Papirus 6

Papirus 6
Ilustracja
Jan 10,1-10
Data powstaniaIV wiek
Rodzajkodeks papirusowy
Numer
ZawartośćEwangelia Jana †
List Jakuba †
1 List Klemensa
Językgrecko-koptyjski
Rozmiary[28] × [15] cm
Typ tekstutekst aleksandryjski
KategoriaII
Miejsce przechowywaniaBibliothèque nationale et universitaire

Papirus 6 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem (ε 021 w systemie von Sodena)[1] – grecko-koptyjski rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na IV. Zawiera fragmenty Ewangelii Jana, Listu Jakuba oraz 1 Listu Klemensa[2]. Większa część kodeksu zaginęła.

Opis

Kodeks zawiera tekst 1 Listu Klemensa w języku koptyjskim na pierwszych 26 stronach rękopisu, List Jakuba w języku koptyjskim na stronach 91-99, oraz grecko-koptyjski tekst Ewangelii Jana, który się zaczyna na stronie 100. Strony 27-90 nie zachowały się. 25 stron powinno przypadać na utraconą część Listu Klemensa, jedna strona powinna zawierać początek Listu Jakuba (1,1-12), pozostaje jednak około 28 stron o nieznanej zawartości. Rösch zauważył, że jest tu za mało miejsca na Drugi List Klemensa[3].

Zachowało się 15 fragmentów (4 kart) z greckim tekstem Ewangelii Jana, ponadto fragmenty Ewangelii Jana, Listu Jakuba i 1 Listu Klemensa w języku koptyjskim (dialekt achmimicki). Wszystkich zachowanych fragmentów jest około 200[4].

Oryginalne karty kodeksu miały prawdopodobnie rozmiar ok. 28 cm na 15 cm. Tekst pisany jest 1 kolumną na stronę, 30 linijek na stronę (według rekonstrukcji)[5].

Tekst grecki kodeksu zawiera fragmenty Ewangelii Jana 10,1-2.4-7. 9-10; 11,1-8. 45-52. Tekst grecki reprezentuje aleksandryjski typ tekstu, Kurt Aland zaklasyfikował go do II kategorii[2].

Tekst koptyjski kodeksu (achmimicki) zawiera 1 List Klemensa 1,1-26,2, fragmenty Ewangelii Jana 10,1-12.20; 13,1-2.11-12; Jakub 1,13-5,20.

Tekst koptyjski kodeksu pisany jest w dialekcie achmimickim i jest to jak dotąd jedyny zachowany rękopis zawierający przekład 1 Listu Klemensa na dialekt achmimicki.

Rękopis znaleziony został w Egipcie. Grecki tekst rękopisu opublikowany został przez Gregory w 1909 roku. Friedrich Rösch w 1910 roku opublikował tekst całego rękopisu[6].

Caspar Rene Gregory nie próbował oszacować jego wieku (ze względu na fragmentaryczność)[7]. Friedrich Rösch sugerował V lub VI wiek, ze względu na obecność Listu Klemensa[8]. Niektórzy paleografowie dają mu nawet VII/VIII wiek[9]. Obecnie datowany jest przez INTF na wiek IV[2].

Rękopis przechowywany jest w Bibliothèque nationale et universitaire (Pap. copt. 379. 381. 382. 384) w Strasbourgu[2][5].

Grecki tekst NT

Fragmenty z tekstem Jana 11,45
[τευσαν εις αυτον τιν]ες δε εξ αυ
[των απηλθον προς τ]ο̣υ̣ς φαρισαιους
[και ειπαν αυτοις α] επ̣ο̣ιησεν ις̅
[συνηγαγον ουν οι αρ]χι̣ερεις
[και οι φαρισαιοι συνεδριο]ν̣ και ελε
[γον τι ποιουμεν οτι ουτο]ς̣ ο̣ α̣ν̣θρ̣ω̣
[πος πολλα ποιει σημεια] εαν
[αφωμεν αυτον ουτως] παντες̣
[πιστευσουσιν εις αυτον] κ̣αι ελευ
[σονται οι ρωμαιοι και αρο]υ̣σιν ημων
[και τον τοπον και το εθνο]ς̣·
[εις δε τις εξ αυτων καια]φας
[αρχιερευς ων του ενιαυτο]υ̣ εκειν[ου
ειπεν αυτοις υ]με[ις ουκ] ο̣ιδατ̣[ε
ουδεν ουδε λο]γ̣ι̣ζε̣[σθε ο]τ̣ι συμ
[φερει υμιν ι]ν̣[α εις αν]θ̣ρω
[πος αποθαν]η̣ υ[περ του λαο]υ̣
[και μη ολον το] ε[θνος αποληται του
το δε αφ εαυτου] ουκ ε̣[ιπεν] α̣λλα̣
[αρχιερευς ων] του ε[νια]υ̣του̣ εκ̣[ει
νου επροφητευσεν οτι ε]μ̣ελ̣λ̣ε̣[ν
ις̅ αποθνησκειν υπερ το]υ̣ εθ̣[νους]
[και ουχ υπερ του εθνους μονον
αλλ ινα και τα τεκ]ν̣α του [θ]υ̣̅ [τα
διεσκορπισμενα] συναγαγη ε̣ι̣ς ε̣ν̣

