Pablo Aimar
.jpg) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 3 listopada 1979 Río Cuarto | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 170 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | pomocnik | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | Argentyna U-17 (selekcjoner) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pablo César Aimar Giordano (ur. 3 listopada 1979 w Río Cuarto) – argentyński piłkarz grający na pozycji ofensywnego pomocnika.
Od 2007 roku posiada również obywatelstwo hiszpańskie.
Życiorys
Pablo César Aimar Giordano urodził się w Rio Cuarto jako syn Esteli i Ricardo, ma młodszego brata Andrésa, który również jest piłkarzem i siostrę Laurę.
River Plate
Mając 15 lat, za namową kolegów z podwórkowej drużyny wyjechał do Buenos Aires i zgłosił się do River Plate, klubu, któremu kibicował od dziecka.
W pierwszym zespole River Plate zadebiutował już 11 sierpnia 1996 roku w przegranym 0:1 meczu z Colón de Santa Fe, ale regularnie występować zaczął dopiero na początku 1998. 20 lutego tego roku, w meczu z Rosario Central, zdobył pierwszego gola w zawodowej karierze. Z Javierem Saviolą i Juanem Pablo Ángelem tworzył ofensywny tercet zwany przez dziennikarzy Trzema Muszkieterami.
Wiosną 2000 roku o Aimara zaczęły się starać czołowe kluby europejskie, najpierw Chelsea FC, później także Inter Mediolan, S.S. Lazio, ACF Fiorentina i AC Parma. W lipcu do grona klubów chcących kupić Aimara dołączył FC Barcelona. Wszystkie oferty zostały odrzucone, David Pintado, prezes River Plate, żądał kwoty 25 milionów funtów.
Valencia
Żądania finansowe argentyńskiego klubu zostały ograniczone w roku 2001. Skorzystała z tego Valencia CF, płacąc za Aimara, mającego już na koncie wyróżnienie dla najlepszego piłkarza Argentyny 2000 roku, 13,5 miliona funtów.
Miał zadebiutować w meczu z ligowym z Numancią, ale nie mógł wystąpić ze względu na zawieszenie za nadmiar żółtych kartek jeszcze z ligi argentyńskiej. Jego debiut przypadł więc na mecz Ligi Mistrzów z Manchesterem United. Po końcowym gwizdku mówił: „Nie było źle, ale muszę złapać rytm gry obowiązujący w Hiszpanii”[1]. Po spotkaniu z Manchesterem Aimara komplementował m.in. Johan Cruijff, mówiąc: „To zawodnik kompletny [...] Sądzę, że zrewolucjonizuje europejski futbol”[2].
Następnym meczem Aimara był jego debiut w Primera División – w meczu z UD Las Palmas zdobył gola z rzut wolnego. W sezonie 2001/2002 wygrał z Valencią ligę hiszpańską, strzelając 4 gole w 33 meczach. Jeszcze bardziej udany był sezon 2003/2004, w którym jego klub nie tylko wygrał Primera División, ale też zdobył Puchar UEFA i Superpuchar Europy.
Saragossa
Latem 2006 roku Aimar za 12 milionów euro odszedł do Realu Saragossa. W barwach nowej drużyny zadebiutował w przegranym 2:3 wyjazdowym meczu z Deportivo La Coruña 27 sierpnia 2006 roku. Dla klubu z Aragonii rozegrał 57 meczów, w których strzelił 5 goli.
Benfica
17 lipca 2008 roku za 6,5 miliona euro trafił do SL Benfica. Aimar z portugalskim klubem podpisał 4-letni kontrakt. Przez pierwsze pół roku nie mógł regularnie grać przez liczne kontuzje, potem jednak stał się podstawowym zawodnikiem swojego zespołu. W kolejnym sezonie wraz z Javierem Saviolą stanowił o sile ofensywy drużyny z Lizbony. W sezonie 2010/2011 rozegrał rekordowe w swojej karierze 46 meczów.
6 lipca 2013 roku ogłosił, że odchodzi z Benfiki i dziękuje klubowi za „wspaniałe pięć lat”.
Johor Darul Takzim
14 września 2013 roku został nowym piłkarzem Johor Darul Takzim[3]. Z malezyjskim klubem pomocnik podpisał roczną umowę.
W nowym zespole Argentyńczyk zadebiutował sześć miesięcy po podpisaniu umowy, w wygranym 2-0 meczu z Perak FA.
Aimar odszedł z malezyjskiego klubu 21 kwietnia 2014 roku. Powodem rozstania były problemy zdrowotne zawodnika[4].
Kariera reprezentacyjna
W 1995 José Néstor Pekerman powołał Aimara do składu reprezentacji Argentyny U-17 na mistrzostwa świata w tej kategorii wiekowej odbywające się w Ekwadorze. Dwa lata później znalazł się w składzie na MŚ U-20 w Chile. Tam zdobył cztery gole, pomagając swojej drużynie w zdobyciu złotego medalu i został wybrany do jedenastki najlepszych graczy turnieju. W kolejnych MŚ U-20, rozrywanych w Malezji, Argentyna – znów z Aimarem w składzie – zdobyła brązowy medal.
W dorosłej reprezentacji Argentyny zadebiutował 9 czerwca 1999 roku w zremisowanym 2:2 spotkaniu z Meksykiem. W tym samym roku jako rezerwowy pojechał na Copa América.
W ciągu swojej całej reprezentacyjnej kariery rozegrał 52 mecze, w których zdobył 8 goli.
Sukcesy
Klubowe
- Mistrzostwo Argentyny: 1997 (Torneo Apertura), 1998 (Torneo Apertura), 2000 (Torneo Clausura)
- Mistrzostwo Hiszpanii: 2002, 2004 (Valencia CF)
- Puchar UEFA: 2004 (Valencia CF)
- Superpuchar Europy: 2004 (Valencia CF)
Reprezentacyjne
- Mistrzostwo Świata U-20: 1997
Przypisy
- ↑ „Piłka Nożna plus” nr 4 (184) 2001.
- ↑ Ibidem.
- ↑ Oficjalnie: Aimar w Malezji. transfery.info, 2013-09-14. [dostęp 2013-09-16].
- ↑ Troppi infortuni: club malese scarica Pablo Aimar (wł.). Sky Sport, 2014-04-21. [dostęp 2014-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
Bibliografia
- Pablo Aimar w bazie National Football Teams (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.