Papirus Oxyrhynchus 208 + 1781

P. Oxyrhynchus 208 + 1781
Papirus 5 (GA)
Data powstaniaIII wiek
RodzajKodeks papirusowy
Numer
ZawartośćEwangelia Jana 1; 6; 20 †
Językgrecki
Rozmiary12,5 × 25 cm
Typ tekstutekst zachodni
KategoriaI
OdkrywcaGrenfell & Hunt
Miejsce przechowywaniaBritish Library

Papirus Oxyrhynchus 208 + 1781, oznaczany symbolem (według numeracji Gregory-Aland), ε 02 (von Soden)[1] – grecki rękopis Nowego Testamentu spisany na papirusie, w formie kodeksu. Jest jednym z rękopisów odkrytych w Oxyrhynchus. Paleograficznie datowany jest na początek III wieku. Zawiera fragmenty Ewangelii Jana. Pod względem tekstualnym jest bliski dla Kodeksu Synajskiego, jednak z pewnymi wyjątkami[2].

Opis

Zachowały się fragmenty trzech kart rękopisu. Zachowany tekst Ewangelii Jana zawiera wiersze 1,23-31.33-40; 16,14-30; 20,11-17.19-20.22-25. Pisany jest jedną kolumną na stronę, 27 linijek na stronę[2]. Rozmiary kart wynoszą 12,5-13 na 25 cm[2][3].

Rękopis sporządzony został przez rękę wprawioną w pisaniu dokumentów, okrągłą, prostą uncjałą średniej wielkości. Nomina sacra pisane są skrótami (ΙΗΝ, ΙΗΣ, ΠΡ, ΠΡΑ, ΠΡΣ, ΘΥ), z wyjątkiem ανθρωπος, które jest pisane pełną formą[4].

Skryba miał tendencję do skracania, zwłaszcza do opuszczania zaimków i spójników jeżeli te nie są konieczne[5].

