Papirus 109

Papirus 109 (GA)
P. Oxyrhynchus 4448
Ilustracja
Jan 21,18-20
Data powstania

III wiek

Rodzaj

kodeks papirusowy

Numer

(GA)

Zawartość

Ewangelia Jana 17; 18 †

Język

grecki

Rozmiary

12 cm × 24 cm

Typ tekstu

tekst aleksandryjski (?)

Miejsce przechowywania

Ashmolean Museum

Papirus 109 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – wczesny grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na III wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii według Jana.

Opis

Zachowały się tylko fragmenty jednej karty Ewangelii według Jana (21,18-20.23-25)[1]. Oryginalna karta miała rozmiary 12 na 24 cm. Tekst pisany jest w 26 linijkach na stronę. Rękopis sporządzony został przez skrybę wprawionego w pisaniu dokumentów[2].

Nomina sacra pisane są skrótami[2].

Tekst

Fragment jest zbyt mały, aby móc ustalić jaką tradycję tekstualną reprezentuje[2], wykazuje jednak zgodność z tekstem aleksandryjskim (lub proto-aleksandryjskim)[3].

W.E.H. Cockle, wydawca kodeksu, zaproponował rekonstrukcję tekstu drugiej i trzeciej linijki strony recto w postaci – αλλοι ζωσουσιν και οισουσιν σε („inni przepaszą i poprowadzą cię” J 21,18). Jeżeli odczyt jest słuszny, byłby to unikatowy wariant tekstowy, nie potwierdzony przez żaden inny rękopis. Odczyt nie jest jednak pewny, a obie linijki są niejasne[4].

Historia

Rękopis prawdopodobnie powstał w Egipcie. Na liście rękopisów znalezionych w Oksyrynchos figuruje na pozycji 4448. Tekst rękopisu opublikował W. E. H. Cockle w 1998 roku[5]. INTF umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 109[1].

Rękopis datowany jest przez INTF na III wiek[1]. Comfort datuje go na połowę lub koniec II wieku[2].

Cytowany jest w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu (NA27).

Obecnie przechowywany jest w Ashmolean Museum (P. Oxy. 4448) w Oksfordzie[1][6].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d Handschriftenliste. W: INTF [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-01-21].
  2. ↑ a b c d Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 653. ISBN 0-8423-5265-1, ISBN 978-0-8423-5265-9.
  3. ↑ Peter M. Head, Some Recently Published NT Papyri from Oxyrhynchus: An Overview and Preliminary Assessment, Tyndale Bulletin 51 (2000), ss. 1-16.
  4. ↑ Peter M. Head. The Habits of New Testament Copyists Singular Readings in the Early Fragmentary Papyri of John. „Biblica”. 85, s. 403, 2004. 
  5. ↑ W. E. H. Cockle, The Oxyrhynchus Papyri LXV (London: 1998), s. 20–22.
  6. ↑ „Continuation of the Manuscript List” Institute for New Testament Textual Research, University of Münster. Retrieved April 9, 2008.

Bibliografia

  • W.E.H. Cockle, The Oxyrhynchus Papyri LXV (London: 1998), s. 20–22.
  • Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 653-655. ISBN 978-0-8423-5265-9.

Linki zewnętrzne

  • P.Oxy.LXIV 4448 from Papyrology at Oxford’s „POxy: Oxyrhynchus Online”
Wykaz kodeksów papirusowych Nowego Testamentu
Papirusy
  1. ↑ skatalogowany również pod numerem P 58
  2. ↑ fragment początkowo oznakowany jako P 67

Media użyte na tej stronie