Papirus Harris I

Papirus Harris I lub Wielki Papirus Harrispapirus ze starożytnego Egiptu.

Oznaczony numerem katalogowym EA9999,24[1] lub BM9999[2]. Został odnaleziony nieopodal Medinet Habu. Jego nazwa pochodzi od nazwiska Anthony'ego Charlesa Harrisa. Zakupiony przez niego w 1855 roku[3], do British Museum trafił w 1872 roku[1]. Jest najdłuższym papirusem kiedykolwiek znalezionym w Egipcie. Mierzy 40,5 metra[3] i zawiera 1500 linii tekstu. Został napisany w hieratyce w czasach panowania Ramzesa IV.

Składa się z kilku rozdziałów, zawiera spis darów Ramzesa III dla świątyń, m.in.: Amona w Tebach, Ptaha w Memfis i Re w Junu[3] oraz krótkie podsumowanie panowania tego faraona[1].

W swej części historycznej wspomina czasy panowania Setnachta jako okres odnowy i przywrócenia porządku, po których nastały lata panowania Ramzesa III i reorganizacji administracji i armii. Opisuje zmagania i wojny z Ludami Morza, Libijczykami i plemionami Maszuasz. Opisuje lata budowy i rozwoju dobrobytu kraju i jego zwykłych mieszkańców. Podsumowując, ukazuje Ramzesa III jako wielkiego dobroczyńcę kraju i jego mieszkańców, rdzennych i napływowych i stanowi niejako kronikę panowania Ramzesa III, wymieniając przedsięwzięcia budowlane władcy oraz całokształt jego działalności wewnątrzpaństwowej.

Przypisy

  1. a b c British Museum, Series: The Great Harris Papyrus.
  2. British Museum, Grandet 1994 / Le Papyrus Harris I: BM 9999.
  3. a b c Albertyna Dembska, Kultura starożytnego Egiptu. Słownik, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1995.