Tekst

[karta 1 verso (Jan 1,23-32)]
[1:23] εγ]ω̣ φ̣ων[η] β̣ο̣[ωντος εν τη ερημω
ευ]θ̣υνατ[ε την οδον κυ καθως ει
π]ε̣ν ησα[ιας ο προφητης [24] και απεσ
τ]α̣λμενοι [ησαν εκ των φαρισαι
ω]ν [25] και ηρ̣ω̣[τησαν αυτον τι ουν βα
π̣τ̣ιζεις ει [συ ουκ ει ο χς ουδε ηλιας
ουδε ο προ[φητης [26] απεκριθη αυτοις ο
ιωανν[ης λεγων εγω βαπτιζω εν υ
δατι μ[εσος υμων εστηκεν ον υμεις
ουκ οιδα[τε [27] ο οπισω μου ερχομε
ν]ος [ο]υ ο[υκ ειμι αξιος ινα λυσω αυ
του τον [ιμαντα του υποδηματος
[28] ταυτα εν β[ηθανια εγενετο πε
ραν του ιο[ρδανου οπου ην ο ιωαν
ν]ης βαπτι[ζων [29] τη επαυριον βλε
πει τον ιην [ερχομενον προς αυτον
και λεγει [ιδε ο αμνος του θυ ο αιρω  
την αμαρ[τιαν του κοσμου [30] ουτος
εστιν υπερ [ου εγω ειπον οπισω μου
ερχεται α[νηρ ος εμπροσθεν μου
γεγον[εν οτι πρωτος μου ην [31] καγω
ο̣υ̣κ η̣δ̣[ειν αυτον αλλ ινα φανερω
θ̣η̣ [τω ισραηλ δια τουτο ηλθον ε
γ̣[ω εν υδατι βαπτιζων [32] και εμαρτυ
[ρησεν ιωαννης λεγων οτι τεθεαμαι]
[το πνα καταβαινον ως περιστεραν
[εξ ουρανου και εμεινεν επ αυτον]
[karta 1 recto (Jan 1,33-41)]
[33] καγω ουκ ηδειν αυτον] αλλ ο π̣[εμ
ψας με βαπτιζειν εν υ]δατ[ι] ε̣[κει
νος μοι ειπεν εφ ον αν ι]δης το̣ [πνα
καταβαινον και μεν]ον επ αυ[τον
ουτος εστιν ο βαπτιζ]ων εν πνι αγιω
[34] καγω εωρακα και μεμ]αρτυρηκα ο̣
τι ουτος εστιν ο εκλεκτο]ς του θυ   [35] τη ε̣
παυριον ιστηκει ο ιωανν]η̣ς και εκ
των μαθητων αυτου δ]υ̣ο̣ [36] και εμ̣
βλεψας τω ιηυ περιπατο]υντι λεγε[ι
ιδε ο αμνος του θυ   [37] και εκ]ουσαν οι δ̣υ̣ο̣
μαθηται λαλουντος και η]κολουθη
σαν τω ιηυ   [38] στραφεις δ]ε ο ιης και θε
ασαμενος αυτους ακ]ολοθουντας
λεγει αυτοις τι ζητει]τε <οι δε> ειπα̣ν̣ <αυ>
<τω> ραββει ο λεγεται ερ]μηνευονε
νον διδασκαλε που μεν]εις [39] λεγει
αυτοις ερχεσθε και οψε]σθε ηλθαν
ουν και ειδαν που μενει κ]αι παρ αυτω
εμειναν την ημεραν] ε̣κ̣ε̣ι̣ν̣η̣ν̣ ω
ρα ην ως δεκατη [40] ην ανδ]ρεας ο α
δελφος σιμωνος πετρου εις εκ δ]υο των
ακουσαντων παρα ιωαννο]υ̣ και α
[κολουθησαντων αυτω [41] ευρισκει]
[ουτος πρωτον τον αδελφον τον ιδιον]
[σιμωνα και λεγει αυτω ευρηκαμεν]
[τον μεσσιαν ο εστιν ερμηνευομενον]
Fragment Jana 16,14-22
Fragment Jana 16,22-30
[karta 2 recto (Jan 16,14-22)]
[16:14] οτι εκ του εμου λημψετ]α̣ι και ανα[γ
γελει υμειν [15] παντα οσ]α̣ εχει ο πρ ε
εμα εστιν δια τουτο ειπο]ν οτι εκ τ[ου
εμου λαμβανει κα]ι αν[αγ]γ̣ε̣λ̣ε̣ι̣ υμει  
[16] μεικρον και ουκετι θεωρειτε με κ]αι
παλιν μεικρον κ]αι οψεσθε [με [17] ειπαν
ουν τινες εκ των μ]αθητων αυτου
προς αλληλους τι] εστιν τουτο ο λε
γει ημειν μεικρον και ου] θεωρει̣τε με
και παλιν μεικρον κ]αι οψ]ε̣σ̣θ̣ε̣ μ̣ε̣ κ̣α̣ι̣ [οτ]ι̣
υπαγω προς τον] πρα   [18] ελεγον ο̣υ̣ν
τι εστιν τουτο] μ̣εικρον ο̣υ̣κ οιδα
μεν τι λαλει [19] εγ]νω <ο> ιης οτι η̣[θ]ε̣λον
αυτον ερωταν] κ̣αι ειπενπ αυτ[ο]ις
περι τουτου ζητ]ε̣ιτε με μετ αλληλω[ν
οτι ειπον μεικρ]ον και ου θεωρει[τε
με και παλιν μεικρο]ν και οψεσθε με
[20] αμην αμην λεγ]ω υμειν οτ[ι κ]λα[υ
σετε και θρηνησ]ετε υμεις ο δε
κοσμος χαρησετ]αι υμεις λυπηθη
σεσθε αλλ η λυπ]η υμων εις χαραν
γενησεται [21] η γυν]η οταν τικτη λυ
πην εχει οτι ηλθεν] η ωρα αυτης
οταν δε γεννηση το] παιδ[ι]ον ουκε̣
τι μνημονευει της θλ]ειψ[ε]ως δι
α την χαραν οτι εγενν]ηθ̣η ανθρω
