Papirus 7

Papirus 7
Data powstaniaIII/IV wiek
Rodzajkodeks papirusowy
Numer
ZawartośćEwangelia Łukasza 4 †
Językgrecki
Miejsce przechowywaniaBiblioteka Narodowa Ukrainy im. Władimira Wiernadskiego

Papirus 7 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ε 11 (von Soden)[1] – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na IV-VI wieki. Zawiera fragment Ewangelii Łukasza[2].

Opis

Zachował się tylko fragment kodeksu z tekstem Łukasza 4,1-2. Niewykluczone, że jest to fragment patrystyczny. Tekstualna przynależność kodeksu nie jest możliwa do ustalenia ze względu na fragmentaryczność kodeksu. Kurt Aland nie zaklasyfikował go do żadnej kategorii[2].

Fragmentaryczność kodeksu uniemożliwia także oszacowanie wieku kodeksu, Aland datował rękopis na wieki IV-VI. Obecnie INTF datuje go naale wiek III lub IV wiek[3]. Philip Comfort nie zaliczył go do wczesnych rękopisów Nowego Testamentu, co oznacza, iż jego zdaniem rękopis powstał najwcześniej w IV wieku.

Caspar René Gregory badał rękopis w 1903 roku w Kijowie[4]. Aland opublikował tekst rękopisu w 1957 roku[5].

Rękopis przechowywany jest w Bibliotece Narodowej Ukrainy im. Wiernadskiego (Petrov 553) w Kijowie[2][3].

Zobacz też

Przypisy

  1. Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1963, s. 350.
  2. a b c K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 96. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.)
  3. a b INTF: Papirus 7 (GA). W: Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-02-29].
  4. C. R. Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: 1908, s. 46.
  5. Kurt Aland, Neue neutestamentliche Papyri, NTS 3 (1957), s. 261–265.

Bibliografia