Pak Hŏn Yŏng

Pak Hŏn Yŏng
Ilustracja
Pak Hŏn Yŏng
Data i miejsce urodzenia

1900
Sinyang-myeon (powiat Yesan)

Data śmierci

18 grudnia 1955 lub grudzień 1956

Wicepremier Korei Północnej
Okres

od 9 września 1948
do 3 sierpnia 1953

Przynależność polityczna

Partia Pracy Korei

Minister spraw zagranicznych Korei Północnej
Okres

od 9 września 1948
do 3 sierpnia 1953

Przynależność polityczna

Partia Pracy Korei

Następca

Nam Il

Sekretarz generalny Partii Pracy Korei Południowej
Okres

od 23 listopada 1946
do 30 czerwca 1949

Poprzednik

utworzono partię

Następca

zjednoczenie partii z Partią Pracy Korei Północnej w Partię Pracy Korei

Pak Hŏn Yŏng
Nazwa koreańska
Hangul

박헌영

Hancha

朴憲永

Transkrypcja poprawiona

Bak Heon-yeong

Transkrypcja MCR

Pak Hŏn Yŏng

Pak Hŏn Yŏng, również Pak Hon Yong lub Bak Heon-yeong (ur. 1900, data śmierci nieznana, prawdopodobnie 1956) – jeden z liderów koreańskiego ruchu komunistycznego podczas okupacji japońskiej w latach 19101945.

Dzieciństwo i młodość

Pak Hŏn Yŏng urodził się w rodzinie yangbanów (ród Yeonghae) w miejscowości Sinyang-myeon (powiat Yesan), w północnej części prowincji Cheungcheong. W roku 1919 ukończył szkołę średnią w Gyeongseong (dziś część Seulu, stolicy Korei Południowej).

Działalność polityczna

W 1921 podczas pobytu w Szanghaju został członkiem irkuckiej frakcji Komunistycznej Partii Korei. Był także sekretarzem Koreańskiej Ligi Młodzieży Komunistycznej. W styczniu 1922 pojechał do Moskwy, gdzie uczestniczył w spotkaniu należących do Kominternu komunistycznych organizacji z Azji Wschodniej.

W kwietniu 1922 roku został aresztowany. Japońskie władze okupacyjne oskarżyły go o organizowanie nielegalnej partii komunistycznej. Po dwóch latach został zwolniony i zaczął pracę jako dziennikarz w gazetach Chosun Ilbo oraz Dong-a Ilbo. Był jednym z założycieli tajnych struktur Komunistycznej Partii Korei, powstałych 25 kwietnia 1925 roku[1]. Od tej pory aż do końca II wojny światowej działał wyłącznie w podziemiu.

Kariera po zakończeniu II wojny światowej

Tuż po wyzwoleniu, w II połowie sierpnia 1945 roku, Koreańska Partia Komunistyczna wznowiła oficjalną działalność, po formalnym rozwiązaniu w roku 1928. Bak został jej sekretarzem. Oświadczył wówczas, że zgadza się z powojennymi ustaleniami mocarstw na konferencji moskiewskiej (grudzień 1945) i Korea wchodzi na drogę "demokratycznej rewolucji".

W grudniu 1946 rozpoczął budowanie struktur partii komunistycznej na terenie dzisiejszej Republiki Korei, w południowej części Półwyspu Koreańskiego. We wrześniu 1948, pozostając na stanowisku szefa południowokoreańskiej partii robotniczej, został wicepremierem i ministrem spraw zagranicznych Korei Północnej, która ogłosiła niepodległość 9 września 1948 roku.

Po połączeniu komunistycznych partii obu Korei, w kwietniu 1950 roku Pak został sekretarzem nowej Partii Pracy Korei.

Aresztowanie i śmierć

Pak Hŏn Yŏng został aresztowany 3 sierpnia 1953 roku w ramach czystki tzw. frakcji komunistów z Południa, której przeprowadzenie zarządził Kim Ir Sen. 15 grudnia 1955 roku oskarżono go o bycie "amerykańskim szpiegiem" i skazano na karę śmierci[2]. Nie wiadomo dokładnie, kiedy wyrok został wykonany. Według odtajnionych przez Rosjan dokumentów, Pak wciąż żył jeszcze latem 1956 roku. Radziecki ambasador w Korei Północnej, Wasilij Iwanow, odradzał Kim Ir Senowi wykonanie wyroku na Paku. Twierdził, że zabijając Paka, Kim zniechęci do siebie postępowców z Południa, którzy mogli być przydatni do przeprowadzenia siłowej rewolucji komunistycznej na terytorium Korei Południowej. Kim Ir Sen odrzucił jednak sugestie ambasadora, oskarżając Iwanowa o mieszanie się w wewnętrzne sprawy KRL-D.

Przypisy

  1. Formation of the Korean Workers' Party (ang.), GlobalSecurity.org, [dostęp: 19 listopada 2010].
  2. North Korean Purges (ang.), GlobalSecurity.org, [dostęp: 19 listopada 2010].

Media użyte na tej stronie