πος εις τον κοσμον ] [22] και υμεις ουν
[karta 2 verso (Jan 16,22-30)]
νυν μεν [λυπεν εχετε παλιν δε
οψομαι υ[μας και χαρησεται υμων
η καρδια [και την χαραν υμων ου
δεις αρει [αφ] υμων [23] και εν εκεινη
τη ημερ̣[α] ε[μ]ε̣ [ουκ ερωτησετε
ουδεν [α]μην α̣[μην λεγω υμειν
αν τι αιτη[σ]η̣τε [τον πρα δωσει υμειν
[24] εν τω ον[ο]ματ̣[ι μου αιτειτε και
και λημψεσθε ι[να η χαρα υμων η
π̣επληρω[μ]ε[ν]η [[25] ταυτα εν παροι
μ̣ιαις λελ[α]ληκα [υ]μειν ερχεται
ω̣ρ̣α̣ οτε ο̣υκετ[ι εν παροιμιαις λα
λησω υμειν αλλα παρρησια περι
του πρς απαγγε[λω υμειν [[26] εν ε
κεινη τη ημερα [εν τω ονοματι
μου αιτησεσθε [και ου λεγω υμειν
ο]τι εγω ερωτησ[ω τον πρα [[27] αυτος
γ]αρ ο πρ φιλει υμ[ας οτι υμεις εμε
πεφιληκα̣τε̣ και [πεπιστευκατε
οτι παρα θυ εξηλθ[ον [28] εξηλθον
παρα του πρς και ε[ληλυθα εις τον
κ̣ο̣σ̣μον παλιν α̣[φιημι τον κοσμον
και πορευομαι προ[ς τον πρα [29] λε
γ̣ο̣υ̣σ̣ιν <αυτω> οι μ[αθηται αυτου ιδε νυν εν
παρρη̣σια λ[αλεις και παροιμιαν ου
δεμιαν λ[εγεις [30] νυν οιδαμεν
οτι οιδας πα̣[ντα ου χρειαν εχεις
[karta 3 recto (Jan 20,9-19)]
[[9] ουδεπω γαρ ηδεισαν την γραφην]
[οτι δει αθτον εκ νεκρων αναστηναι]
[[10] απηλθον ουν παλιν προς αυτους οι]
[μαθηται [11] μαρια δε ειστηκει προς τω]
μνημ[ειω εξω κλαιουσα ως ουν εκλαιεν
παρεκυ[ψεν εις το μνημειον [12] και θεω
ρει δυο [αγγελους εν λευκοις καθεζομε
ν[ους ενα προς τη κεφαλη και ενα προς
τ[οις ποσιν οπου εκειτο το σωμα του ιηυ
[13] και λεγουσιν αυτη εκεινοι γυναι τι]
[κλαιεις λεγει αυτοις οτι ηραν τον κν]
μου και ουκ οιδα που εθηκαν αυτον
[14] ταυτα [ειπουσα εστραφη εις τα οπι
σω και [θεωρει τον ιην εστωτα και ου
κ ηδει [οτι ιης εστιν [15] λεγει αυτη ιης
γυναι [τι κλαιεις τινα ζητεις εκεινη
δοκου[σα οτι ο κηπουρος εστιν λεγει
αυτω [κε ει συ εβαστασας αυτον ειπε
μοι π[ου εθηκας αυτον καγω αυτον
αρω [[16] λεγει αυτη ιης μαριαμ στραφει
σα εκεινη λεγει αυτω εβραιστι ραβ]
β[ουνι [κε μου [17] λεγει αυτη ιης μη
μ[ου απτου ουπω γαρ αναβεβηκα προς
τ̣[ον πρα πορευου δε προς τους αδελ
[φους μου και ειπε αυτοις αναβαινω]
[προς τον πρα μου και πρα υμων και]
[θν μου και θν υμων [18] ερχεται μαριαμ]
[η μαγδαληνη αγγελλουσα τοις μαθη]
[ταις οτι εωρακα τον κν και ταυτα]
[karta 3 verso (Jan 20,19-26)]
[ειπεν αυτη [19] ουσης ουν οψιας τη]
[ημερα εκεινη τη μια σαββατων]
[και των θυρων κεκλεισμενων]
[οπου ησαν οι μαθηται δια τον]
φοβον των ιουδαιων] η̣[λθεν ο
ιης και εστη εις το μεσο]ν <και> λεγει
ειρηνη υμειν [20] και τ]ουτ' ειπω  
εδειξεν τας χειρας και την πλε]υ
ραν εχαρησαν ουν οι μαθητ]αι ι
[δοντες τον κν [21] ειπεν ουν αυτοις]
[ο ις παλιν ειρηνη υμειν καθως]
[απεσταλκεν με ο πρ καγω πεμ]
[πω υμας [22] και τουτο ειπων ενεφυσ
ησεν και λεγει αυτοις λαβετε πνα α
γιον [23] αν τινων αφητε ταςν αμ]αρτιας
αφεωνται αυτοις αν τινων] κρατητε
κεκρατηνται [24] θωμας εις εκ τω]ν δω
δεκα ο λεγομενος διδυμος ο]υκ ην
μετ αυτων οτε ουν ηλθ]εν ιης
[25] ελεγον αυτω οι μαθηται εω]ρακα
μεν τον κν ο δε ειπεν αυτοι]ς εαν
μη ιδω εν ταις χερσιν τον τυ]π̣ο̣ν̣
[των ηλων και βαλω τον δακτυλον]
[μου εις τον τυπον των ηλων και]
[βαλω μου την χειρα εις την πλευ]
[ραν αυτου ου μη πιστυσς [26] και
[μεθ ημερας οκτω παλιν ησαν εσω]

