Paco de Lucía

Paco de Lucía
Ilustracja
Paco de Lucía, 2007
Imię i nazwiskoFrancisco Sánchez Gómez
Data i miejsce urodzenia21 grudnia 1947
Algeciras
Data i miejsce śmierci25 lutego 2014
Cancún
Instrumentygitara
Gatunkiflamenco, jazz
PowiązaniaAl Di Meola, John McLaughlin
Strona internetowa

Paco de Lucía, właśc. Francisco Sánchez Gómez[1] (ur. 21 grudnia 1947 w Algeciras[1], zm. 25 lutego 2014 w Cancún[2][3]) – hiszpański gitarzysta flamenco. Na cześć swojej matki Lucíi Gómez występował pod scenicznym pseudonimem Paco de Lucía[1].

Życiorys

Pierwszymi nauczycielami gitarzysty byli jego ojciec Antonio Sanchez i starszy brat Ramon de Algeciras. Jego bratem jest wokalista Pepe de Lucía.

De Lucia w wieku 5 lat otrzymał od ojca swoją pierwszą gitarę i rozpoczął naukę gry flamenco (1952–1958). Do jego nauczycieli można zaliczyć wielu wybitnych gitarzystów, m.in. Nino Ricardo, Miguela Borrull, Mario Escudero czy Sabicasa. W 1958 debiutował publicznym występem w Radio Algeciras. Rok później otrzymał nagrodę specjalną w konkursie Festival Concurso Internacional Flamenco de Jerez de la Frontera. W 1963 wyruszył w pierwszą zagraniczną podróż jako gitarzysta z grupą akompaniujących mu tancerzy Josè Greco, z którymi koncertował przez 3 sezony. W tym czasie w Nowym Jorku poznał sławnych gitarzystów Nino Ricardo oraz Sabicasa, który zachęcił go do określenia i podążania własnym stylem flamenco. Rozważając podjęcie dalszej nauki u boku Nino Ricardo, przeniósł się w 1964 wraz z rodziną do Madrytu i już rok później nagrał z nim 2 albumy (oraz 3 nagrania z bratem Ramonem de Algeciras). W 1967 dołączył do Festival Flamenco Gitano, corocznej trasy koncertowej flamenco.

De Lucía z hiszpańskim piosenkarzem flamenco Juanem el de la Varą (1972)

W tym samym czasie nagrał swój pierwszy solowy album La fabulosa guitarra de Paco de Lucia, w którym można zauważyć wpływ Nino Ricardo, Sabicasa i Mario Escudero. Chcąc zerwać z narzucanym mu stylem, w 1969 nagrał Fantasia Flamenca, gdzie po raz pierwszy zdefiniował swój własny styl, który w pewnych motywach odbiega od przyjętych tradycji i reguł muzyki flamenco. Dla Paco de Lucii rozpoczął się najlepszy okres w karierze, jego niepowtarzalny styl uwydatniał się coraz bardziej w El Duende Flamenco (1972), Fuente y Caudal (1973) oraz Almoraima (1976). Nagrał także singel Entre dos Aguas, który przyniósł mu ogromną sławę.

W latach 1969–1979 nagrał dziewięć albumów ze słynnym później śpiewakiem flamenco Camaronem de la Isla, w którego wylansowaniu Paco miał znaczny udział.

Al Di Meola, John McLaughlin i Paco de Lucía (lata 80.)

Od 1977 koncertował i nagrał dwa albumy z Alem Di Meolą, Johnem McLaughlinem i Larrym Coryellem. W tym samym roku ożenił się z Casildą Varela, z którą ma troje dzieci. Kontakt z jazzem wpłynął na jego grę, gitarzysta poszukiwał nowych brzmień wzbogacając tym samym ubogi styl flamenco. 5 grudnia 1980 doszło do głośnego koncertu w piątkowy wieczór w San Francisco. John McLaughlin, Al Di Meola i Paco de Lucia zagrali przed 10-tysięczną publicznością i od tej pory ich nazwiska obiegły cały świat. Album Friday Night in San Francisco (1981) odniósł ogromny sukces i dotychczas sprzedany został w 1,5 mln egzemplarzy. Współpraca tria została ostatecznie ukoronowana trzema albumami: Friday Night in San Francisco (1981), Castro Marin (1981) i Passion, Grace and Fire (1983). Paco de Lucia nagrał także muzykę do filmów takich jak Carmen Carlosa Saury, La Sabina i Los Tarantos José Luisa Borau, prezentowaną w teatrze de la Zarzuela w 1986. W 1981 założył sekstet z Pardo, Benevent, Dantas, de Algeciras i Pepe de Lucia. Utrzymywał również kontakt z Chickiem Coreą, co stanowiło początek owocnej współpracy obu muzyków.

Do rytmów czystego flamenco powrócił niespodziewanie w spektakularnym albumie Siroco (1987), jednak w 1990 wraz z sekstetem i pianistą Chicka Corei kontynuował styl pełen ekspresji. W 1991 nagrał z orkiestrą de Cadaques album Concierto de Aranjuez, a w 1993 z Paco de Lucia Sextett – Live in América. W 2004 de Lucia otrzymał nagrodę Księcia Asturii w dziedzinie sztuki, najważniejszą i najbardziej prestiżową nagrodę tego typu w Hiszpanii.

Paco de Lucía zmarł 25 lutego 2014 roku na atak serca[2].

Dyskografia

Filmografia

  • 2014: Paco de Lucía: la búsqueda (film dokumentalny, reż. Curro Sánchez)[4]

Przypisy

  1. ↑ a b c D. E. Pohren: Paco de Lucía and family: the master plan. Society of Spanish Studies, 1992, s. 55. ISBN 978-0-933224-62-9.
  2. ↑ a b John L Walters: Paco de Lucía obituary (ang.). theguardian.com, 2014-02-26. [dostęp 2014-02-27].
  3. ↑ Mark Elkington: Paco de Lucia: Guitarist whose virtuosity and fusions with other musical forms made him arguably flamenco's most influential artist (ang.). independent.co.uk, 2014-02-26. [dostęp 2014-02-27].
  4. ↑ Paco de Lucía: la búsqueda (2014) Full Cast & Crew (ang.). www.imdb.com. [dostęp 2015-09-06].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Paco de Lucía 4.jpg
Autor: Cornel Putan, Licencja: CC BY 2.0
Paco de Lucía at the PLAI Festival in Timişoara, September 2007.
Juan el de la Vara con Paco de Lucía.jpg
Autor: Cachava, Licencja: CC0
Juan el de la Vara & Paco de lucía
Tres GUITARRISTAS (así, con mayúsculas).jpg
Autor: Stoned59, Licencja: CC BY 2.0

Photographer: F. Antolín Hernandez Para Nunca Jamás <a href="https://www.flickr.com/photos/mundofinito/">flickr.com/photos/mundofinito/</a> John McLaughlin, Al Di Meola, and Paco de Lucía Recuerda: lo importante es transmitir sentimientos.

Al Di Meola,John Mclaughlin y Paco de Lucía (de izquierda a derecha) dieron uno de sus primeros conciertos juntos en Barcelona en la década de los 80. Los dos primeros son unos virtuosos de la guitarra, su técnica es impecable, pero fríos como el hielo, nada que ver con la pasión y el sentimiento de Paco de Lucía. Camara: Olympus OM2

Objetivo: OM 135mm 2.8