Paisjusz (Czerkawski)
| Biskup chełmski | |
| Kraj działania | I Rzeczpospolita |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1633 Jabłeczna |
| Biskup chełmski | |
| Okres sprawowania | 1621–1633 |
| Przełożony monasteru św. Onufrego w Jabłecznej | |
| Okres sprawowania | 1621–1633 |
| Wyznanie | prawosławne |
| Kościół | Patriarchat Konstantynopolitański |
| Inkardynacja | Metropolia kijowska |
| Śluby zakonne | przed 1621 |
| Chirotonia biskupia | 1621 |
| Data konsekracji | 1621 |
|---|---|
| Miejscowość | Żywotów |
| Konsekrator | Teofan III |
Paisjusz, nazwisko świeckie Czerkawski lub Czerchawski (zm. 1633) – prawosławny biskup chełmski.
Życiorys
Przed 1621 Paisjusz pełnił funkcję przełożonego monasteru św. Mikołaja w Mielcach z godnością igumena[1]. Chirotonię biskupią przyjął na początku 1621 w Żywotowie[2] z rąk patriarchy jerozolimskiego Teofana III w czasie jego kilkumiesięcznego pobytu w Rzeczypospolitej, którego celem było odtworzenie prawosławnej hierarchii i niedopuszczenie do przyjęcia przez całą prawosławną społeczność kraju postanowień unii brzeskiej[1]. Paisjusz nigdy nie objął de facto swoich obowiązków, gdyż eparchia chełmska formalnie przestała istnieć w 1596, gdy jej zwierzchnik Dionizy (Zbirujski) podpisał akt unii brzeskiej[3]. Paisjusz usiłował zapobiec szerzeniu się unii na ziemi chełmskiej i lubelskiej; razem z lubelskim bractwem prawosławnym i prawosławnym metropolitą kijowskim Hiobem występował w trybunale lubelskim, broniąc praw prawosławnych do miejscowej cerkwi Przemienienia Pańskiego[4]. Przebywał na stałe w głównym ośrodku dyzunitów w regionie – w monasterze św. Onufrego w Jabłecznej, pełniąc równocześnie obowiązki jego przełożonego, do śmierci w 1633[3].
Przypisy
- ↑ a b Antoni Mironowicz, Prawosławie i unia za panowania Jana Kazimierza, Białystok: Orthdruk, 1997, s. 34, ISBN 83-85368-31-0, OCLC 177364755.
- ↑ A. Mironowicz, Metropolia kijowska w strukturze patriarchatu konstantynopolitańskiego (988–1685) [w:] red. A. Mironowicz, U. Pawluczuk, P. Chomik, Autokefalie Kościoła prawosławnego w Polsce, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2006, ISBN 978-83-7431-062-8, s. 57
- ↑ a b ks. S. Żeleźniakowicz: Istorija Jabłoczinskogo Swiato-Onufrijewskogo Monastyria. T. I. Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2006, s. 131. ISBN 978-83-60311-03-5.
- ↑ G. Kuprianowicz, M. Roszczenko: Cerkiew prawosławna Przemienienia Pańskiego w Lublinie. Lublin: Prawosławna Diecezja Lubelsko-Chełmska, 1993, s. 14. ISBN 83-901221-1-1.