Skrybowie i korektorzy

W Jan 1,38 "οι δε" zostało dodane ponad linią tekstu; αυ zostało zakwestionowane przy pomocy kropek ponad literami[6].

W Jan 16,19 "ο" zostało dodane ponad linią tekstu[7].

W Jan 16,29 αυτω zostało dodane ponad linią tekstu[8].

W Jan 20,19 και zostało dodane ponad linią tekstu[9].

Tekstualny charakter

W Jan 1,34 wspiera wariant ὁ ἐκλεκτός stosowany przez rękopisy 106, א, b, e, ff2, syrc, s.

W Jan 16,17 w linii 7 na stronie recto drugiego fragmentu pojawia się dość duża przerwa sugerująca jakiś dodatkowy materiał[10].

W Jan 16,20 zamiast λυπηθησεσθε stosuje λουπηθησεσθε, w 16,21 λυπην zamienia na λοιπην. W 16,27 jako jedyny rękopis omija εγω, w 20,19 skryba opuszcza και[4].

Tekst linii 19 na trzeciej karcie na stronie recto (Jan 20,16), ze względu na uszkodzenie fragmentu, jest trudny w rekonstrukcji. Grenfell i Hunt zauważyli że nie ma tu miejsca na tradycyjny tekst ο λεγεται διδασκαλε ponieważ linia musiałaby wówczas pomieścić 34 litery (o siedem za dużo). Grenfell i Hunt odrzucili inny możliwy wariant κε διδασκαλε, który prezentuje Kodeks Bezy (możliwość konflacji i zaproponowali samo tylko κε, pomimo iż nie występuje on w żadnym znanym rękopisie greckim, ale jest wspierany przez starołacińskie Domine występujące w rękopisach Codex Vercellensis i Codex Usserianus I[11]. Nie zdecydowali się jednak na wprowadzenie tego wariantu do rekonstruowanego tekstu tekstu:

αρω [λεγει αυτη ιης μαριαμ στραφει
[σα εκεινη λεγει αυτω εβραιστι ραβ
β[ουνι . . . . . . . . . . . λεγει αυτη ιης[12]

Wszyscy krytycy tekstu są zgodni że przestrzeń jest za krótka by pomieścić tradycyjne ο λεγεται διδασκαλε (Jan 20,16) ale κε jest za krótkie i nie jest wspierane przez żaden grecki rękopis. Elliott i Parker zasugerowali inny wariant ο λεγεται κε[13]. Tę rekonstrukcję poparł Peter Head.[10] Comfort zaproponował κε μου pomimom iż ten wariant nie jest wspierany przez żaden grecki rękopis[8]. Jest on pokrewny dla κε διδασκαλε Kodeksu Bezy oraz starołacińskiego Magister Domine albo Domine[14] i tym samym wpisuje się w tradycję tekstu zachodniego.

