Palais des beaux-arts w Lille

Pałac Sztuk Pięknych w Lille Palais des Beaux-Arts de Lille
Palais des Beaux-Arts w Lille
Państwo	Francja
Miejscowość	Lille
Adres	Place de la République, 59000 Lille
Data założenia	1809
Zakres zbiorów	galeria sztuki
Powierzchnia ekspozycji	22 000 m²
Dyrektor	Bruno Girveau
Położenie na mapie Francji Pałac Sztuk Pięknych w Lille
50°37′49,271″N 3°03′46,462″E/50,630353 3,062906
Strona internetowa

Palais des Beaux-Arts w Lille (Pałac Sztuk Pięknych w Lille) – muzeum sztuki w Lille, jedno z największych i najstarszych muzeów we Francji, największe francuskie muzeum poza Paryżem.

Historia

Muzeum zostało utworzone z inicjatywy Napoleona Bonapartego na początku XIX wieku jako element kampanii popularyzującej sztukę. Dekret Jean-Antoine’a Chaptala z 1801 roku wskazał 15 miast francuskich (wśród nich Lille), którym miały być przekazane dzieła przejęte (skonfiskowane, zagrabione, zdobyte) z kościołów francuskich i ziem okupowanych w okresie rewolucji francuskiej.

Duży wpływ na rozwój muzeum w jego pierwszych latach mieli malarze Louis Joseph Watteau i François Watteau, znani jako „Watteau z Lille”: Louis Joseph Watteau po raz pierwszy zinwentaryzował w 1795 roku dzieła skonfiskowane w czasie rewolucji, a jego syn François był zastępcą kuratora muzeum w latach 1808–1823.

Muzeum zostało otwarte w 1809 roku i początkowo mieściło się w jednym ze skonfiskowanych kościołów (który nota bene został później przekształcony w ratusz). W 1866 roku wchłonęło znaczącą kolekcję Jean-Baptiste’a Wicara, zwaną „Muzeum Wicara”.

W 1885 roku rozpoczęto budowę obecnej siedziby muzeum. Projekt, autorstwa Edouarda Bérarda (1843–1912) i Fernanda Etienne-Charles’a Delmasa (1852–1933) z Paryża, utrzymany był w stylu belle époque. Budowa została zakończona w 1892 roku. Budynek znajduje się na Placu Republiki naprzeciwko budynku prefektury. Był remontowany w latach 1991–1997. W ramach tej przebudowy utworzono nową powierzchnię wystawienniczą (700 m²) w przyziemiu, przeznaczoną na ekspozycje czasowe, jak i pomieszczenia umożliwiające wystawienie kolekcji XIX-wiecznych rzeźb i makiet miast, których ogromną kolekcję muzeum posiada.

Ogólna powierzchnia muzeum to 22 000 m², druga co do wielkości wśród muzeów francuskich (po Luwrze). Specjalizuje się w rzeźbie, malarstwie, rysunku, ceramice, można w nim oglądać m.in. dzieła: Rafaela, Donatella, Antoona van Dycka, Jamesa Tissota, Jacoba Jordaensa, Rembrandta, Goi, El Greca, Jacques-Louis Davida, Jean-Baptiste’a Camille’a Corota, Gustave’a Courbeta, Henriego de Toulouse-Lautreka, Eugène’a Delacroix, Rubensa, Auguste’a Rodina, Camille Claudel czy Jeana Chardina.

Zbiory (niektóre dzieła)

Starożytność, średniowiecze i renesans

Rubens, Zdjęcie z krzyża

Carolus-Duran, Pocałunek

Amaury-Duval, Narodziny Wenus

Jan van den Hoecke, Opatrzność króla (1635)

• Dirk Bouts, Raj, ok. 1450
• Dirk Bouts, Piekło, ok. 1450
• Joos van Cleve, Madonna i śpiący Jezus, XVI w.
• Donatello, Uczta Heroda, ok. 1435
• Paolo Veronese, Wyobrażenie Raju

Malarstwo XVII-wieczne

• Peter Paul Rubens, Zdjęcie z krzyża, ok. 1617
• Antoon van Dyck, Ukrzyżowanie, ok. 1631
• Jan Antonisz van Ravesteyn, Portret kobiety, 1620
• Jacob Jordaens, Porwanie Europy, 1643

