Paciorkowiec kałowy

Paciorkowiec kałowy
Systematyka
Domena	bakterie
Typ	Firmicutes
Klasa	Bacilli
Rząd	Lactobacillales
Rodzina	Enterococcaceae
Rodzaj	Enterococcus
Gatunek	Paciorkowiec kałowy
Nazwa systematyczna
Enterococcus faecali

Paciorkowiec kałowy (łac. Enterococcus faecalis) – bakteria gram dodatnia^[1] należąca do enterokoków, dawniej klasyfikowana do paciorkowców grupy D (Streptococcus faecalis, według serotypowania Lancefield), występuje w przewodzie pokarmowym człowieka i innych ssaków^[2]. E. faecalis może powodować zagrażające życiu zakażenia u ludzi, zwłaszcza w środowiskach szpitalnych, w których występuje naturalnie wysoki poziom oporności na antybiotyki. Bakteria ta często występuje w zębach leczonych kanałowo i to miejsce może być pierwotnym źródłem zakażenia^[1].

Fizjologia

E. faecalis to nieruchliwy mikroorganizm należący do fakultatywnych beztlenowców. Fermentuje glukozę bez produkcji gazów. Może przeprowadzać α, β i γ hemolizę.

Patogeneza

E. faecalis może powodować zapalenie wsierdzia, zakażenia układu moczowego, prostaty i najądrzy. Również zakażenia układu nerwowego, ale te są mniej rozpowszechnione^[3].

Leczenie

Lekiem z wyboru w zakażeniach miejscowych jest ampicylina, dla szczepów β-laktazo(+) (takie w Polsce praktycznie nie występują) możemy zastosować penicylinę z inhibitorem^[4].

W zakażeniach układu moczowego skuteczna jest nitrofurantoina^[4].

W zakażeniach uogólnionych ampicylinę powinno kojarzyć się z aminoglikozydami. Coraz częściej pojawiają się szczepy HLAR, które są oporne na wysokie stężenia aminoglikozydów, wtedy można podać wankomycynę, jednak coraz częściej pojawia się oporność wśród tych bakterii również i na ten antybiotyk (szczepy VRE)^[5]. Na enterokoki oporne na wankomycynę stosuje się linezolid.

E. faecalis posiada naturalną oporność na cefalosporyny, klindamycynę, ko-trimoksazol, oraz streptograminy.

Zobacz też

• Enterococcus faecium

Przypisy