Grecki tekst rękopisu reprezentuje tekst zachodni. Aland określił go jako "normal text" i umieścił go w I kategorii Alanda[15]. Jest to błąd Alanda, ponieważ do I kategorii wliczane są tylko rękopisy reprezentujące czysty tekst aleksandryjski, ten natomiast rękopis reprezentuje tekst zachodni, dla którego Aland przeznaczył IV kategorię. Comfort zwraca uwagę na niekonsekwencję i zapytuje czy to dlatego, że tekst rękopisu ma "normalną" liczbę błędów i sobie tylko właściwych wariantów tekstowych[2].

Tekst rękopisu stoi w bliskiej relacji do Kodeksu Synajskiego, z którym kilkakrotnie łączy się przeciwko Kodeksowi Watykańskiemu (np. Jan 1,27.34; 16,22.27.28; 20,25)[2]. Pokrewieństwo tekstualne z Kodeksem Synajskim zostało niestety zatarte przez "mutilation"[16].

Historia rękopisu

Rękopis został odkryty w 1895 roku przez Grenfell i Hunt w Oksyrynchos w Egipcie. Pierwsza i trzecia karta kodeksu została opublikowana w Oxyrhynchus Papyri Part II (1899). Zostały one oznakowane jako Oxyrhynchus 208. Gregory umieścił go pod numerem 5 na swojej liście rękopisów papirusowych NT[17]. Druga karta kodeksu zawierająca tekst Jana 16,14-30 została opublikowana w 1922 roku jako Oxyrhynchus 1781[18].

Rękopis był badany przez Hunta, Grenfella, Wessely[19], Schofielda, Comforta i Barretta.

Obecnie rękopis przechowywany jest w British Library (Inv. nos. 782, 2484) w Londynie[15][3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1963, s. 350.
  2. ↑ a b c d e Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, p. 73.
  3. ↑ a b INTF: Papirus 5 (GA). W: Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-02-29].
  4. ↑ a b Peter M. Head. The Habits of New Testament Copyists Singular Readings in the Early Fragmentary Papyri of John. „Biblica”. 85, s. 404, 2004. 
  5. ↑ B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri II, (London, 1899).
  6. ↑ Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, p. 75.
  7. ↑ Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, p. 76.
  8. ↑ a b Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, p. 77.
  9. ↑ Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, p. 78.
  10. ↑ a b Peter M. Head, The Habits of New Testament Copyists Singular Readings in the Early Fragmentary Papyri of John, Biblica 85 (2004), 405.
  11. ↑ B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri II, (London, 1899), p. 7.
  12. ↑ B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri II, (London, 1899), p. 5.
  13. ↑ Elliott & Parker, The New Testament in Greek IV. The Gospel according to St. John, volume 1, The Papyri (Leiden: Brill, 1995), 34.
  14. ↑ UBS3, p. 410.
  15. ↑ a b K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 96. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.)
  16. ↑ B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri II, (London, 1899), s. 2.
  17. ↑ C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 3. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1909, s. 1085.
  18. ↑ Frederic G. Kenyon, "Handbook to the Textual Criticism of the New Testament", London2, 1912, p. 42.
  19. ↑ Karl Wessely, Les plus anciens monuments du christianisme, PO 4/2 (1907), ss. 145–148.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • INTF: Papirus 1 (GA). W: Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-02-29].
Wykaz kodeksów papirusowych Nowego Testamentu
Papirusy
  1. ↑ skatalogowany również pod numerem P 58
  2. ↑ fragment początkowo oznakowany jako P 67

Media użyte na tej stronie

P. Oxy 208 John 16,22-30.jpg
Fragment of the Gospel of John 16:22-30
P. Oxy. 208 (J 16,14-22).jpg
the fragment of the text of John 16:14-22