W Jana 10,4-5 posiada unikatową, nie potwierdzoną przez żaden inny rękopis, sekwencję słów τ[ην φωνην των αλλο]τριων[10]. Inne rękopisy przekazują tę frazę w brzmieniu: την φωνην αυτου αλλοτριω, albo: αυτου την φωνην αλλοτριω[11].

W Jana 10,6 przekazuje unikatowy wariant τι ην α, pozostałe rękopisy mają τι[11][12].

W Jana 11,1 przekazuje unikatowy wariant ην δε τις εκει, pozostałe rękopisy mają ην δε τις[13].

W Jana 11,2 imię Mariam zapisane zostało koptyjskimi literami w niezwykłej formie Mariham[12].

W Jana 11,45 przekazuje wariant οι ελθοντες προς την Μαριαμ, wariant wspierany jest również przez rękopisy Papirus 59, Vaticanus, Ephraemi, Regius, minuskuł 33. Większość rękopisów – wśród nich Sinaiticus, Alexandrinus – przekazuje wariant οι ελθοντες μετα Μαριαμ. Wariant reprezentowany przez kodeks uważany jest przez współczesnych krytyków tekstu za oryginalny tekst Ewangelii[14].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1963, s. 350.
  2. ↑ a b c d K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 96. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.)
  3. ↑ Friedrich Rösch, Bruchstücke des ersten Clemensbriefes nach dem achmimischen Papyrus der Strassburger Universitäts- und Landesbibliothek (Strasbourg, 1910), p. VIII.
  4. ↑ Friedrich Rösch, Bruchstücke des ersten Clemensbriefes nach dem achmimischen Papyrus der Strassburger Universitäts- und Landesbibliothek (Strasbourg, 1910), p. VII.
  5. ↑ a b INTF: Papirus 6 (GA). W: Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-02-29].
  6. ↑ Friedrich Rösch, Bruchstücke des ersten Clemensbriefes nach dem achmimischen Papyrus der Strassburger Universitäts- und Landesbibliothek (Strasbourg, 1910), pp. 1–160.
  7. ↑ Frederic G. Kenyon, Handbook to the Textual Criticism of the New Testament, London², 1912, p. 120.
  8. ↑ Friedrich Rösch, Bruchstücke des ersten Clemensbriefes nach dem achmimischen Papyrus der Strassburger Universitäts- und Landesbibliothek (Strasbourg, 1910), p. XXVII.
  9. ↑ Peter M. Head, The Habits of New Testament Copyists Singular Readings in the Early Fragmentary Papyri of John, Biblica 85 (2004), s. 406.
  10. ↑ Peter M. Head, The Habits of New Testament Copyists Singular Readings in the Early Fragmentary Papyri of John, Biblica 85 (2004), s. 406–407.
  11. ↑ a b E. Nestle, K. Aland (pod red.): Novum Testamentum Graece (wyd. 26). Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1991, s. 282. [NA26].
  12. ↑ a b Peter M. Head, The Habits of New Testament Copyists Singular Readings in the Early Fragmentary Papyri of John, Biblica 85 (2004), s. 407.
  13. ↑ E. Nestle, K. Aland (pod red.): Novum Testamentum Graece (wyd. 26). Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1991, s. 285.
  14. ↑ E. Nestle, K. Aland (pod red.): Novum Testamentum Graece (wyd. 26). Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1991, s. 288.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Wykaz kodeksów papirusowych Nowego Testamentu
Papirusy
  1. ↑ skatalogowany również pod numerem P 58
  2. ↑ fragment początkowo oznakowany jako P 67

Media użyte na tej stronie

Papyrus 6 (John 11,45).JPG
page with fragments of John 11:45
Papyrus 6 (John 10,1-10).jpg
fragment with text of John 10:1-10