictwa G. Mautnera, inspektora szkół średnich E. Dworskiego, radcy szkolnego ks. kan. A. Toronskiego i innych gości[13]. Zdaniem Mścisława Mściwujewskiego budynek wystawiono w 1896 według planu budowniczego miejskiego, Franciszka Jelonka, w celu przeniesienia tam szkoły średniej z gmachu przy ul. Mickiewicza, gdzie już jej było za ciasno[14]. Według rocznika Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim w 1896 Franciszek Jellonek pracował jako inżynier w magistracie w Drohobyczu[15].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 131.
- ↑ Uroczyste otwarcie. „Dziennik Krakowski”. 220, s. 5, 25 września 1896.
- ↑ Kronika. Namiestnik. „Kurjer Lwowski”. 281, s. 4, 9 października 1896.
- ↑ Państwowe licea i gimnazja w Okręgu Szkolnym Lwowskim. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 6, s. 261, 30 czerwca 1938.
- ↑ Sprawozdanie dyrektora C. K. Wyższego Gimnazyum w Brzeżanach za rok szkolny 1875. Lwów: 1875, s. 35.
- ↑ Mikołaj Sabat: Rys biograficzny ś.p. Jana Kerekjarty, długoletniego dyrektora gimnazyum stanisławowskiego. W: Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Stanisławowie za rok szkolny 1897/98. Stanisławów: 1898, s. 3-11.
- ↑ Władysław Kucharski: Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. W: Władysław Kucharski (red.): Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Lwów: 1928, s. 8.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu za rok szkolny 1898. Drohobycz: 1898, s. 43-44.
- ↑ Sprawozdanie C. K. Wyższego Gimnazyum w Drohobyczu za rok szkolny 1903. Drohobycz: 1903, s. 35.
- ↑ Sprawozdanie C. K. Wyższego Gimnazyum w Drohobyczu za rok szkolny 1903. Drohobycz: 1903, s. 63.
- ↑ Sprawozdanie C. K. Wyższego Gimnazyum w Drohobyczu za rok szkolny 1903. Drohobycz: 1903, s. 35, 63.
- ↑ Włodzimierz Bonusiak: Polityka ludnościowa i ekonomiczna ZSRR na okupowanych ziemiach polskich w latach 1939-1941 („Zachodnia Ukraina” i „Zachodnia Białoruś”). Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2006, s. 127. ISBN 978-83-7338-249-7.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu za rok szkolny 1897. Drohobycz, 1897, s. 95.
- ↑ Mścisław Mściwujewski: Królewskie Wolne Miasto Drohobycz. Lwów-Drohobycz: Drukarnia i litografia Piller-Neuanna, 1929, s. 29.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1896. Lwów, 1896, s. 301.
Linki zewnętrzne
- Sprawozdania szkolne gimnazjum w Drohobyczu zdigitalizowane i opublikowane w Podkarpackiej Bibliotece Cyfrowej
- Sprawozdanie szkolne gimnazjum za rok 1928/1929 zdigitalizowane i opublikowane w Śląskiej Bibliotece Cyfrowej
- Sprawozdania szkolne gimnazjum za lata od 1929 do 1932 zdigitalizowane i opublikowane w Śląskiej Bibliotece Cyfrowej
- Sprawozdanie szkolne gimnazjum za rok 1933/1934 zdigitalizowane i opublikowane w Śląskiej Bibliotece Cyfrowej
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Ukraine
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Львовской области с 17 июля 2020 года.
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Snubcube, Licencja: CC BY-SA 3.0
Senyal de nens a l'escola (from File:Nens_escola.png)
Autor: Сарапулов, Licencja: CC BY-SA 4.0
To jest zdjęcie miejsca lub budynku wpisanego do Państwowego Rejestru Zabytków Nieruchomych Ukrainy pod numerem: 46-106-1036