Pakt czterech

Pakt czterech – zaproponowany i przygotowany przez Benito Mussoliniego układ dotyczący współpracy pomiędzy Włochami, Francją, Niemcami i Wielką Brytanią[1]. Projekt paktu został przedstawiony w marcu 1933 roku[1]. Oficjalnym celem było utrzymanie pokoju, a preambuła powoływała się na pakt Ligi Narodów, traktat z Locarno i pakt Brianda-Kellogga. Porozumienie zawierało sześć artykułów, które dotyczyły m.in. współpracy wobec problemów międzynarodowych i kolonialnych oraz dawały państwom paktu prawo do decydowania o sprawach dotyczących innych krajów[1]. Pakt czterech podpisany w Rzymie 7 czerwca 1933 został ratyfikowany tylko przez Włochy (31 sierpnia 1933) oraz Wielką Brytanię (16 września 1933), dlatego też jego postanowienia nie weszły ostatecznie w życie[1].

Polska od początku potępiała proponowanie zapisy, gdyż uważała je za powrót do XIX-wiecznego koncertu mocarstw[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Wiesław Dobrzycki, Historia stosunków międzynarodowych, 1815-1945, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2003, s. 421-422, ISBN 83-7383-062-6.

Linki zewnętrzne