Pandemia COVID-19 w Chinach

Ten artykuł należy dopracować: brak aktualnych danych. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy trwającego wydarzenia. Informacje w nim zamieszczone mogą się zmienić lub zdezaktualizować wraz z postępem zdarzenia, a początkowe doniesienia mogą być niepewne. Ostatnie aktualizacje do tego artykułu mogą nie odzwierciedlać najbardziej aktualnych informacji.

Pandemia COVID-19 w Chinach

Potwierdzone przypadki zarażonych na COVID-19 według prowincji Chin      Potwierdzone 1~9      Potwierdzone 10~99      Potwierdzone 100~499      Potwierdzone 500~999      Potwierdzone 1000~9999      Potwierdzone ≥10000
Choroba	COVID-19
Wirus	SARS-CoV-2
Lokalizacja	Chiny
Pierwsze wystąpienie	Wuhan
Data wystąpienia	17 listopada 2019[1][2]
Potwierdzone przypadki	906 849 (stan na 03.08.2022)[3]
Ofiary śmiertelne	5 226 (stan na 03.08.2022)[3]

Pandemia COVID-19 w Chinach – pandemia zachorowań na ostrą zakaźną chorobę układu oddechowego COVID-19 wywoływaną przez wirusa SARS-CoV-2. Pierwsze przypadki nowej choroby wywołującej zapalenie płuc odnotowano w połowie grudnia 2019 roku wśród mieszkańców związanych z rynkiem zwierząt i owoców morza w Wuhanie^[4][5]. Następnie chińscy naukowcy zidentyfikowali nowego koronawirusa^[6], który okazał się podobny pod względem sekwencji genetycznej do wirusa SARS wywołującego ostry zespół oddechowy^{[7][8][9][10]}. Wirus ten najprawdopodobniej pochodził od zwierzęcia sprzedawanego na lokalnym rynku spożywczym^[11].

Wirus rozprzestrzenił się na inne chińskie prowincje w pierwszej połowie stycznia 2020. Rozwój zakażeń ułatwiało przemieszczanie się ludności podczas chińskiego nowego roku.

23 stycznia miasta Wuhan i Huanggang jako pierwsze zostały poddane kwarantannie. W początkowym okresie ograniczenia w przemieszczaniu dotknęły ok. 20 milionów osób^[12]. 20 lutego Bank Ludowy Chin „postanowił zmniejszyć oprocentowanie, jakie płacą chińscy przedsiębiorcy i konsumenci w bankach i zdecydował się na cięcie stóp procentowych”^[13]. W Hongkongu zamknięto szkoły do 20 kwietnia^[14]. W związku z zamknięciem szkół, edukacja szkolna w Chinach kontynentalnych i Hongkongu prowadzona jest zdalnie za pośrednictwem telewizji publicznej i Internetu^[15]. 29 lutego w Chinach spadł indeks PMI^[16]. 2 marca z powodu spadku zakażeń zamknięto pierwszy z 16 tymczasowych szpitali w Wuhanie zbudowanych w związku ze zwiększoną wcześniej liczbą zachorowań^[17]; tego samego dnia w Chinach dokonano pierwszego przeszczepu płuc osoby zakażonej koronawirusem^[18].

10 października 2020 odnotowano ponad 85 tys. potwierdzonych przypadków zakażenia koronawirusem, z czego ponad 4 tys. zgonów^[19]. Reakcja chińskiego rządu obejmowała strategię COVID-Zero, która miała na celu wyeliminowanie transmisji wirusa w kraju i umożliwienie wznowienia normalnej działalności gospodarczej i społecznej^[20]. Pod koniec 2020 podjęto dalsze działania w celu ożywienia chińskiej gospodarki, poprzez tworzenie miejsc pracy i rekordowy wzrost handlu międzynarodowego, chociaż konsumpcja detaliczna była nadal wolniejsza niż przewidywano^[21].

Wskaźniki infekcji wzrosły w 2022, a 3 kwietnia 2022 Chiny zgłosiły 13 146 nowych przypadków COVID-19 w ciągu ostatnich 24 godzin, co było najwyższą jednodniową liczbą nowych przypadków od tzw. pierwszej fali w 2020^[22]. 4 kwietnia 2022 urzędnicy w Suzhou ogłosili, że w Changshu wykryto nową mutację wariantu Omikron^[23].

Statystyki

Liczby potwierdzonych przypadków zachorowań w Chińskiej Republice Ludowej, z podziałem na prowincje, miasta wydzielone i regiony autonomiczne, ukazywały się w raportach WHO od 21 stycznia do 15 marca 2020^[24].

Zobacz też

• pandemia COVID-19

Uwagi

Przypisy