Pancerniki typu South Dakota (1939)
 | Ten artykuł od 2019-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
- Dwa typy pancerników były nazwane od okrętów noszących nazwę USS "South Dakota". Aby zobaczyć typ jednostek, których budowa została anulowana przed wodowaniem zobacz Pancerniki typu South Dakota (1920).
_anchored_in_Hvalfj%c3%b6r%c3%b0ur%2c_Iceland%2c_on_24_June_1943_(NH_97265).jpg) USS "South Dakota" w fiordzie Hvalfjörður na Islandii, 24 czerwca 1943 roku | |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Stocznia | New York Shipbuilding Corporation |
| Wejście do służby | 1942 |
| Zbudowane okręty | 4 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | standardowa: 35 000 t |
| Długość | 210 m |
| Szerokość | 33 m |
| Zanurzenie | 11 m |
| Napęd | turbiny parowe o mocy 130 000 KM |
| Prędkość | 27 węzłów (50 km/h) |
| Załoga | 1793 oficerów i marynarzy (w momencie wejścia do służby) |
| Uzbrojenie | 9 dział kalibru 406 mm (3x3) |
| Wyposażenie lotnicze | 2 wodnosamoloty OS2U Kingfisher |
Pancerniki typu South Dakota – typ czterech szybkich pancerników zbudowanych przez United States Navy. Były drugim typem pancerników nazwanym po 40. stanie; pierwszy typ zaprojektowany w latach 20. został anulowany z powodu ustaleń traktatu waszyngtońskiego. Typ składał się z czterech okrętów: USS "South Dakota", "Indiana", "Massachusetts" i "Alabama".
Opis konstrukcji
Budowa pancerników typu South Dakota (drugiego typu o tej samej nazwie) zaczęła się krótko przed II wojną światową – prace rozpoczęto za pomocą funduszy z 1939. Okręty miały być krótsze i lepiej opancerzone w porównaniu do typu North Carolina, ale z takim samym głównym uzbrojeniem składającym się z dziewięciu dział kalibru 406 mm (16 cali) o lufach długości 45 kalibrów (układ dział 3 wieże po 3 działa – 3xIII). Ulepszono także wewnętrzny pancerz burtowy, który miał zabezpieczać najważniejsze części okrętów przed ogniem dział 406 mm, ulepszono także położenie wałów napędowych okrętu. Polepszono zabezpieczenia przeciwtorpedowe na burtach okrętu i zwiększono moc siłowni, aby mogły przy krótszym kadłubie osiągać tę samą prędkość 27 węzłów (50 km/h). W porównaniu do swoich siostrzanych okrętów, pancernik USS "South Dakota" (BB-57) miał dodatkowe pomieszczenia dla sztabu w razie wykorzystywania jako okręt flagowy oraz nie miał dwóch dwulufowych wież dział kalibru 127 mm.
Służba operacyjna
Okręty tego typu zostały ukończone pomiędzy marcem a sierpniem 1942, wzmacniając, uszczuploną atakiem na Pearl Harbor i pierwszą fazą wojny na Pacyfiku, United States Navy i przez to siły alianckie w krytycznym momencie wojny. W 1942 i 1943 okręty stanowiły straż atlantycką na wypadek rajdów niemieckich pancerników, wzięły udział w inwazji na Północną Afrykę i w operacjach związanych z desantem amerykańskim na Guadalcanal. Podczas tej ostatniej kampanii USS "South Dakota" została uszkodzona w czasie artyleryjskiego pojedynku z siłami japońskimi, w skład których wchodził pancernik "Kirishima". Kiedy wojska amerykańskie rozpoczęły ofensywę na Centralnym Pacyfiku, pancerniki typu South Dakota służyły jako eskorta szybkich zespołów lotniskowców, wspierając te oddziały szczególnie ogniem ciężkich dział przeciwlotniczych. Pancerniki wykorzystywały także najcięższe działa w ramach ostrzeliwania celów lądowych i były gotowe do walki w razie ewentualnego ataku pancerników japońskich.
Wszystkie cztery pancerniki typu South Dakota wycofano ze służby po zakończeniu II wojny światowej i nie przewidywano dla nich dalszych zadań. Na początku lat 60. XX wieku, gdy wycofywano stare okręty z floty rezerwowej USS "Massachusetts" i USS "Alabama" zostały przerobione na okręty muzealne, natomiast pozostałe dwie jednostki zostały złomowane.
Jednostki typu South Dakota są uznawane za jedne z najlepszych pancerników "traktatowych" i w swojej klasie tonażowej, jakie kiedykolwiek zostały zbudowane. Szczególne pochwały zbierał doskonały system kierowania ogniem, jaki posiadały te pancerniki. Gdy były w rezerwie, rozważano wiele projektów przebudowy, wliczając w to przebudowę na pancernik rakietowy albo okręt kontroli satelitarnej, ale wszystkie projekty pozostały w fazie planowania. Ich prędkość maksymalna działała na ich niekorzyść (27 węzłów – typ Iowa osiągał 32–35 węzłów, taką samą prędkość osiągały praktycznie wszystkie ciężkie krążowniki ery II wojny światowej). Poprzednikiem okrętów typu South Dakota były pancerniki typu North Carolina, a następcą pancerniki typu Iowa.
_at_Scapa_Flow%2c_1943.jpg)
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The South Dakota (BB-57) at Scapa Flow in 1943.
The U.S. Navy battleship USS South Dakota (BB-57) anchored in Hvalfjörður, Iceland, on 24 June 1943.