Papier MWC

Papier MWC (ang. Medium Weight Coated) – papier powlekany dwustronnie o gramaturze 80–170 g/m²; stosowany do druku offsetowego arkuszowego i zwojowego[1], przy czym jako papier drukowy najczęściej stosowany jest papier o gramaturze 70–90 g/m²[2].

Wysokogatunkowe papiery drukowe MWC otrzymywane są przez nakładanie w maszynie papierniczej[1] dwóch powłok o łącznej gramaturze 12–25 g/m² na każdą stronę[2]. Papier MWC może być również powlekany jednokrotnie, lecz wówczas jego powierzchnia ma gorsze właściwości drukowe niż przy dwukrotnym powlekaniu[2]. Papiery MWC produkuje się z wykończeniem powierzchni z połyskiem lub matowym[1]; gładkim lub z fakturą[2]. Całkowita zawartość pigmentów wynosi 28–45%. Papier podkładowy może być bezdrzewny bądź z zawartością masy drzewnej[1] (zazwyczaj ma następujący skład: 40–55% mechanicznej masy włóknistej, 45–60% masy celulozowej[2]).

Papiery MWC cechują się białością ISO 78–80%[2]. Powłoki mogą zawierać wybielacz optyczny[2]. Ze względu na to, że może wystąpić efekt olśnienia, papiery z połyskiem często produkowane są w odcieniu kremowym[2].

Papiery MWC z połyskiem charakteryzują się wysoką gładkością i małą absorpcją farb drukowych, co korzystnie wpływa na efekt drukowania[2]. Papiery MWC matowe mają natomiast mniejszą gładkość i znacznie większą absorpcję[2], do ich zadrukowywania stosuje się więc farby drukowe inne niż do papierów z połyskiem, mimo to otrzymuje się eleganckie wydruki[2].

Papiery MWC stosowane są do drukowania offsetowego arkuszowego i zwojowego z zastosowaniem rastrów o liniaturze 60–80 linii/cm[2]. Produkowany jest również papier MWC z połyskiem do stosowania w druku wklęsłym (papiery matowe nie nadają się do drukowania tą techniką)[2].

Najważniejsze zalety papierów MWC to: równomierność powierzchni, wysoka nieprzezroczystość, równomierność połysku, odpowiednia sztywność[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Ján Panák, Michal Čeppan, Vladimír Dvonka: Poligrafia – procesy i technika. Warszawa: Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Poligraficznego, 2002, s. 170. ISBN 83-915916-1-1.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Ewa Drzewińska: Klasyfikacja papierów drukowych i do pisania (pol.). "Świat Druku", 2003. [dostęp 2014-04-26].