Paolo Gentiloni
.jpg) Paolo Gentiloni (2019) | |
| Pełne imię i nazwisko | Paolo Gentiloni Silveri |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 22 listopada 1954 |
| Premier Włoch | |
| Okres | od 12 grudnia 2016 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw zagranicznych Włoch | |
| Okres | od 31 października 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
 | |
Paolo Gentiloni Silveri (ur. 22 listopada 1954 w Rzymie) – włoski polityk i dziennikarz, parlamentarzysta, w latach 2006–2008 minister łączności, od 2014 do 2016 minister spraw zagranicznych, w latach 2016–2018 premier Włoch, od 2019 członek Komisji Europejskiej.
Życiorys
Ukończył studia z zakresu nauk politycznych na uniwersytecie La Sapienza[1]. Zawodowo pracował jako dziennikarz, m.in. w „La Nuova ecologia”. W 1993 burmistrz Rzymu powierzył mu funkcję swojego rzecznika. Organizował różne kampanie wyborcze, w 2001 po raz pierwszy został wybrany do Izby Deputowanych XIV kadencji z ramienia partii Margherita. W 2006, 2008, 2013 i 2018[2] uzyskiwał reelekcję w kolejnych wyborach do niższej izby włoskiego parlamentu (XV, XVI, XVII i XVIII kadencji).
Od 17 maja 2006 do 8 maja 2008 był ministrem łączności w rządzie Romano Prodiego. W 2007 przystąpił ze swoim ugrupowaniem do Partii Demokratycznej, wchodząc w skład jej komitetu założycielskiego[1]. 31 października 2014 został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Mattea Renziego[3].
11 grudnia 2016 został desygnowany na stanowisko premiera Włoch po dymisji premiera Mattea Renziego[4]. Następnego dnia ogłosił listę kandydatów na ministrów[5]. Również 12 grudnia 2016 członkowie jego gabinetu zostali zaprzysiężeni przez prezydenta[6] i tym samym tego dnia oficjalnie rozpoczął urzędowanie na stanowisku premiera Włoch.
24 marca 2018, blisko trzy tygodnie po wyborach parlamentarnych, Paolo Gentiloni ogłosił dymisję swojego rządu[7]. Ostatecznie jego gabinet funkcjonował do 1 czerwca 2018, gdy po długotrwałych negocjacjach został zaprzysiężony pierwszy rząd Giuseppe Contego. W marcu 2019 objął techniczną funkcję przewodniczącego Partii Demokratycznej[8]. W tym samym roku dołączył do Komisji Europejskiej kierowanej przez Ursulę von der Leyen (z kadencją od 1 grudnia 2019) jako komisarz do spraw gospodarki[9].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Paolo Gentiloni Silveri. governo.it. [dostęp 2016-04-08]. (wł.).
- ↑ Elezioni2018, gli eletti a Roma nei collegi uninominali. ilmessaggero.it, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
- ↑ Gentiloni giura al Quirinale, è il nuovo ministro degli Esteri: „Governo dev’essere all’altezza”. repubblica.it, 31 października 2014. [dostęp 2014-11-01]. (wł.).
- ↑ Włochy: Paolo Gentiloni desygnowany na premiera. polskieradio.pl, 11 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-11].
- ↑ Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).
- ↑ Il Presidente del Consiglio Paolo Gentiloni e i Ministri hanno giurato nelle mani del Capo dello Stato. quirinale.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).
- ↑ Colle, Gentiloni si è dimesso da presidente del Consiglio: „Orgoglioso di aver servito l’Italia, grazie a tutto il governo”. repubblica.it, 24 marca 2018. [dostęp 2018-06-01]. (wł.).
- ↑ Paolo Gentiloni eletto presidente Pd nomina i vice: c'è anche Anna Ascani. liberoquotidiano.it, 17 marca 2019. [dostęp 2019-03-23]. (wł.).
- ↑ Kandydaci na komisarzy. ec.europa.eu, 2019. [dostęp 2019-11-27].
Bibliografia
- Paolo Gentiloni na stronie Izby Deputowanych XVI kadencji. [dostęp 2014-11-01]. (wł.).
- Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2014-11-01]. (wł.).
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
_2019.07.16._Ursula_von_der_Leyen_presents_her_vision_to_MEPs_2_(cropped).jpg)
Media użyte na tej stronie
Autor: European Parliament from EU, Licencja: CC BY 2.0
Before the European Parliament can vote the new European Commission led by Ursula von der Leyen into office, parliamentary committees will assess the suitability of commissioners-designate.
On 23-26 May, more than 200,000,000 people in 28 EU countries went to the polls to elect members of the European Parliament, giving them a strong democratic mandate, including voting into office the new European Commission and examining the competencies and abilities of its commissioners-designate. Elected members of the European Parliament will also listen to their ideas and will assess their willingness to take concrete actions on the issues that Europeans care about.
Each candidate commissioner is invited for a live-streamed, three-hour hearing in front of the committee or committees responsible for their proposed portfolio. The hearings will take place between Monday 30 September and Tuesday 8 October.
<a href="http://epinsta.eu/EPhearings2019" rel="noreferrer nofollow">epinsta.eu/EPhearings2019</a>
This photo is free to use under Creative Commons license CC-BY-4.0 and must be credited: "CC-BY-4.0: © European Union 2019 – Source: EP". (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/" rel="noreferrer nofollow">creativecommons.org/licenses/by/4.0/</a>) No model release form if applicable. For bigger HR files please contact: webcom-flickr(AT)europarl.europa.euAutor: Conte di Cavour, Licencja: CC BY-SA 4.0
This is a derivative work based upon this Wikimedia Commons picture: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Gentiloni_Putin_02.jpg
© European Union 2019 – Source: EP, CC BY 4.0
In a debate with MEPs, Ursula von der Leyen outlined her vision as Commission President.
Paolo Gentiloni's signature