Papirus 13

Papirus 13 P. Oxyrhynchus 657
Data powstania	III wiek
Rodzaj	Zwój papirusowy
Numer	${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{13}}$
Zawartość	List do Hebrajczyków
Język	grecki
Typ tekstu	tekst aleksandryjski
Kategoria	I
Miejsce przechowywania	British Library Biblioteka Laurenziana

Papirus 13 (według numeracji Gregory-Aland), α 1034 (von Soden)^[1], oznaczany symbolem ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{13}}$ – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie zwoju. Paleograficznie datowany jest na III wiek. Zawiera fragmenty Listu do Hebrajczyków^[2].

Opis

Zachowało się 12 kolumn zwoju z tekstem Hebrajczyków 2,14-5,5; 10,8-22; 10,29-11,13; 11,28-12,17. Tekst pisany jest przez zawodowego skrybę^[3]. Tekst pisany jest w 23-27 linijek w kolumnie. Philip Comfort datuje rękopis na lata 225-250^[4]. Po drugiej stronie papirusu znajduje się tekst Ab urbe condita Liwiusza, datowany na ok. 200 rok^[5].

Ponieważ stosuje paginację, wiadomo że tekst Hebrajczyków był poprzedzony jakimś innym tekstem, prawdopodobnie Listem do Rzymian.

Występuje błąd itacyzmu (ι zamieniane na ει, ε na αι, υ na οι)^[6].

Rękopis jest jednym z czterech rękopisów papirusowych NT pisanych w formie zwoju (pozostałe to: ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{12}}$, ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{18}}$, ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{22}}$) i jednym trzech opistografów NT, tzn. że został zapisany po drugiej stronie zwoju zawierającego tekst innego dzieła literackiego^[7].

Według Comforta jest jednym z sześciu wczesnych rękopisów, który zawierał pełny zbiór Listów Pawła. Pozostałe pięć rękopisów to: ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{15}}$/${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{16}}$, ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{30}}$, ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{46}}$, ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{49}}$, ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{92}}$^[8].

Tekst

Tekst grecki reprezentuje aleksandryjski typ tekstu, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii I^[9]. Pod względem tekstualnym bliski jest dla Kodeksu Watykańskiego.

Historia

Rękopis odkryty został przez Grenfella i Hunta, którzy wydali jego tekst w roku 1904. Na liście papirusów znalezionych w Oxyrhynchus znajduje się na pozycji 657^[4].

Rękopis przechowywany jest w British Library (Inv. Nr. 1532) w Londynie oraz w Bibliotece Laurenziana (PSI 1292) we Florencji^[9][10].

Zobacz też

• Lista kodeksów papirusowych Nowego Testamentu

Przypisy

Bibliografia

• Grenfell and Hunt: Oxyrhynchus Papyri IV. London: Egypt Exploration Fund, 1904, s. 36–48.
• Vittorio Bartoletti and M. Norsi, Papiri greci e latini della Società Italiana, vol. 12 (1951), p. 209-210 (PSI 1292).
• C.R. Gregory, Die griechischen Handschriften des Neuen Testament, Leipzig: J.C. Hinrichs 1908, p. 47.
• K. and Aland, B. (1995), Aland, The Text of the New Testament, p. 97, Trans. Rhodes, EF, Pub. Wm. B. Eerdmans. ​ISBN 0-8028-4098-1​

Linki zewnętrzne

• Robert B. Waltz. 'NT Manuscripts: Papyri, Papyri ${\displaystyle {\mathfrak {P}}}$¹³.'
• INTF: Papirus 13 (GA). W: Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-02-29].