Malarstwo XVIII- i XIX-wieczne

• Carolus-Duran, Kobieta w czerni, 1859
• Carolus-Duran, Śpiący mężczyzna, 1861
• Carolus-Duran, Pocałunek, 1868
• Carolus-Duran, Kobieta z psem, 1870
• Amaury-Duval, Narodziny Wenus, 1862
• Liévin de Winne, Portret Emile’a Bretona, dowódcy Mobile Suit w Pas-de-Calais
• Gustave Courbet, Podwieczorek w Ornans, 1848–1849
• Eugène Delacroix, Medea, 1838
• Cyprian Godebski, Perswazja
• Francisco Goya, List albo Młode kobiety
• Francisco Goya, Czas i staruchy, ok. 1808–1812
• Édouard Manet, Portret Berthy Morisot z wachlarzem
• Odilon Redon, Portret artysty, ok. 1880
• Jean Restout, Wieczerza w Emmaus, 1735
• Georges Seurat, Krajobraz Grandcamp, 1885
• Vincent van Gogh, Krowy
• Claude Monet, Ruszyły lody (La débâcle), 1880

Malarstwo XX-wieczne

• Claude Monet, Poranek w Vetheuil, (1901)
• Claude Monet, Budynek Parlamentu w Londynie (Le Parlement de Londres), 1904
• Pablo Picasso, Olga au col de fourrure
• Ladislas Kijno, Portret,
• Fernand Léger, Motyl na kole

Rysunek

• Rafael, Studium „Alba Madonna”. Siedzący mężczyzna w koszuli z odkrytymi ramionami, ok. 1511

Kolekcja makiet

Makieta Ath

• Calais, Francja, 753 × 463 cm, skala 1:600 (1691)
• Charleroi, Belgia, 405 × 340 cm, skala 1:600 (1695)
• Ath, Belgia, 480 × 378 cm, skala 1:600 (1697)
• Ypres, Belgia, 944 × 548 cm, skala 1:600 (1698–1702)
• Bergues, Francja, 441 × 376 cm, skala 1:600 (1699)
• Tournai, Belgia, 654 × 580 cm, skala 1:600 (1701)
• Menen, Belgia, 542 × 372 cm, skala 1:600 (1702)
• Bouchain, Francja, 418 × 295 cm, skala 1:600 (1715)
• Lille, Francja, 440 × 400 cm, skala 1:600 (1740–1743)
• Aire-sur-la-Lys, Francja 590 × 467 cm, skala 1:600 (1743)
• Oudenaarde, Belgia, 548 × 416 cm, skala 1:600 (1747)
• Namur, Belgia, 776 × 650 cm, skala 1:600 (1747–1750)
• Maastricht, Holandia, 689 × 580 cm, skala 1:600 (1752)
• Gravelines, Francja, 460 × 373 cm, skala 1:600 (1756)
• Avesnes, Francja, 753 × 525 cm, skala 1:600 (1824–1826)

Kuratorzy i dyrektorzy Palais des Beaux-Arts

• Albert Châtelet
• Arnaud Brejon de Lavergnée
• Alain Tapié
• Bruno Girveau (obecny)

Wybrane wystawy czasowe

• Francisco Goya, 15 grudnia 1998 – 14 marca 1999
• Berthe Morisot, 10 marca – 9 czerwca 2002
• Carolus-Duran, 9 marca – 9 czerwca 2003
• Rubens, 6 marca – 14 czerwca 2004
• Philippe de Champaigne, 27 kwietnia – 15 sierpnia 2007
• Goya: Les Caprices (1799), 24 kwietnia – 28 lipca 2008

Bibliografia

• Alain Tapié, Marie-Françoise Bouttemy, Annie Castier, Dominique Delgrange: Le Palais des Beaux-Arts de Lille. ISBN 2-7118-5222-9. (fr.)
• Isabelle Warmoes: Les Plans en relief des places fortes du Nord: dans les collections du Palais des Beaux-Arts de Lille. ISBN 2-85056-838-4. (fr.)
• Catalogue des dessins italiens: Collection du Palais des Beaux-Arts de Lille. ISBN 2-7118-3392-5. (fr.)