Pandemia COVID-19 w Azji

Ten artykuł dotyczy trwającego wydarzenia. Informacje w nim zamieszczone mogą się zmienić lub zdezaktualizować wraz z postępem zdarzenia, a początkowe doniesienia mogą być niepewne. Ostatnie aktualizacje do tego artykułu mogą nie odzwierciedlać najbardziej aktualnych informacji.

Pandemia COVID-19 w Azji
Mapa prezentująca zarażenia na COVID-19 w Azji
Choroba	COVID-19
Wirus	SARS-CoV-2
Lokalizacja	Azja
Pierwsze wystąpienie	Chiny (Wuhan)
Data wystąpienia	od 17 listopada 2019[1] (710 dni temu)
Potwierdzone przypadki	24 790 412[2]
Ofiary śmiertelne	395 760[2]

Wioskę olimpijską Indonezji przeksztalcono w szpital dla chorych na COVID-19

Pandemia COVID-19 w Azji – pandemia zachorowań na terenie Azji na ostrą zakaźną chorobę układu oddechowego COVID-19 wywoływaną przez wirusa SARS-CoV-2.

Rozwój zakażenia

Epidemia rozpoczęła się pod koniec 2019 w Chinach i odtąd dotarła do innych krajów, a 11 marca 2020 została uznana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) za pandemię^[3][4][1][5]. Po Chinach najbardziej dotkniętym przez epidemię koronawirusa krajem w Azji Południowo-Wschodniej jest Indonezja^[6], gdzie stwierdzono największą liczbę ofiar śmiertelnych COVID-19 w tym regionie^[7]. W pobliskiej Malezji liczba przypadków zakażenia koronawirusem gwałtownie spadła w kwietniu, a w maju w jej niektórych częściach ponownie otworzyło się wiele sektorów biznesu^[7]. Największą w Azji Południowo-Wschodniej liczbę zakażonych odnotowano w Singapurze^[7], gdzie w kwietniu obserwował się duży przyrost zakażeń, głównie wśród pracowników sezonowych, korzystających z pracowniczych noclegowni^[6]. W tejże dobie epidemia lawinowo rosła również w Japonii^[6]. Tymczasem w Chinach szczytowy okres szerzenia się koronawirusa minął, co spowodowało rozluźnienie restrykcji epidemicznych i wznowienie pracy większośi atrakcji turystycznych już do świąt majowych^[7]. W Korei Południowej szczyt zakażeń i zachorowań na Covid-19 nastąpił pod koniec lutego 2020^[6], ale w maju w związku ze spadkiem rozprzestrzeniania się epidemii kraj zaczął przygotowywać się do otwarcia szkół i przejścia do etapu, określanego jako „kwarantanna w życiu codziennym”^[7].

W Azji są kraje, którym udało się nie dopuścić do żywiołowego rozwoju epidemii. Na przykład w Tajlandii epidemia ma umiarkowany przebieg, ponieważ ten kraj stosunkowo wcześnie zdecydował się na wprowadzenie szeregu ograniczeń, które zahamowały rozprzestrzenianie się koronawirusa^[6]. Jeszcze lepiej wygląda sytuacja w pobliskim Wietnamie, gdzie nie odnotowano żadnych zgonów^[6], a w maju dzięki pozytywnym rezultatom w zwalczaniu epidemii uczniowie w całym kraju zaczęli wracać do klas po trzymiesięcznym zamknięciu szkół na początku lutego, kiedy w Wietnamie zgłoszono pierwsze przypadki COVID-19^[7]. Przez długi czas nie było potwierdzonych przypadków zakażenia koronawirusem w Azji Środkowej^[8], co wzbudziło różne spekulacje. W marcu Michaił Faworow ogłosił, że ujawnił tak zwany „trójkąt mongolski” (ros. монгольский треугольник, uzb. Moʻgʻul uchburchagi, tadż. секунҷаи муғулӣ) czy mongolsko-turecki (ros. монголо-тюрский треугольник), gdzie nie ma koronawirusa dzięki właściwościom klimatu i obecności rośliny o nazwie poganek rutowaty^{[9][10][11][12][13]}. Zdaniem prof. Faworowa, w „trójkąt mongolski” wchodzą przede wszystkim Uzbekistan i Tadżykistan. Później w tych krajach jednak odnotowano przypadki zakażenia koronawirusem i nawet zgonów wskutek jego powikłań^[14].

Przypisy

Zobacz też

• pandemia COVID-19
• Pandemia COVID-19 w Chinach
• Pandemia COVID-19 w Kirgistanie
• Pandemia COVID-19 w Afganistanie