Papieski Komitet Nauk Historycznych

Papieski Komitet Nauk Historycznych (łac. Pontificius Comitatus de Scientiis Historicis) – instytucja Kurii Rzymskiej zrzeszająca ekspertów z dziedziny historii, zarówno duchownych jak i świeckich. Zajmuje się badaniami historycznymi ze szczególnym uwzględnieniem historii Kościoła i papiestwa. Wydaje publikacje naukowe oraz organizuje szereg kongresów, konferencji, sympozjów i spotkań studyjnych związanych z tematyką historyczną. Papieski Komitet Nauk Historycznych jest członkiem Międzynarodowej Komisji Nauk Historycznych[1].

Obecnie liczy 28 członków.

Historia

Gdy w 1879 papież Leon XIII otworzył dla naukowców Tajne Archiwa Watykanu powstała potrzeba powołania organu Stolicy Apostolskiej zajmującego się studiami historycznymi. Papież ten listem apostolskim Saepenumero considerantes z 18 sierpnia 1883 powołał Komisję Kardynałów ds. Badań Historycznych. W 1938 Stolica Apostolska przystąpiła do Międzynarodowej Komisji Nauk Historycznych.

7 kwietnia 1954 papież Piusa XII utworzył Papieski Komitet Nauk Historycznych, który przejął prowadzenie badań historycznych na Watykanie.

Zarząd

Przewodniczący

  • ks. Pio Paschini (1954–1962) Włochy Włoch
  • ks. Michele Maccarrone (1963–1989) Włochy Włoch
  • ks. Victor Saxer (1989–1998) Francja Francuz
  • ks. Walter Brandmüller (1998–2009) Niemcy Niemiec
  • ks. Bernard Ardura OPraem (2009–nadal) Francja Francuz

Sekretarze

  • ks. Michele Maccarrone (1954–1963) Włochy Włoch
  • ks. José Ruysschaert (1963–1973)
  • ks. Amato Pietro Frutaz (1973–1980) Włochy Włoch
  • ks. Raffaele Farina SDB (1981–1989) Włochy Włoch
  • ks. Vittorino Grossi OSA (1989–2002) Włochy Włoch
  • ks. Cosimo Semeraro SDB (2002–2013) Włochy Włoch
  • ks. Luigi Michele De Palma (2013–nadal) Włochy Włoch

Przypisy

  1. ↑ CISH. [dostęp 2017-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie